Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Auszug 19 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Eyn n drittn Maanet naach n Auszug aus Güptn - gnaun heint - kaamend de Isryheeler in dyr Wüestn Sinei an.

2. Wie s von Refidim aufbrochen warnd, schluegnd s in dyr Wüestn Sinei gögnüber yn n Berg Sinei s Lager auf.

3. Dyr Mosen stig zo n Herrgot aufhin. Daa rief iem dyr Herr von n Berg abher zue: "Sag dös yn n Haus Jaaggen und verkündd s yn de Isryheeler:

4. 'Ös habtß gseghn, was i yn de Güptn antaan haan und wie i enk auf Adlerschwingenn zo mir aushertragn haan.

5. Und wenntß ietz auf mi Obacht göbtß und meinn Bund halttß, gaatß unter alle Völker mein bsunders Aign sein. De gantze Erdn ist mein.

6. Ös aber solltß myr ayn priesterlichs Reich und ayn weihs Volk sein.' So, und dös sagst ietz yn de Isryheeler!"

7. Dyr Mosen gieng und rief de Dietwärt zamm. Er gabtagt ien allss, was iem dyr Herr auftragn hiet.

8. Wie ain Mann gantwortt s Volk drauf: "Allss, was dyr Herr gsait haat, tuen myr aau." Dyr Mosen überbrang yn n Herrn yn n Volk sein Antwort.

9. Dyr Trechtein spraach zo n Mosenn: "I kimm zo dir in aynn Ghilb. S Volk kan s mithoern, wenn i mit dir röd; und dann ist dein Stöllung gsichert." Daa gabrichtt dyr Mosen yn n Herrn, was s Volk gsait hiet.

10. Dyr Herr spraach zo n Mosenn: "Gee zo n Volk zrugg und sag ien, däß sö si heint und morgn rainhaltn und ienerne Klaider waschn sollnd.

11. Sö sollnd für übermorgn pfrait sein, weil daadl nömlich dyr Trechtein vor alle Leut auf n Berg Sinei abhersteigt.

12. Ziegh um önn Berg umher ayn Grentz für s Volk und sag ien, sö sollnd ja nit eyn n Berg aufherkrächsln older aau grad anhinkemmen, denn ayn Ieder, wo eyn n Berg anhinkimmt, mueß sterbn.

13. Öbbern Sölchern derfftß niemer anglangen, sundern er mueß verstainigt older mit Pfeil dyrschossn werdn. Nit grad für Menschn, aau für Vicher giltt dös. Eerst wenn s Widerhorn blaast, künnend s aufhersteign aau."

14. Dyr Mosen stig von n Berg zo n Volk abhin und gorddnet an, s Volk solleb si rainhaltn und seine Gwänder waschn.

15. Er gsait zo n Volk: "Halttß enk für übermorgn pfrait und habtß mit kainn Weib nix!"

16. Eyn n drittn Tag bei dyr Üecht fieng s yn Blitzn und Dundern an. Morddsghilber laagnd über n Berg, und häftig ghallt ayn Hernerschall. Yn n gantzn Volk in n Gezeltt kaam dyr Ziterer.

17. Dyr Mosen gfüert s aus n Lager aushin yn n Herrgot zgögn, und sö blibnd weit gnueg wögg von n Berg steen.

18. Dyr gantze Berg Sinei taat grad yso raauchen, wie dyr Herr in n Feuer abherkaam. Wie von aynn Schmelzofen stig dyr Raauch eyn d Hoeh. Dyr Berg gabibt gwaltig,

19. und allweil läuter wurd dyr Hernerschall. Dyr Mosen grödt, und dyr Herrgot gantwortt in n Dunder.

20. Dyr Herr war auf n Gipfl von n Berg Sinei abhergstign. Er hiet önn Mosenn zo sir eyn n Gipfl aufhin grueffen, und dyr Mosen war aufhingstign.

21. Daa spraach dyr Trechtein zo n Mosenn: "Gee abhin und biet yn n Volk auf, däß s ja nit aus Neugir versuecht, zo mir durchherzbröchen; sünst kaemend vil von ien um.

22. Dös giltt aau für de Priester, für die was mein Gögnwart ganz gwon ist; nit aynmaal die derffend zueher, sünst kemmend s um."

23. Dyr Mosen gaab yn n Herrn an: "S Volk kan nit eyn n Berg aufher, weilst üns ja du selbn aufbotn haast, ayn Grentz zo n Zieghn und önn Berg für weih z dyrschainen."

24. Aber dyr Herr spraach zo iem: "Gee abhin und kimm mit n Ärenn mitaynander wider aufher. Und sag s yn de Priester und yn n Volk doch non aynmaal, sö sollnd ja nit versuechen, aufherzsteign und zo mir vorzdringen; sünst reisst dyr Herr ayn Schnaitt."

25. Daa gieng dyr Mosen zo de Leut abhin und gsait s ien.