Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Auszug 24 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyr Herr spraach zo n Mosenn: "Steig aufher zo mir und nimm önn Ärenn, Nädäb, Äbihu und sibzge von de Dietwärt von Isryheel mit. Spraittß enk ayn Stuck hinvon von mir!

2. Du, Mosen, kimmst ganz zueher, de Andern aber nity, und s Volk derf überhaaupt nit mitkemmen."

3. Dyr Mosen kaam und überbrang yn n Volk allsand Worter und Weisungen von n Herrn. Wie ain Mann gantwortt dös gantze Volk: "Allss, was dyr Herr üns angschafft haat, tuen myr aau."

4. Dyr Mosen schrib yn n Herrn seine gantzn Worter auf. Aynn Tag drauf stuendd yr zeitig auf und grichtt an n Fueß von n Berg aynn Altter und zwölf Stainmaeler für de zwölf Stämm von Isryheel auf.

5. Er gschickt de jungen Burschn von Isryheel loos, und die brangend Stiern als Brand- und Speisopfer für n Trechtein zueher.

6. Dyr Mosen naam d Hölftn von n Bluet und goß s in ayn Schüssl einhin, und de ander Hölftn gspritzt yr über n Altter überhin.

7. Drauf naam yr s Bundesweistuem eyn d Höndd und verlaas s vor de Leut. Die gantwortnd: "Allss, was dyr Herr gsait haat, tuen myr aau. Mir folgnd."

8. Daa naam dyr Mosen s Bluet, gspritzt s über s Volk überhin und gsait: "Dös ist s Bluet von dönn Bund, dönn wo dyr Herr durch seine Worter mit enk gschlossn haat."

9. Drafter stignd dyr Mosen, Ären, Nädäb, Äbihu und die Sibzge von de isryheelischn Dietwärt aufhin,

10. und sö kunntnd önn Got von Isryheel seghn. Unter seine Füess war so öbbs wie ayn Saffer, so straalet blau wie dyr Himml selbn.

11. Dyr Herrgot taat yn de Haeupter von de Isryheeler nixn; sö kunntnd önn Herrgot seghn, und aft warnd s beinand bei n Össn und Trinken.

12. Dyr Herr spraach zo n Mosenn: "Kimm aufher zo mir auf n Berg und bleib daa, däß i dyr dö Staintafl mit de Weisungen und Geboter göbn kan, wo i aufgschribn haan. Die bringst yn n Volk bei."

13. Daa stig dyr Mosen mit seinn Diener Josen weiter eyn n Gotsberg aufhin.

14. Zo de Dietwärt gsait yr: "Ös bleibtß daa, hinst däß myr wider heruntn seind. Dyr Ären und Hur seind ja non daa, wenn grad öbber öbbs brauchet."

15. Aft stig dyr Mosen eyn n Berg aufhin, und d Wolk gverhüllt önn Berg.

16. Yn n Herrn sein Herrlichkeit ließ si auf n Sinei abher, und d Wolk gadöckt önn Berg söx Tög lang zue. Eyn n sibtn rief dyr Trechtein von dyr Wolk ausher önn Mosenn zuehin.

17. Yn n Herrn sein Erscheinung in Herrlichkeit auf n Berg gazaigt si in de Augn von de Isryheeler wie ayn lohets Feuer.

18. Dyr Mosen gieng mittn eyn d Wolk einhin und stig eyn n Berg aufhin. Vierzg Täg und vierzg Nächt lang blib dyr Mosen eyn n Berg obn.