1. โยเซฟซบหน้าลงที่หน้าบิดาแล้วร้องไห้และจูบท่าน
2. โยเซฟบัญชาพวกหมอที่เป็นข้าราชการของท่าน ให้อาบยารักษาศพบิดาไว้ พวกหมอก็อาบยารักษาศพอิสราเอล
3. การอาบยารักษาศพใช้เวลาสี่สิบวันตามจำนวนวันในการอาบยารักษาศพ ชาวอียิปต์ก็ไว้ทุกข์ให้อิสราเอลถึงเจ็ดสิบวัน
4. เมื่อเวลาไว้ทุกข์ล่วงไปแล้ว โยเซฟก็แจ้งคนในราชสำนักฟาโรห์ว่า “ถ้าข้าพเจ้าเป็นที่โปรดปรานในสายตาของท่าน ขอทูลฟาโรห์ดังนี้ว่า
5. บิดาให้ข้าพระบาทสาบานว่า ‘พ่อจวนจะตายแล้ว เมื่อตายแล้วจงเอาศพพ่อไปฝังไว้ในสุสานที่พ่อได้ขุดไว้สำหรับพ่อ ณ ดินแดนคานาอัน’ ดังนั้น ขอโปรดให้ข้าพระบาทไปฝังศพบิดาแล้วข้าพระบาทจะกลับมาอีก”
6. ฟาโรห์ก็รับสั่งว่า “ไปฝังศพบิดาของท่านตามที่บิดาให้ท่านสาบานไว้”
7. โยเซฟจึงไปฝังศพบิดา ส่วนพวกข้าราชการของฟาโรห์ ผู้ใหญ่ในราชสำนักและบรรดาผู้ใหญ่ทั่วแผ่นดินอียิปต์ก็ไปกับท่าน
8. พร้อมกับครอบครัวทั้งหมดของโยเซฟ พวกพี่น้องและครอบครัวของบิดาท่านก็ไปด้วยเช่นกัน เว้นแต่เด็กเล็กๆ และฝูงแพะแกะฝูงโคเท่านั้น เขาให้อยู่ในดินแดนโกเชน
9. มีขบวนรถรบ ขบวนม้าไปกับท่านเป็นขบวนใหญ่โตมาก
10. เมื่อเขาพากันมาถึงลานนวดข้าวแห่งหนึ่งที่อาทาด ซึ่งอยู่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน พวกเขาคร่ำครวญและร้องไห้มากยิ่งนัก โยเซฟก็ไว้ทุกข์ให้บิดาเจ็ดวัน
11. เมื่อชาวดินแดนนั้นคือคนคานาอันเห็นการไว้ทุกข์ที่ลานอาทาด จึงพูดกันว่า “นี่เป็นการไว้ทุกข์ใหญ่ของชาวอียิปต์” ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกชื่อที่นั่นว่า อาเบลมิสราอิม ที่นั้นอยู่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน
12. พวกบุตรของยาโคบก็ทำให้บิดาตามคำที่ท่านสั่งไว้
13. คือบรรดาบุตรนำศพไปยังดินแดนคานาอัน แล้วฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อ มัคเป-ลาห์ เป็นนาซึ่งอับราฮัมซื้อไว้จากเอโฟรนคนฮิตไทต์เป็นสุสาน อยู่หน้ามัมเร
14. เมื่อฝังศพบิดาแล้ว โยเซฟก็กลับมาอียิปต์ ทั้งท่านกับพวกพี่น้องและคนทั้งปวงที่ขึ้นไปฝังศพบิดาพร้อมกับท่าน
15. เมื่อพวกพี่ชายของโยเซฟเห็นว่าบิดาสิ้นชีวิตแล้ว จึงพูดว่า “น่ากลัวโยเซฟจะชังพวกเรา และจะแก้แค้นพวกเราแน่ๆ เพราะการร้ายทั้งหมดที่พวกเราเคยทำแก่เขา”
16. พวกพี่ก็สั่งให้คนไปหาโยเซฟกล่าวว่า “บิดาท่านเมื่อก่อนตายสั่งไว้ว่า
17. ‘พวกเจ้าจงพูดกับโยเซฟอย่างนี้ว่า พ่อขอให้เจ้ายกโทษบาปของพวกพี่ชายและความผิดเนื่องจากการร้ายที่พวกเขาทำต่อเจ้า’ บัดนี้ขอท่านโปรดยกโทษบาปของพวกผู้รับใช้ของพระเจ้าของบิดาท่าน” โยเซฟร้องไห้เมื่อพวกพี่ชายพูด
18. พวกพี่ชายก็พากันมาค้อมตัวลงต่อหน้าโยเซฟแล้วว่า “ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นพวกผู้รับใช้ของท่าน”
19. โยเซฟจึงบอกพวกเขาว่า “อย่ากลัวเลย เราเป็นดังพระเจ้าหรือ?
20. พวกท่านคิดร้ายต่อเราก็จริง แต่ฝ่ายพระเจ้าทรงดำริให้เกิดผลดีดังที่เป็นอยู่วันนี้ คือช่วยชีวิตคนเป็นอันมาก
21. ดังนั้นเวลานี้พวกพี่อย่ากลัวเลย เราจะบำรุงเลี้ยงพวกพี่ทั้งพวกลูกๆ ของพวกพี่ด้วย” โยเซฟพูดปลอบโยนพวกพี่และพูดให้พวกเขาอุ่นใจ
22. โยเซฟอาศัยอยู่ในอียิปต์กับครอบครัวบิดาของท่าน โยเซฟมีอายุ 110 ปี
23. โยเซฟเห็นพวกลูกๆ ของเอฟราอิมจนถึงชนรุ่นที่สาม บรรดาบุตรของมาคีร์ผู้เป็นบุตรของมนัสเสห์ก็เกิดมาบนเข่าของโยเซฟ
24. โยเซฟบอกพวกพี่น้องว่า “เราจะตายแล้ว แต่พระเจ้าจะเสด็จมาเยี่ยมเยียนพวกท่านแน่ๆ และจะพาออกไปจากดินแดนนี้ ไปสู่ดินแดนที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้กับอับราฮัม อิสอัคและยาโคบ”
25. โยเซฟให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลสาบานว่า “พระเจ้าจะเสด็จมาเยี่ยมเยียนพวกท่านแน่ๆ แล้วท่านทั้งหลายต้องนำกระดูกของเราไปจากที่นี่”
26. โยเซฟตายเมื่ออายุได้ 110 ปี พวกเขาก็อาบยารักษาศพ แล้วบรรจุโลงไว้ในอียิปต์