บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

ปฐมกาล 15 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

พันธ‌สัญญา​ซึ่ง​พระ‍เจ้า​ทรง​ทำ​กับ​อับ‌ราม

1. ภาย‍หลัง​สิ่ง‍เหล่า‍นี้​พระ‍ดำรัส​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​มา​ถึง​อับ‌ราม​ทาง​นิมิต​ว่า “อับ‌ราม​เอ๋ย เจ้า​อย่า​กลัว​เลย เรา​เป็น​โล่​ของ​เจ้า บำ‌เหน็จ​ของ​เจ้า​จะ​มาก‍มาย​นัก”

2. อับ‌ราม​ทูล​ว่า “ข้า‍แต่​พระ‍ยาห์‌เวห์​องค์‍เจ้า‍นาย พระ‍องค์​จะ​ทรง​ให้​อะไร​แก่​ข้า‍พระ‍องค์? ด้วย‍ว่า​ข้า‍พระ‍องค์​ยัง​ไม่‍มี​บุตร​เลย และ​เอ‌ลี‌เอ‌เซอร์​ชาว‍เมือง​ดา‌มัส‌กัส​คน​นี้ จะ​เป็น​ทา‌ยาท​ของ​ข้า‍พระ‍องค์”

3. อับ‌ราม​ทูล​อีก​ว่า “ขอ​พระ‍องค์​ทรง​ดู พระ‍องค์​ไม่‍ได้​ทรง​ให้​บุตร​แก่​ข้า‍พระ‍องค์ แล้ว​ขอ​ทรง​ดู คน​ที่​เกิด​ใน​บ้าน​ของ​ข้า‍พระ‍องค์​ก็​จะ​เป็น​ผู้‍รับ‍มรดก​ของ​ข้า‍พระ‍องค์”

4. เวลา​นั้น​พระ‍ดำรัส​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​มา​ถึง​อับ‌ราม​ว่า “คน​นี้​จะ​ไม่‍ได้​เป็น​ผู้‍รับ‍มรดก​ของ​เจ้า แต่​บุตร‍ชาย​ที่​เกิด​จาก​เจ้า​จะ​เป็น​ผู้‍รับ‍มรดก​ของ​เจ้า”

5. พระ‍องค์​จึง​พา​อับ‌ราม​ออก​มา​ข้าง‍นอก​แล้ว​ตรัส​ว่า “มอง‍ดู​ฟ้า​สิ ถ้า​เจ้า​สามารถ​นับ​ดาว​ทั้ง‍หลาย​ได้ ก็​นับ​ไป” แล้ว​พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ท่าน​ว่า “เชื้อ‍สาย​ของ​เจ้า​จะ​เป็น​เช่น‍นั้น”

6. อับ‌ราม​ก็​เชื่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์ ความ​เชื่อ​นั้น​พระ‍องค์​ทรง​ถือ‍ว่า​เป็น​ความ​ชอบ‍ธรรม​แก่​ท่าน

7. แล้ว​พระ‍องค์​ตรัส​แก่​อับ‌ราม​ว่า “เรา​คือ​ยาห์‌เวห์​ผู้​พา​เจ้า​ออก​จาก​เมือง​เออร์​ของ​ชาว​เคล‌เดีย เพื่อ​จะ​ยก​ดิน‍แดน​นี้​ให้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ของ​เจ้า”

8. อับ‌ราม​ทูล​ว่า “ข้า‍แต่​พระ‍ยาห์‌เวห์​องค์‍เจ้า‍นาย ข้า‍พระ‍องค์​จะ​ทราบ​ได้​อย่าง‍ไร​ว่า จะ​ได้​ดิน‍แดน​นี้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์?”

9. พระ‍องค์​จึง​ตรัส​แก่​อับ‌ราม​ว่า “เอา​ลูก‍โค​ตัว‍เมีย​อายุ​สาม​ปี แพะ​ตัว‍เมีย​อายุ​สาม​ปี​และ​แกะ​ตัว‍ผู้​อายุ​สาม​ปี นก‍เขา​ตัว‍หนึ่ง​กับ​นก‍พิราบ​ตัว‍หนึ่ง​มา​ให้​เรา”

10. อับ‌ราม​จึง​นำ​สัตว์​ทั้ง‍หมด​เหล่า‍นี้​มา​ถวาย และ​ผ่า​ครึ่ง​วาง​ข้าง​ละ​ซีก​ตรง‍กัน แต่​ไม่‍ได้​ผ่า​ครึ่ง​นก

11. เมื่อ​ฝูง‍เหยี่ยว​บิน​ลง‍มา​ที่​ซาก‍สัตว์​เหล่า‍นั้น อับ‌ราม​ก็​ไล่​ไป​เสีย

12. เมื่อ​เวลา​ดวง‍อา‌ทิตย์​ใกล้​จะ​ตก อับ‌ราม​ก็​นอน‍หลับ‍สนิท เวลา​นั้น​ความ​กลัว​และ​ความ​มืด​อย่าง‍ยิ่ง​ก็​มา​ทับ‍ถม​อับ‌ราม

13. พระ‍องค์​จึง​ตรัส​แก่​อับ‌ราม​ว่า “เจ้า​จง​รู้​แน่​เถิด​ว่า​เชื้อ‍สาย​ของ​เจ้า​จะ​เป็น​คน​ต่าง‍ด้าว​ใน​ดิน‍แดน​ซึ่ง​ไม่‍ใช่​ที่​ของ​พวก‍เขา และ​พวก‍เขา​จะ​ต้อง​รับ‍ใช้​ชาว‍เมือง​นั้น ชาว‍เมือง​นั้น​จะ​กด‍ขี่​เขา​ถึง​สี่‍ร้อย​ปี

14. ส่วน​ชน‍ชาติ​ที่​เขา​รับ‍ใช้​อยู่​นั้น เรา​จะ​พิพาก‌ษา​ลง‍โทษ ต่อ‍มา​เชื้อ‍สาย​ของ​เจ้า​จะ​ออก​มา พร้อม​กับ​ทรัพย์‍สมบัติ​มาก‍มาย

15. ฝ่าย​เจ้า​จะ​ไป​ยัง​บรรพ‌บุรุษ​ของ​เจ้า​อย่าง​สงบ เขา​จะ​ฝัง‍ศพ​เจ้า​เมื่อ​เจ้า​ชรา​มาก​แล้ว

16. ใน​ชั่ว‍อายุ​ที่​สี่ เชื้อ‍สาย​ของ​เจ้า​จะ​กลับ‍มา​ที่‍นี่​อีก ด้วย‍ว่า​ความ​บาป‍ชั่ว​ของ​คน​อา‌โม‌ไรต์​ยัง​ไม่​ครบ‍ถ้วน”

17. เมื่อ​ดวง‍อา‌ทิตย์​ตก​และ​มืด‍มิด​ก็​มี​เตา​ที่​ควัน​พลุ่ง​อยู่ และ​คบ‍เพลิง​เลื่อน‍ลอย​มา​ระหว่าง​กลาง​ซีก​สัตว์​เหล่า‍นั้น

18. ใน​วัน‍นั้น​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​ทำ​พันธ‌สัญญา​กับ​อับ‌ราม​ว่า “เรา​มอบ​ดิน‍แดน​นี้​ให้​เชื้อ‍สาย​ของ​เจ้า​แล้ว ตั้ง‍แต่​แม่‍น้ำ​อียิปต์​ไป​ถึง​แม่‍น้ำ​ใหญ่ คือ​แม่‍น้ำ​ยู‌เฟร‌ติส

19. ทั้ง​แผ่น‍ดิน​คน​เค‌ไนต์ คน​เค‌นัส และ​คน​ขัด‌โม‌ไนต์

20. กับ​คน​ฮิต‌ไทต์ คน​เป‌ริส‌ซี คน​เร‌ฟา‌อิม

21. คน​อา‌โม‌ไรต์ คน​คา‌นา‌อัน คน​เกอร์‌กา‌ชี​และ​คน​เย‌บุส​ด้วย”