บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

ปฐมกาล 38 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

ยู‌ดาห์​และ​ทา‌มาร์

1. ครั้ง‍นั้น​ยู‌ดาห์​ลง‍ไป​จาก​พวก​พี่‍น้อง ไป​อาศัย​อยู่​กับ​คน​อ‌ดุล‌ลาม​คน​หนึ่ง​ชื่อ​ฮี‌ราห์

2. ยู‌ดาห์​เห็น​บุตรี​คน​หนึ่ง​ของ​คน​คา‌นา‌อัน​ที่‍นั่น บิดา​ของ​หญิง​นั้น​ชื่อ​ชู‌วา จึง​แต่ง‍งาน​กับ​หญิง​นั้น​และ​เข้า‍หา​นาง

3. หญิง​นั้น​ก็​ตั้ง‍ครรภ์​มี​บุตร‍ชาย บิดา​จึง​ตั้ง‍ชื่อ​ว่า​เอร์

4. หญิง​นั้น​ก็​ตั้ง‍ครรภ์​อีก​มี​บุตร‍ชาย และ​นาง​ให้​ชื่อ​ว่า​โอ‌นัน

5. นาง​มี​บุตร‍ชาย​อีก‍คน‍หนึ่ง นาง​ให้​ชื่อ​ว่า​เช-ลาห์ นาง​อยู่​ที่​เค‌ซิบ​เมื่อ​นาง​มี​เขา

6. ยู‌ดาห์​ก็​ได้​หา​หญิง​คน​หนึ่ง​ชื่อ​ทา‌มาร์​ให้​เป็น​ภรรยา​ของ​เอร์​บุตร‍หัว‍ปี​ของ​เขา

7. เอร์​บุตร‍หัว‍ปี​ของ​ยู‌ดาห์​เป็น​คน​ชั่ว​ใน​สาย‍พระ‍เนตร​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์ พระ‍ยาห์‌เวห์​จึง​ทรง​ประ‌หาร​เขา​เสีย

8. ยู‌ดาห์​จึง​บอก​โอ‌นัน​ว่า “จง​เข้า‍หา​ภรรยา​พี่‍ชาย​ของ​เจ้า​เถิด และ​ทำ​หน้า‍ที่​ของ​น้อง​สามี เพื่อ​จะ​ได้​สืบ‍เชื้อ‍สาย​ของ​พี่‍ชาย​ไว้”

9. โอ‌นัน​รู้​ว่า​เชื้อ‍สาย​นั้น​จะ​ไม่‍ได้​นับ​เป็น​ของ​เขา เมื่อ​เขา​เข้า‍หา​ภรรยา​ของ​พี่‍ชาย​จึง​ทำ​ให้​น้ำ‍กาม​ตก​ดิน​เสีย เพราะ​เกรง‍ว่า​จะ​มี​เชื้อ‍สาย​ให้​แก่​พี่‍ชาย

10. ใน​สาย‍พระ‍เนตร​พระ‍ยาห์‌เวห์ สิ่ง​ที่​โอ‌นัน​ทำ​นั้น​ชั่ว‍ร้าย พระ‍องค์​จึง​ทรง​ประ‌หาร​ชีวิต​เขา​เช่น‍กัน

11. ยู‌ดาห์​จึง​บอก​ทา‌มาร์​บุตร‍สะใภ้​ว่า “กลับ​ไป​อยู่​อย่าง​หญิง‍ม่าย​ที่​บ้าน​บิดา​ของ​เจ้า​จน‍กว่า​เช-ลาห์​บุตร​ของ​เรา​จะ​โต” เพราะ​ยู‌ดาห์​คิด​ว่า​เขา​จะ​ตาย​เสีย​เหมือน​พี่‍ชาย​ทั้ง‍สอง​คน ทา‌มาร์​จึง​ไป​อาศัย​อยู่​กับ​บิดา​ของ​นาง

12. อยู่​มา​นาน​หลัง‍จาก​นั้น ภรรยา​ของ​ยู‌ดาห์​ผู้​เป็น​บุตรี​ของ​ชู‌วา​ก็​ตาย เมื่อ​ยู‌ดาห์​คลาย​ความ​เศร้า จึง​ขึ้น​ไป​หา​คน​ตัด​ขน​แกะ​ของ​เขา​ที่​บ้าน​ทิม‌นาห์ กับ​เพื่อน​ชื่อ​ฮี‌ราห์ เป็น​คน​อ‌ดุล‌ลาม

13. มี​คน​มา​บอก​ทา‌มาร์​ว่า “นี่‍แน่ะ พ่อ​สามี​ของ​เจ้า​ขึ้น​ไป​บ้าน​ทิม‌นาห์​จะ​ตัด​ขน‍แกะ”

14. นาง​จึง​ผลัด​เสื้อ​สำหรับ​หญิง‍ม่าย​ออก เอา​ผ้า‍คลุม‍หน้า​และ​ห่ม​ตัว​เอง แล้ว​นั่ง​อยู่​ที่​ทาง​เข้า​บ้าน​เอ‌นา‌อิม​ริม‍ทาง​ที่​จะ​ไป​บ้าน​ทิม‌นาห์ เพราะ​นาง​เห็น​ว่า​เช-ลาห์​โต​ขึ้น​แล้ว แต่​นาง​ยัง​ไม่‍ได้​ถูก​ยก​ให้​เป็น​ภรรยา​ของ​เขา

15. เมื่อ​ยู‌ดาห์​เห็น​นาง​ก็​คิด​ว่า​เป็น​หญิง​โส‌เภ‌ณี เพราะ​นาง​ได้​เอา​ผ้า‍คลุม‍หน้า​ไว้

16. ยู‌ดาห์​จึง​เข้า​ไป​พูด​กับ​หญิง​ริม‍ทาง​นั้น​ว่า “มา​เถอะ ให้​เรา​เข้า​นอน​ด้วย” เพราะ​ไม่​ทราบ​ว่า​นาง​เป็น​บุตร‍สะใภ้​ของ​เขา นาง​จึง​ว่า “ท่าน​จะ​ให้​อะไร​สำหรับ​การ​ที่​จะ​เข้า‍หา​ฉัน?”

17. ยู‌ดาห์​ตอบ​ว่า “เรา​จะ​ส่ง​ลูก‍แพะ​จาก​ฝูง​มา​ให้​เจ้า​ตัว‍หนึ่ง” นาง​ก็​ถาม​ว่า “ท่าน​จะ​ให้​ของ​มัด‍จำ​ไว้​ก่อน​จน‍กว่า​จะ​ส่ง​ลูก​แพะ​นั้น​มา​ได้​ไหม?”

18. ยู‌ดาห์​ถาม​ว่า “เจ้า​จะ​เอา​อะไร​เป็น​ของ​มัด‍จำ?” นาง​จึง​ตอบ​ว่า “จะ​ขอ​แหวน‍ตรา​กับ​เชือก และ​ไม้‍เท้า​ที่​มือ​ท่าน​ด้วย” ยู‌ดาห์​ก็​ให้ และ​เข้า‍หา​นาง นาง​ก็​ตั้ง‍ครรภ์​กับ​เขา

19. นาง​จึง​ลุก‍ขึ้น​ไป​และ​เอา​ผ้า‍คลุม‍หน้า​ออก ใส่​เสื้อ‍ผ้า​สำหรับ​หญิง‍ม่าย​อีก

20. ฝ่าย​ยู‌ดาห์​ฝาก​ลูก‍แพะ​มา​กับ​เพื่อน​คน​อ‌ดุล‌ลาม​เพื่อ​ให้​เอา​ของ​มัด‍จำ​จาก​มือ​หญิง​นั้น แต่​เขา​หา​นาง​ไม่​พบ

21. เขา​จึง​ถาม​คน​ที่​อยู่​ที่​นั่น​ว่า “หญิง​โส‌เภ‌ณี​ที่​อยู่​เอ‌นา‌อิม​ริม‍ทาง​นี้​ไป​ไหน?” พวก‍เขา​ตอบ​ว่า “ไม่‍มี​หญิง​โส‌เภ‌ณี​ที่​นี่”

22. เพื่อน​ก็​กลับ​ไป​บอก​ยู‌ดาห์​ว่า “ฉัน​หา​ไม่​พบ ทั้ง​ชาว​ตำบล​นั้น​ก็​ว่า ‘ที่​นี่​ไม่‍มี​หญิง​โส‌เภ‌ณี’ ”

23. ยู‌ดาห์​จึง​ว่า “ให้​หญิง​นั้น​เก็บ​ของ​นั้น​ไว้ มิ‍ฉะนั้น​คน​จะ​หัว‌เราะ‍เยาะ​เรา ฉัน​ฝาก​ลูก​แพะ​ตัว​นี้​ไป​ให้ แต่​ท่าน​ก็​หา​หญิง​นั้น​ไม่​พบ”

24. อยู่​มา​อีก​สาม​เดือน มี​คน​มา​บอก​ยู‌ดาห์​ว่า “ทา‌มาร์​บุตร‍สะใภ้​ของ​ท่าน​ล่วง‍ประ‌เวณี ยิ่ง‍กว่า‍นั้น‍อีก นาง​มี‍ครรภ์​เพราะ​การ​ล่วง‍ประ‌เวณี​แล้ว” ยู‌ดาห์​จึง​สั่ง​ว่า “พา​นาง​ออก​มา​นี่ เผา​นาง​เสีย”

25. เมื่อ​นาง​ถูก​นำ​ตัว​ออก​มา นาง​ก็​ส่ง​คน​ไป​หา​พ่อ​สามี​บอก​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​มี‍ครรภ์​กับ​คน​ที่​เป็น​เจ้า​ของ​สิ่ง‍เหล่า‍นี้” และ​นาง​ว่า “ขอ​ท่าน​พิจาร‌ณา‍ดู​แหวน‍ตรา เชือก และ​ไม้‍เท้า เหล่า‍นี้​ว่า​เป็น​ของ​ใคร”

26. ยู‌ดาห์​จำ​ได้ จึง​ว่า “หญิง​คน​นี้​ชอบ‍ธรรม​ยิ่ง‍กว่า​เรา เพราะ​ว่า​เรา​ไม่‍ได้​ยก​นาง​ให้​แก่​เช-ลาห์​บุตร​ของ​เรา” ฝ่าย​ยู‌ดาห์​ก็​ไม่‍ได้​มี​เพศ‍สัม‌พันธ์​กับ​นาง​ต่อ‍ไป​อีก

27. อยู่​มา​เมื่อ​ถึง​กำ‌หนด​คลอด‍บุตร ก็​มี​ลูก​แฝด​อยู่​ใน​ครรภ์

28. ขณะ​จะ​คลอด​นั้น บุตร​คน​หนึ่ง​ยื่น‍มือ​ออก​มา​ก่อน นาง‍ผดุง‍ครรภ์​จึง​เอา​ด้าย​แดง​ผูก​ไว้​ที่​มือ​และ​กล่าว​ว่า “คน​นี้​คลอด​ก่อน”

29. เมื่อ​บุตร​นั้น​หด​มือ​เข้า​ไป นี่‍แน่ะ น้อง​อีก‍คน‍หนึ่ง​ก็​คลอด​ออก​มา​ก่อน นาง‍ผดุง‍ครรภ์​จึง​ร้อง​ว่า “อะไร​กัน แหวก​ออก​มา​ได้​จริงๆ” จึง​ให้​ชื่อ​บุตร​นั้น​ว่า เป‌เรศ

30. ภาย‍หลัง​บุตร​ที่​มี​ด้าย​แดง​ผูก​มือ​นั้น​ก็​คลอด จึง​ให้​ชื่อ​ว่า เศ-ราห์