บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

ปฐมกาล 44 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

โย‌เซฟ​กัก​ตัว​เบน‌ยา‌มิน​ไว้

1. โย‌เซฟ​สั่ง​ผู้‍ดู‍แล‍บ้าน​ของ​ท่าน​ว่า “จัด​อาหาร​ใส่​กระ‌สอบ​ของ​คน​เหล่า‍นี้​ให้​เต็ม​ตาม​ที่​จะ​ขน​ไป​ได้ และ​เอา​เงิน​ของ​แต่‍ละ‍คน​ใส่​ไว้​ใน​ปาก​กระ‌สอบ​ของ​เขา

2. ใส่​จอก​ของ​เรา คือ​จอก‍เงิน​นั้น​ไว้​ใน​ปาก​กระ‌สอบ​ของ​คน​สุด‍ท้อง​กับ​เงิน​ค่า​ข้าว​ของ​เขา​ด้วย” ผู้‍ดู‍แล​ก็​ทำ​ตาม​ที่​โย‌เซฟ​สั่ง

3. เมื่อ​เวลา​รุ่ง‍เช้า​ผู้‍ดู‍แล​ก็​ให้​คน​เหล่า‍นั้น​ออก​เดิน​ทาง​ไป​พร้อม​กับ​ลา​ของ​พวก‍เขา

4. เมื่อ​พี่‍น้อง​ออก‍ไป​จาก​เมือง​ไม่​ไกล​นัก โย‌เซฟ​สั่ง​ผู้‍ดู‍แล​ว่า “ลุก‍ขึ้น​ไล่‍ตาม​คน​เหล่า‍นั้น เมื่อ​ไป​ทัน​แล้ว​ให้​ถาม​ว่า ‘ทำไม​พวก‍เจ้า​จึง​ทำ​ความ​ชั่ว​ตอบ‍แทน​ความ​ดี​เล่า?

5. จอก​นั้น​เป็น​จอก​ที่​เจ้า‍นาย​ของ​ข้า​ใช้​ดื่ม และ​ใช้​ทำ‍นาย​ไม่‍ใช่​หรือ? พวก‍เจ้า​ทำ​เช่น‍นี้​ผิด​มาก’ ”

6. ผู้‍ดู‍แล​ตาม​ไป​ทัน แล้ว​กล่าว​แก่​พี่‍น้อง​ตาม​ที่​โย‌เซฟ​บอก

7. คน​เหล่า‍นั้น​จึง​ตอบ​ว่า “ทำไม​เจ้า‍นาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า​จึง​พูด​ถ้อย‍คำ​อย่าง‍นี้? ไม่‍มี​ทาง​ที่​พวก​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​จะ​ทำ​สิ่ง‍นี้​ได้

8. นี่‍แน่ะ เงิน​ที่​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​พบ​ใน​ปาก​กระ‌สอบ​นั้น ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ยัง​นำ​กลับ‍มา​จาก​ดิน‍แดน​คา‌นา‌อัน​คืน​แก่​ท่าน แล้ว​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​จะ​ขโมย​เงิน​หรือ​ทอง​ไป​จาก​บ้าน​เจ้า‍นาย​ของ​ท่าน​ทำไม​เล่า?

9. หาก​ท่าน​พบ​ของ​นั้น​ที่​ใคร​ใน​พวก‍ข้าพ‌เจ้า​ผู้‍รับ‍ใช้​ของ​ท่าน ก็​ให้​ผู้‍นั้น​ตาย ยิ่ง‍กว่า‍นั้น​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ยอม​เป็น​ทาส​เจ้า‍นาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ด้วย”

10. ผู้‍ดู‍แล​จึง​ว่า “ให้​เป็น​ไป​ตาม​ถ้อย‍คำ​ของ​เจ้า​ว่า ใคร​ที่​มี​ของ​นั้น​อยู่ ผู้​นั้น​จะ​ต้อง​เป็น​ทาส​ของ​ข้า ส่วน​พวก‍เจ้า​ไม่‍มี​ความ​ผิด”

11. พวก‍เขา​ทุก‍คน​จึง​รีบ​ยก​กระ‌สอบ​ของ​ตน​วาง​ลง​บน​ดิน​และ​เปิด​กระ‌สอบ​ออก

12. ผู้‍ดู‍แล​ค้น‍ดู​ตั้ง‍แต่​คน​หัว‍ปี​จน‍ถึง​คน​สุด‍ท้อง ก็​พบ​จอก​นั้น​ใน​กระ‌สอบ​ของ​เบน‌ยา‌มิน

13. พวก​พี่​ก็​ฉีก​เสื้อ‍ผ้า และ​ทุก​คน​บรร‌ทุก​ของ​ขึ้น​หลัง​ลา​เพื่อ​กลับ‍มา​ยัง​เมือง

14. ส่วน​ยู‌ดาห์​กับ​พวก​พี่‍น้อง​ก็​มา​บ้าน​โย‌เซฟ ท่าน​ยัง​อยู่​ที่‍นั่น พวก‍เขา​ก้ม‍ลง​ถึง​ดิน​คำ‍นับ​ต่อ‍หน้า​ท่าน

15. โย‌เซฟ​จึง​ถาม​พวก‍เขา​ว่า “พวก‍เจ้า​ทำ​อะไร​นี่? พวก‍เจ้า​ไม่​รู้​หรือ​ว่า​คน​อย่าง​เรา​ทำ‍นาย​ได้​จริงๆ?”

16. ยู‌ดาห์​ตอบ​ว่า “ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​จะ​ตอบ​อย่าง‍ไร​กับ​นาย ข้าพ‌เจ้า​จะ​พูด​อย่าง‍ไร หรือ​จะ​แก้‍ตัว​อย่าง‍ไร​ได้ พระ‍เจ้า​ทรง​พบ​บาป‍ผิด​ของ​พวก​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​แล้ว นี่‍แน่ะ พวก‍ข้าพ‌เจ้า​ยอม​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน ทั้ง​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​กับ​คน​ที่​เขา​พบ​จอก​อยู่​ใน​มือ​นั้น​ด้วย”

17. แต่​โย‌เซฟ​ตอบ​ว่า “ข้า​จะ​ไม่​ทำ​ดัง‍นั้น เฉพาะ​คน​ที่​เขา​พบ​จอก​ใน​มือ​นั้น​จะ​เป็น​ทาส​ของ​เรา ส่วน​พวก‍เจ้า​จง​กลับ​ไป​หา​บิดา​ของ​พวก‍เจ้า​โดย​สันติ”

ยู‌ดาห์​วิง‍วอน​ขอ​ให้​ปล่อย​เบน‌ยา‌มิน

18. ยู‌ดาห์​จึง​เข้า​ไป​ใกล้​โย‌เซฟ เรียน​ว่า “นาย​ขอ‍รับ ข้าพ‌เจ้า​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน ขอ​กราบ‍เรียน​ท่าน​สัก​คำ​หนึ่ง ขอ​ท่าน​อย่า​ได้​ถือ​โกรธ​ข้าพ‌เจ้า​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​เลย เพราะ​ท่าน​ก็​เป็น​เหมือน​ฟา‌โรห์

19. ท่าน​ถาม​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​ว่า ‘พวก‍เจ้า​ยัง​มี​บิดา​หรือ​น้อง‍ชาย​อยู่​หรือ?’

20. พวก‍ข้าพ‌เจ้า​ตอบ​นาย​ว่า ‘ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​มี​บิดา​ที่​ชรา​แล้ว มี​บุตร​คน​หนึ่ง​เกิด​เมื่อ​บิดา​ชรา เป็น​น้อง‍เล็ก พี่‍ชาย​ของ​เด็ก​นั้น​ก็​ตาย​เสีย​แล้ว บุตร​ของ​มารดา​นั้น​ยัง​อยู่​แต่​คน​นี้​คน​เดียว บิดา​รัก​เด็ก​คน​นี้​มาก’

21. แล้ว​ท่าน​สั่ง​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​ว่า ‘พา​น้อง​คน​นั้น​มา​ที่‍นี่​ให้​เรา​ดู’

22. ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​เรียน​นาย​ว่า ‘เด็ก‍หนุ่ม​คน​นี้​จะ​พราก​จาก​บิดา​ไม่‍ได้ ถ้า​จาก​บิดา​ไป บิดา​จะ​ตาย’

23. ท่าน​บอก​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​ว่า ‘ถ้า​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​ไม่​พา​น้อง​สุด‍ท้อง​มา​ด้วย‍กัน จะ​ไม่​เห็น​หน้า​เรา​อีก​เลย’

24. เมื่อ​ข้าพ‌เจ้า​ไป​หา​บิดา​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​แล้ว ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ก็​นำ​ถ้อย‍คำ​ของ​นาย​ท่าน​ไป​เล่า​ให้​บิดา​ฟัง

25. ต่อ‍มา​บิดา​สั่ง​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘พวก‍เจ้า​จง​กลับ​ไป​ซื้อ​อาหาร​สัก​หน่อย​มา​ให้​พวก‍เรา’

26. ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘เรา​ลง‍ไป​ไม่‍ได้ ถ้า​น้อง​สุด‍ท้อง​ไป​ด้วย เรา​จึง​จะ​ลง‍ไป เพราะ​เรา​จะ​เห็น​หน้า​ท่าน​นั้น​ไม่‍ได้ เว้น‍แต่​น้อง​สุด‍ท้อง​อยู่​กับ​เรา’

27. บิดา​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​จึง​บอก​ข้าพ‌เจ้า‍ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘พวก‍เจ้า​รู้​ว่า​ภรรยา​ของ​เรา​ให้​บุตร​เรา​สอง​คน

28. บุตร​คน​หนึ่ง​ก็​จาก​เรา​ไป​แล้ว เรา​แน่​ใจ​ว่า​สัตว์‍ร้าย​ฉีก​เขา​เป็น​ชิ้นๆ เรา​ไม่‍ได้​เห็น​บุตร​นั้น​จน​บัด‍นี้

29. ถ้า​พวก‍เจ้า​เอา​เด็ก​คน​นี้​ไป​จาก​เรา​ด้วย และ​เขา​เป็น​อัน‌ตราย​ขึ้น​มา พวก‍เจ้า​ก็​จะ​ทำ​ให้​เรา​ซึ่ง​มี​ผม‍หงอก​ลง​สู่​แดน‍คน‍ตาย​ด้วย​ความ​โศก‍เศร้า’

30. ดัง‍นั้น​ถ้า​ข้าพ‌เจ้า​กลับ​ไป​หา​บิดา​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน และ​เด็ก‍หนุ่ม​นั้น​ไม่​อยู่​กับ​พวก‍เรา

31. เมื่อ​บิดา​เห็น​เด็ก​นั้น​ไม่​อยู่​กับ​พวก‍ข้าพ‌เจ้า บิดา​ก็​จะ​ตาย เพราะ​ชีวิต​ของ​ท่าน​ติด​อยู่​กับ​ชีวิต​ของ​เด็ก ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​จะ​เป็น​เหตุ​ให้​บิดา​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน ผู้​มี​ผม‍หงอก​ลง​สู่​แดน‍คน‍ตาย​ด้วย​ความ​โศก‍เศร้า

32. ข้าพ‌เจ้า​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน รับ‍ประ‌กัน​น้อง​ไว้​ต่อ​บิดา​ว่า ‘ถ้า​ข้าพ‌เจ้า​ไม่​พา​น้อง​กลับ‍มา ข้าพ‌เจ้า​จะ​รับ‍ผิด​ต่อ​บิดา​ตลอด‍ชีวิต’

33. เพราะ‍ฉะนั้น ขอ​โปรด​ให้​ข้าพ‌เจ้า​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​อยู่​แทน​น้อง โดย​เป็น​ทาส​ของ​นาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า และ​ให้​น้อง​กลับ​ขึ้น​ไป​กับ​พวก​พี่​เถิด

34. ถ้า​น้อง​ไม่‍ได้​อยู่​กับ​ข้าพ‌เจ้า ข้าพ‌เจ้า​จะ​กลับ​ไป​หา​บิดา​ได้​อย่าง‍ไร? น่า‍กลัว​ว่า​จะ​เห็น​เหตุ‍ร้าย​เกิด‍ขึ้น​แก่​บิดา​ของ​ข้าพ‌เจ้า”