1. Pas dy ditësh ishte Pashka dhe Festa e Bukëve të Pambrujtura. Kryepriftërinjtë dhe skribët kërkonin sesi ta kapnin me dredhi e ta vrisnin Jezuin.
2. Prandaj thoshin: «Jo gjatë festës, që të mos ndodhë ndonjë trazirë në popull».
3. Jezui ishte në Betani, në shtëpinë e Simon të lebrosurit. Ndërsa po rrinte në tryezë, erdhi një grua që mbante një enë alabastri me mirrë nardi të kulluar, që kushtonte shumë shtrenjtë. Ajo e theu enën dhe e derdhi mirrën mbi kokën e Jezuit.
4. Aty gjendeshin disa veta, që i thanë njëri-tjetrit të zemëruar: «Pse u bë gjithë ky shpenzim i kotë i mirrës?
5. Kjo mirrë mund të ishte shitur për më shumë se treqind denarë dhe këto t’u ishin dhënë të varfërve». Dhe e qortuan gruan.
6. Por Jezui u tha:«Lëreni të qetë! Përse e mundoni? Ajo bëri për mua një vepër të mirë.
7. Të varfrit i keni gjithmonë me ju dhe mund t’u bëni mirë kur të doni, por mua nuk më keni gjithmonë.
8. Ajo bëri atë që kishte mundësi. Që tani ma leu trupin me mirrë për varrim.
9. Me të vërtetë po ju them se kudo që të shpallet ungjilli, në mbarë botën, do të tregohet në kujtim të saj kjo që bëri».
10. Atëherë Judë Iskarioti, njëri prej të dymbëdhjetëve, shkoi te kryepriftërinjtë, që t’ua dorëzonte Jezuin.
11. Kur e dëgjuan këtë gjë, ata u gëzuan dhe i premtuan se do t’i jepnin para. Kështu, ai kërkonte kohën e përshtatshme për ta tradhtuar.
12. Ditën e parë të Festës së Bukëve të Pambrujtura, kur flijohej qengji i Pashkës, dishepujt i thanë Jezuit: «Ku dëshiron të shkojmë e ta përgatisim darkën e Pashkës?».
13. Ai dërgoi dy prej dishepujve të tij dhe u tha: «Shkoni në qytet e do të takoni një njeri që mban një shtambë me ujë. Ndiqeni
14. dhe atje ku të hyjë ai, i thoni të zotit të shtëpisë: “Mësuesi pyet ku është dhoma e pritjes ku mund të ha darkën e Pashkës me dishepujt e mi?”.
15. Dhe në katin e sipërm ai do t’ju tregojë një dhomë të madhe e të bërë gati. Aty na e shtroni darkën».
16. Dishepujt u nisën, shkuan në qytet, gjetën gjithçka siç u kishte thënë Jezui dhe përgatitën darkën e Pashkës.
17. Në mbrëmje Jezui erdhi me të dymbëdhjetët.
18. Ndërsa ishin ulur e po hanin, Jezui tha: «Me të vërtetë po ju them se njëri nga ju që po ha me mua do të më tradhtojë».
19. Ata filluan të trishtohen dhe i thoshin një nga një: «Mos jam unë?»
20. Ai u tha: «Është njëri nga të dymbëdhjetët, ai që po ngjyen kafshatën në të njëjtën pjatë me mua.
21. Biri i njeriut po shkon, sikurse është shkruar për të, por mjerë ai njeri që tradhton Birin e njeriut! Për atë njeri do të kishte qenë më mirë të mos kishte lindur».
22. Kur po hanin, mori bukën, tha lutjen e bekimit, e theu, ua dha atyre dhe tha: «Merrni, ky është trupi im».
23. Mori edhe kupën, tha lutjen e falënderimit, ua dha atyre e ata pinë të gjithë prej saj.
24. Dhe u tha: «Ky është gjaku im, gjaku i besëlidhjes, që derdhet për shumë njerëz.
25. Në të vërtetë po ju them se nuk do të pi më nga fryti i hardhisë, deri ditën që do ta pi të re në mbretërinë e Perëndisë».
26. E si kënduan një himn, shkuan në Malin e Ullinjve.
27. Jezui u tha: «Ju të gjithë do të humbisni besimin në mua, sepse Shkrimi i shenjtë thotë: Do të godas bariun dhe delet do të shpërndahen.
28. Po kur të ngjallem, do të shkoj përpara jush në Galile».
29. Pjetri i tha: «Edhe nëse të gjithë do të humbasin besimin, unë nuk do ta humbas».
30. Jezui i tha: «Me të vërtetë po të them se po këtë natë, para se të këndojë gjeli dy herë, ti do të më mohosh tri herë».
31. Por ai nguli këmbë: «Edhe nëse duhet të vdes me ty, nuk do të të mohoj».Kështu thanë të gjithë.
32. Pastaj shkuan në një vend që quhej Gjetsemani dhe Jezui u tha dishepujve të tij: «Rrini këtu sa të lutem».
33. Mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin dhe filloi të ndiente frikë dhe ankth.
34. Pastaj u tha: «Shpirti im është i trishtuar deri në vdekje. Qëndroni këtu dhe rrini zgjuar».
35. Pasi shkoi pak më tej, ra përdhe dhe lutej që, po të ishte e mundur, të largoheshin prej tij ato çaste vuajtjesh.
36. Atëherë tha: «Abba, Atë, gjithçka është e mundur për ty; largoje këtë kupë prej meje. Megjithatë, jo çfarë dua unë, por çfarë do ti».
37. Pastaj erdhi e i gjeti duke fjetur dhe i tha Pjetrit: «Simon, po fle? A nuk munde të rrish zgjuar as edhe një orë?
38. Rrini zgjuar dhe lutuni që të mos bini në tundim, se shpirti është i gatshëm, por trupi është i dobët».
39. Sërish u largua dhe u lut, duke thënë të njëjtat fjalë.
40. Kur u kthye përsëri, i gjeti duke fjetur, sepse u ishin rënduar sytë. Ata nuk dinin si t’i përgjigjeshin.
41. Pastaj erdhi për të tretën herë dhe u tha: «Ende po flini e po pushoni? Mjafton. Erdhi ora. Ja, Biri i njeriut po dorëzohet në duart e mëkatarëve.
42. Ngrihuni të shkojmë. Ja, po afrohet ai që po më tradhton».
43. Dhe në atë çast, ndërsa Jezui ishte ende duke folur, erdhi Juda, njëri prej të dymbëdhjetëve, bashkë me një turmë me shpata e shkopinj, të dërguar nga kryepriftërinjtë, skribët dhe pleqtë.
44. Tradhtari u kishte dhënë këtë shenjë: «Jezui është ai që unë do të puth. Kapeni dhe ruajeni mirë!».
45. Dhe menjëherë iu afrua Jezuit e i tha: «Mësues!» dhe e puthi.
46. Atëherë ata e kapën dhe e arrestuan.
47. Njëri nga ata që ishin aty, nxori shpatën, goditi shërbëtorin e kryepriftit dhe i preu veshin.
48. Jezui u tha: «Paskeni ardhur të më merrni me shpata e shkopinj si të isha kusar?
49. Unë isha çdo ditë mes jush në tempull duke mësuar njerëzit dhe nuk më kapët. Por kjo u bë që të përmbushen Shkrimet e shenjta».
50. Atëherë të gjithë e braktisën dhe ikën.
51. Një i ri, i mbështjellë vetëm me një copë prej liri, po e ndiqte. Rojat e kapën,
52. por ai lëshoi copën prej liri e iku lakuriq.
53. Atëherë e dërguan Jezuin te kryeprifti dhe mblodhën aty të gjithë kryepriftërinjtë, pleqtë dhe skribët.
54. Pjetri e ndoqi nga larg, deri brenda oborrit të pallatit të kryepriftit, dhe u ul mes shërbëtorëve, duke u ngrohur pranë zjarrit.
55. Ndërkohë kryepriftërinjtë dhe gjithë sinedri kërkonin dëshmi kundër Jezuit për ta dënuar me vdekje, por nuk gjenin.
56. Shumë veta jepnin dëshmi të rreme kundër tij, por dëshmitë e tyre nuk përkonin.
57. Disa të tjerë u ngritën e dhanë dëshmi të rreme kundër tij dhe thanë:
58. «Ne e kemi dëgjuar të thotë: “Do ta shkatërroj këtë tempull të bërë nga duart e njeriut dhe për tri ditë do të ndërtoj një tjetër, që nuk është ndërtuar nga duart e njeriut”».
59. Por as dëshmia e tyre nuk përkonte.
60. Atëherë kryeprifti u ngrit në mes të sinedrit dhe e pyeti Jezuin: «Nuk ke asgjë për të thënë për çfarë po dëshmojnë kundër teje?».
61. Por Jezui heshti dhe nuk dha asnjë përgjigje. Kryeprifti e pyeti përsëri: «A je ti Krishti, Biri i të Bekuarit?».
62. Jezui iu përgjigj: «Unë jam. Do të shihni Birin e njeriut të ulur në të djathtën e Perëndisë të pushtetshëm, duke ardhur mbi retë e qiellit».
63. Kryeprifti shqeu rrobat e veta e tha: «Ç’na duhen më dëshmitarët?
64. Ju e dëgjuat fyerjen që i bëri Perëndisë. Cili është vendimi juaj?». Dhe të gjithë e gjykuan se ishte fajtor për vdekje.
65. Disa filluan ta pështynin, t’i mbulonin fytyrën dhe ta godisnin duke i thënë: «Gjeje kush të goditi!». Edhe rojat e godisnin me shuplaka.
66. Ndërsa Pjetri ishte poshtë në oborr, erdhi njëra nga shërbëtoret e kryepriftit
67. dhe, kur e pa Pjetrin duke u ngrohur, ia nguli sytë e i tha: «Edhe ti ishe me Jezuin e Nazaretit».
68. Por ai e mohoi dhe tha: «Nuk po e marr vesh dhe as nuk po e kuptoj se ç’thua». Pastaj doli jashtë, në hyrje të oborrit, dhe ndërkohë këndoi gjeli.
69. Shërbëtorja e pa dhe filloi t’u thoshte përsëri atyre që ishin aty: «Ky është një prej tyre».
70. Por ai e mohoi përsëri.Pas pak, ata që ishin aty i thanë Pjetrit sërish: «Me siguri që je një nga ata, sepse je galileas».
71. Por ai filloi të mallkojë e të bënte be: «Nuk e njoh këtë njeri për të cilin po flisni».
72. Atë çast këndoi gjeli për të dytën herë. Atëherë Pjetrit iu kujtua ç’i kishte thënë Jezui: «Përpara se gjeli të këndojë dy herë, ti do të më mohosh tri herë». Dhe filloi të qante.