1. Same dagen vart det lese opp for folket or Moseboka. Og der fann dei skrive at ingen ammonitt eller moabitt nokon gong måtte vera med i Guds lyd.
2. For desse folka møtte ikkje israelittane med brød og vatn. Dei leigde Bileam til å forbanna dei; men vår Gud vende forbanninga om til velsigning.
3. Då dei no høyrde det som stod i lova, skilde dei alle framande ut or Israel.
4. Ei tid før dette hende, hadde presten Eljasjib fått tilsyn med lagerroma i Guds hus. Han var i slekt med Tobia
5. og stelte til eit stort rom åt han, der dei før hadde lagt inn grødeofferet, røykjelsen og kara og tienda av korn, druesaft og olje, det som levittane, songarane og portvaktarane skulle ha etter lova, og gåvene til prestane.
6. Eg var ikkje i Jerusalem medan alt dette gjekk føre seg. For i det trettiandre året Artaxerxes var konge i Babylonia, kom eg attende til han. Men då det leid av ei tid, bad eg kongen om lov til å fara heim att.
7. Då eg så kom til Jerusalem, skjøna eg kor vondt Eljasjib hadde bore seg åt då han stelte til eit lagerrom åt Tobia i føregardane til Guds hus.
8. Eg tykte ille om det og kasta all husbunaden hans Tobia ut or romet.
9. Så sa eg frå at roma skulle reinsast, og eg sytte for at tempelkara, grødeofferet og røykjelsen kom på plass att.
10. Eg fekk òg vita at levittane ikkje hadde fått det dei skulle ha, og at dei difor hadde flytt ut, kvar til sin gard, både dei og songarane som skulle gjera teneste.
11. Då tala eg forstandarane til rettes og spurde kvifor Guds hus hadde vorte bannstøytt. Så kalla eg levittane saman og sette dei inn att i stillingane sine.
12. Sidan kom alt folket i Judea til lagerroma med tiend av korn, druesaft og olje.
13. Eg sette presten Sjelemja og Sadok, den skriftlærde, og Pedaja, ein av levittane, til å ha tilsyn med lagerroma og gav dei Hanan, son åt Sakkur Mattanjason, til hjelpesmann. For dei hadde ord for å vera pålitelege. No skulle dei syta for at brørne deira fekk sin del.
14. Kom meg i hug for dette, min Gud! Gløym ikkje alt det gode som eg har gjort for min Guds hus og tenesta der!
15. På same tid såg eg at folk i Judea trakka vinpressene på sabbaten. Eg såg òg at mange samla korn og leste det på esel, og like eins vin, druer, fiken og andre varer, og førte det til Jerusalem på sabbatsdagen. Eg åtvara dei den dagen dei selde desse matvarene.
16. Nokre menn frå Tyrus som heldt til i Jerusalem, kom òg dit med fisk og allslags varer og selde det til jødane på sabbaten.
17. Då tala eg stormennene i Judea til rettes og sa til dei: «Korleis kan de bera dykk så ille åt og vanhelga sabbaten?
18. Var det ikkje fordi fedrane dykkar gjorde slikt, at vår Gud førte all denne ulukka over oss og denne byen? Og no vanhelgar de sabbaten og aukar Guds vreide mot Israel.»
19. Så sa eg frå at portane i Jerusalem skulle stengjast så snart det tok til å mørkna i portroma kvelden før sabbaten, og at dei ikkje skulle opnast før sabbaten var over. Eg sette nokre av mennene mine til å halda vakt ved portane. Dei skulle sjå etter at det ikkje kom inn varer på sabbatsdagen.
20. Då hende det både ein og to gonger at kjøpmenn og folk som handla med allslags varer, gav seg til utanfor Jerusalem om natta.
21. Eg åtvara dei og sa til dei: «Kva skal det tyda at de gjev dykk til utfor muren om natta? Gjer de det ein gong til, legg eg hand på dykk.» Etter den tid kom dei ikkje meir dit på sabbaten.
22. Sidan bad eg levittane reinsa seg og koma og halda vakt ved portane, så sabbatsdagen kunne haldast heilag. Kom meg i hug for dette òg, min Gud, og miskunna deg over meg i din store nåde!
23. På den tid såg eg òg at nokre jødar hadde gift seg med kvinner frå Asjdod, Ammon og Moab.
24. Halvparten av borna deira tala Asjdod-mål eller tungemålet åt eit av dei andre folka; dei kunne ikkje tala judeisk.
25. Eg tala dei til rettes og forbanna dei. Ja, somme av dei slo eg, og eg reiv dei i håret. Så lét eg dei sverja ved Gud at dei ikkje skulle gje døtrene sine til sønene åt desse folka og ikkje ta døtrene deira til koner åt sønene sine eller åt seg sjølve.
26. Eg sa: «Var det ikkje på grunn av dei framande konene sine at Salomo synda, han som var Israels konge? Mellom dei mange folkeslaga fanst det ingen konge som han. Han var elska av sin Gud, og det var Gud som sette han til konge over heile Israel. Likevel fekk dei framande kvinnene lokka han til å synda.
27. Skal det no seiast om dykk òg at de gjer så stor ei synd som å svika vår Gud og gifta dykk med framande kvinner?»
28. Ein av sønene til Jojada, som var son til øvstepresten Eljasjib, hadde gift seg med ei dotter til Sanballat frå Bet-Horon. Difor dreiv eg han bort.
29. Kom i hug, min Gud, kva dei har gjort! Dei har vanæra prestedømet og preste- og levittpakta.
30. Så reinsa eg dei for alt framandt, og eg gav føresegner om det prestane og levittane skulle ha omsut for, kvar i si stilling.
31. Eg sa òg frå når dei skulle koma med ved og med fyrstegrøda, alt til fastsette tider. Kom meg i hug, min Gud, og rekna meg dette til godes!