1. Авраам беше остарен, навлезен во години. Господ го благослови Авраама во сè.
2. Авраам му рече на својот најстар слуга во куќата, кој управуваше со сè што беше негово: „Стави ја својата рака под моето бедро,
3. да те заколнам во Господа, во Бога на небото и Бога на земјата, дека нема да земеш за мојот син за жена ниедна од ќерките на Хананците, меѓу кои живеам,
4. туку ќе отидеш во мојот роден крај и ќе му земеш жена на мојот син Исак.
5. А слугата му рече: „А што, ако жената не сака да дојде со мене во оваа земја? Треба ли тогаш да го одведам твојот син во земјата откаде си дошол?”
6. Авраам му одговори: „Внимавај добро да не го вратиш таму мојот син!
7. Господ, Бог на небесата, Кој ме изведе од куќата на мојот татко и од мојот роден крај и Кој ми вети под заклетва: ‘На твоето потомство ќе му ја дадам оваа земја,’ ќе го испрати Својот ангел пред тебе, и оттаму ќе му доведеш жена на мојот син.
8. А ако жената не сака да тргне со тебе, ти ќе бидеш слободен од мојава заклетва; но мојот син не води го таму!”
9. Така слугата ја стави својата рака под бедрото на својот господар Авраам и му се заколна.
10. Слугата подготви десет господареви камили, зеде со себе секакви блага, и се запати за Месопотамија, во Нахоровиот град.
11. Ги остави камилите да клекнат надвор од градот, покрај кладенец. Беше вечер, кога жени излегуваат да налеат вода.
12. Тогаш рече: „О, Господи, Боже на мојот господар Авраам, Те молам, излези ми денес во пресрет и искажи му милост на мојот господар Авраам!
13. Еве ме крај кладенец, а ќерките на оние од градот доаѓаат да нацрпат вода;
14. и нека девицата на која и речам: ‘Те молам, спушти ја твојата врчва да се напијам,’ а таа ми одговори: ‘Пиј! Ќе ти ги напојам и камилите,’ - биде онаа, што си ја одредил за својот слуга Исак. Така ќе разберам дека си покажал милост кон мојот господар.”
15. Штом го дорече тоа, ете! дојде Ревека, ќерка Ватуилова. Тој Ватуил и беше син на Мелха, Авраамова снаа од братот Нахор. Дојде со врчва на рамо.
16. Девојката беше прекрасна, девица која маж не ја допрел. Таа слезе при кладенецот, ја наполни врчвата, и ете ја пак горе.
17. Слугата и се затрча во пресрет и и рече: „Дај ми малку вода од твојата врчва!”
18. „Пиј, господине!” - одговори таа. Брзо ја спушти врчвата на рака и му даде да пие.
19. Откако го напи него, рече: „Ќе им налеам и на твоите камили, за да се напијат.”
20. Откако ја излеа бргу врчвата во поилото, отрча назад до кладенецот за да црпи повторно, и така им налеа на сите негови камили.
21. Човекот ја набљудуваше со молчење, не би ли сознал дали Господ го приведе успешно кон крај неговиот пат или не.
22. Кога камилите прекратија да пијат, човекот извади златна обетка, тешка половина сикал, и и ја стави на нејзините носалки, а на рацете и стави златни гривни, тешки десет сикли.
23. Потоа рече: „Чија ќерка си? Дали има во куќата на татка ти место за нас, да преноќеваме?”
24. Таа му одговори: „Јас сум ќерка на Ватуил, кого Мелха му го роди на Нахора.”
25. Уште рече: „Има кај нас слама и храна во изобилство, а и место за ноќевање.”
26. Човекот тогаш се поклони длабоко, па му искажа почит на Господа,
27. и проговори: „Благословен да биде Господ, Бог на мојот господар Авраам, што не го лиши мојот господар од Својата љубов и од Својата верност. Господ ме водеше мене по прав пат, во куќата на братот на мојот господар.”
28. Девојката отрча и го раскажа сè тоа во куќата на мајка си.
29. А Ревека имаше брат, чие име беше Лаван. Лаван побрза надвор, кон човекот при кладенецот.
30. Штом ги виде носната обетка и гривните на рацете на својата сестра и чу како неговата сестра Ревека рече: „Вака ми зборуваше човекот,” тој тргна кон оној, што уште стоеше до камилите на изворот.
31. Тој рече: „Влези внатре, благословен од Господа! Зошто стоиш надвор? Кога јас ја подготвив куќата и место за камилите.”
32. Така човекот влезе во куќата. Ги растоварија камилите и им дадоа слама и храна; а нему и на луѓето, што го придружуваа, им донесоа вода, за да си ги измијат нозете.
33. Но кога ставија храна пред него, рече: „Нема да јадам додека не кажам што има да кажам.” А Лаван му рече: „Тогаш кажувај!”
34. „Јас сум Авраамов слуга - почна тој. -
35. Господ го благослови мојот господар премногу, па стана богат. Му даде овци и говеда, сребро и злато, слуги и слугинки, камили и ослиња.
36. Сбра, жената на мојот господар, му роди син откако остаре, и му отстапи сè свое.
37. Потоа мојот господар ме заколна мене, велејќи: ‘Не земај за мојот син девојка Ханаанка за жена, во земјата во која живеам како туѓинец,
38. туку отиди во домот на мојот татко, при мојот род, за да најдеш жена за мојот син.’
39. А јас му реков на својот господар: ‘А што, ако жената не сака да тргне по мене?’
40. Тој ми одговори: ‘Господ, пред чие лице одев, ќе го испрати Својот ангел со тебе, и твоето патување ќе го доведе до целта, и ти ќе најдеш жена за мојот син од мојот род, од семејството на татка ми.
41. Единствено вака ќе бидеш ослободен од мојата заклетва: ако дојдеш при моите роднини, а тие те одбијат, слободен си од мојата заклетва.’
42. Денес пристигнав до изворот и реков: ‘Господи, Боже на мојот господар Авраам, ако си волен да го завршам успешно патувањето што го презедов,
43. јас, ете, ќе стојам крај кладенецот, а девојката која ќе дојде да налее вода и јас и речам: „Дај ми да се напијам малку вода од твојата врчва!” -
44. и која ќе ми рече: „Пиј ти, а ќе им нацрпам и на твоите камили!” таа нека биде жената, која Господ ја одреди за синот на мојот господар.’
45. Штом го свршив зборувањето во себе, кога - ете - се појави Ревека со врчва на рамото; слезе до изворот и нацрпи. Јас и реков: ‘Дај ми да се напијам!’
46. Таа бргу ја спушти врчвата и одговори: ‘Пиј! А ќе ги напојам и твоите камили.’ Така се напив јас, а таа ги напои и моите камили.
47. Ја прашав: ‘Чија ќерка си?’ Ми одговори: ‘Ќерка сум на Ватуил, кого Мелха му го роди на Нахора.’ Тогаш и ја ставив обетката на нос, а гривните на раце.
48. Се поклонив длабоко и Му искажав почитување на Господа, па Го благословив Бога, Бога на мојот господар, Кој ме водеше по прав пат, за да ја земам ќерката на братот на мојот господар за неговиот син.
49. А сега, ако сакате да искажете љубов и верност кон мојот господар, речете ми; ако ли не, кажете ми го тоа, така да можам да тргнам или надесно или налево.”
50. Тогаш, Лаван и Ватуил одговорија: „Тоа доаѓа од Господа; ние тука не можеме да речеме ни лошо ни добро.
51. Ете, Ревека е пред тебе: земи ја и оди си, нека му биде жена на синот на твојот господар, како што рекол Господ.”
52. Кога Авраамовиот слуга ја чу нивната согласност, Му се поклони на Господа до земја.
53. Потоа слугата извади сребрени и златни предмети, и облеки, и и ги даде на Ревека, а им даде дарови и на нејзиниот брат и на мајката.
54. Тогаш јадеа и пиеја тој и луѓето кои беа со него, и ја поминаа ноќта. Кога станаа утрото, тој рече: „Пуштете ме да се вратам при својот господар!”
55. А нејзиниот брат и мајка и одговорија: „Девојката нека остане со нас уште десет дни, па потоа тргни!”
56. Тој им рече: „Не задржувајте ме, кога Господ го приведе успешно моето патување. Пуштете ме да се вратам при својот господар!”
57. Тие одговорија: „Да ја повикаме девојката и да ја прашаме што мисли таа!”
58. Ја повикаа Ревека и ја прашаа: „Сакаш ли да тргнеш со овој човек?” Таа одговори: „Сакам.”
59. И така ги испратија својата сестра и нејзината доилка, со Авраамовиот слуга и со неговите луѓе.
60. Ја благословија Ревека и и рекоа: „Сестро наша, биди им мајка На неброени илјади; А твоите потомци Да ги заземаат вратите на своите непријатели!”
61. Тогаш Ревека и нејзините прислужнички станаа, ги јавнаа камилите и тргнаа со човекот. Така човекот ја зеде Ревека и замина.
62. Исак се врати од близината на Вир-Лахај-Рои; имено живееше во крајот Негев.
63. Во предвечерје, Исак излезе да се прошета по полето; ги подигна очите и ги виде камилите, како доаѓаат.
64. Кога Ревека, подигнувајќи ги своите очи, го виде Исака, слезе од камилата
65. и го праша слугата: „Кој е оној човек, кој ни иде во пресрет по полето?” А слугата одговори: „Тој е мојот господар.” И таа го зеде превезот и се покри.
66. Слугата му раскажа на Исака сè што извршил.
67. Тогаш Исак ја воведе Ревека во шаторот на својата мајка Сбра и ја зеде за своја жена. Во љубовта кон неа Исак најде утеха по смртта на мајка си.