1. Целата земја имаше еден јазик и исти зборови.
2. Ама кога луѓето се преселија од исток, најдоа рамница во Сенарската Земја, и се населија таму.
3. И си рекоа еден на друг: „Ајде, да направиме плитари и да ги испечеме во оган!” Плитарите им беа место камен, а смолата место кал.
4. Тогаш рекоа: „Ајде, да си изградиме град и кула, со врв до небото! Да си спечалиме име, за да не се распрснеме по целата земја!”
5. Господ слезе да ги види градот и кулата, што луѓето ги градеа.
6. И Господ рече: „Ете, еден народ се, со еден јазик за сите! Но, ова е само почеток на нивните настојувања. Сега ништо нема да им биде неостварливо, што и да намислат да направат.
7. Да слеземе и да им го измешаме јазикот, за да не се разбираат еден со друг што зборуваат.”
8. Така Господ ги распрсна оттаму по целата земја и прекратија да го ѕидаат градот.
9. Затоа е наречен Вавилон (Мешање), зашто Господ го измеша таму јазикот на целата земја.
10. Овие се Симови потомци: кога Сим имаше сто години - на две години по потопот - му се роди Арфаксад.
11. По Арфаксадовото раѓање, Сим живееше пет стотини години и му се раѓаа уште синови и ќерки.
12. Кога Арфаксад наполни триесет и пет години, му се роди Сала;
13. а по Салиното раѓање Арфаксад живееше четири стотини и три години, и му се раѓаа уште синови и ќерки.
14. Кога Сала имаше триесет години, му се роди Евер;
15. а по Еверовото раѓање Сала живееше четири стотини и три години, и му се раѓаа уште синови и ќерки.
16. Кога Евер имаше триесет и четири години, му се роди Фалек.
17. По Фалековото раѓање, Евер поживеа четири стотини и триесет години, и му се родија уште синови и ќерки.
18. Кога Фалек наполни триесет години, му се роди Рагав.
19. По Рагавовото раѓање, Фалек живееше двеста и девет години, и му се родија уште синови и ќерки.
20. Кога на Рагав му беа триесет и две години, му се роди Серух.
21. По Серуховото раѓање, Рагав поживеа двеста и седум години, и му се народија уште синови и ќерки.
22. Кога Серух имаше триесет години, му се роди Нахор.
23. По Нахоровото раѓање, Серух живееше двеста години и му се родија уште синови и ќерки.
24. Кога Нахор имаше дваесет и девет години, му се роди Тара.
25. По Тариното раѓање, Нахор живееше сто и деветнаесет години, и му се природија уште синови и ќерки.
26. Кога на Тара му беа седумдесет години, му се родија Аврам, Нахор и Аран.
27. Ова е Тарино потомство: На Тара му се родија: Аврам, Нахор и Аран; а на Аран му се роди Лот.
28. Аран почина пред татка си, во својата родна земја, во Халдејски Ур.
29. Аврам и Нахор се оженија. Името на Аврамовата жена беше Сара, а на Нахоровата - Мелха, ќерка на Арам, татко на Мелха и Есха.
30. Сара беше неротка, немаше пород.
31. Тара ги поведе: својот син Аврам, својот внук Лот, Арановиот син, и својата снаа Сара, сопругата на сина си Аврама, и се запати, со нив, од Халдејскиот Ур кон Ханаанската Земја. Кога стигнаа до Харан, се населија таму.
32. А Тариниот век стигна до двеста и пет години; а тогаш Тара почина во Харан.