1. Bareng wis esuk, kabeh pangareping imam lan pinituwaning bangsa Yahudi padha nglumpuk lan mutus, Gusti Yesus kapatrapan paukuman pati.
2. Gusti Yesus banjur kabesta kaladosake marang Sang Wali-Nagara Pilatus.
3. Nalika Yudas, kang ngulungake Gusti Yesus, sumurup, yen Panjenengane bakal kasedanan, banjur kaduwung, dhuwit telung puluh sekel salaka kabalekake marang para pangareping imam lan pinituwa
4. kalawan matur:“ Kula damel dosa, jalaran ngulungaken rahipun tiyang ingkang boten lepat.” Nanging wangsulane wong-wong mau: “Preduli apa, iku prakaramu dhewe!”
5. Dhuwit banjur diuncalake dening Yudas menyang sajroning Padaleman Suci, nuli lunga saka kono lan mati nggantung.
6. Para pangareping imam padha njupuki dhuwit mau lan padha calathu:“Dhuwit iki ora kena kalebokake ing pethi pisusung, sabab iki dhuwit getih.”
7. Sawise padha rembugan, dhuwit mau ditukokake palemahaning kundhi, kagawe pakuburaning wong manca.
8. Mulane palemahan mau saprene diarani: palemahan getih.
9. Marga saka iku dadi wis kalakon pangandika kang kalantarake dening Nabi Yeremia: “Padha nampani dhuwit telung puluh sekel salaka, yaiku pangajine kang wis katetepake kanggo wong siji, manut patrap ngregani kang wis kaprah ana ing satengahing bangsa Israel,
10. lan dhuwit mau banjur katukokake palemahaning kundhi, kaya kang dadi dhawuhing Pangeran marang aku.”
11. Gusti Yesus banjur kairid marang ngarsane wali-nagara, nuli kadangu dening wali-nagara: “Punapa Panjenengan ratunipun tiyang Yahudi?” Gusti Yesus ngandika: “Panjenengan sampun mastani.”
12. Nanging tumrap pandakwa, kang kaajokake dening para pangareping imam lan para pinituwa, Gusti Yesus ora paring wangsulan apa-apa.
13. Sang Pilatus ngandika maneh: “Punapa Panjenengan boten mirengaken gigatanipun para seksi ingkang samanten kathahipun punika?”
14. Gusti Yesus ora paring wangsulan babar pisan, njalari gumune wali-nagara.
15. Wis dadi adat kalumrahan Sang Wali-Nagara, saben riyaya mangkono, ngluwari wong ukuman siji, kang dipilih dening wong akeh.
16. Ing nalika iku ing pakunjaran ana wong ukuman siji sing wis kajuwara pialane, jenenge Barabas.
17. Sarehne wong-wong wis padha nglumpuk ana ing kono, Sang Pilatus ngandika marang wong-wong mau: “sapa sing kokkarepake dakluwari, Barabas apa Yesus kang kasebut Kristus?”
18. Panjenengane pancen wis mirsa, yen anggone masrahake Gusti Yesus iku marga saka drengkine.
19. Nalika Sang Pilatus lagi lenggah ing kursi pangadilan, garwane utusan matur: “Sampun ngantos panjenengan tumut-tumut ing prakawisipun tiyang mursid punika, sabab margi saking Panjenenganipun punika salebeting ngimpi kala wau dalu, kula ngraosaken sisah.”
20. Nanging marga saka pangojok-ojoke para pangareping imam lan para pinituwa, wong akeh padha nekad nyuwun supaya Barabas diluwari lan Gusti Yesus disedani.
21. Sang Wali-Nagara paring wangsulan lan ngandika: “Wong loro iku sing endi sing kokkarepake dakluwari?” Ature wong-wong mau: “Barabas.”
22. Sang Pilatus ndangu maneh: “Yen mangkono Yesus kang kasebut Kristus iki karepmu dakkapakake?” Wong-wong padha matur saur manuk: “Kedah dipun salib!”
23. Pandangune maneh:“Nanging apa kaluputane?” Ewasamono wong-wong mau saya sora anggone bengok-bengok: “Kasaliba!”
24. Bareng Sang Pilatus uninga, yen sakabehing pambudidaya bakal tanpa guna, malah wis wiwit kisruh kaanane, panjenengane banjur wijik asta ana ing sangareping wong akeh mau lan ngandika: “Aku ora kaluputan tumrap getihe wong iki; iku prakaramu dhewe!”
25. Nanging wong kabeh padha matur: “Rahipun dhumawaha ing kawula dalah saanak-anak kawula.”
26. Sang Pilatus banjur nuruti kareping wong akeh, Barabas diluwari; dene Gusti Yesus sawise kasapu banjur kapasrahake supaya disalib.
27. Para prajurite Sang Wali-Nagara banjur ngirid Gusti Yesus mlebu menyang ing gedhong pangadilan, lan prajurit sagolongan kabeh padha diklumpukake, ngepung Gusti Yesus.
28. Pangagemane Gusti Yesus disantuni jubah wungu,
29. sarta wong-wong banjur gawe rerekan makutha eri, nuli ditrapake ing mustakane, astane tengen dicaosi lantaran glagah. Sawise mangkono wong-wong padha jengkeng ana ing ngarsane lan kanthi ngece pangucape: “Ngaturaken sugeng, dhuh Ratunipun tiyang Yahudi!”
30. Banjur padha ngidoni, lantaran karebut kagebagake ing mustakane.
31. Sawise dipoyoki, pangagemane jubah disantuni pangagemane piyambak maneh, banjur kairid metu arep disalib.
32. Nalika padha lumaku metu menyang njaban kutha, kapethuk wong saka ing kutha Kirene, jenenge Simon. Iku kapeksa manggul salibe Gusti Yesus.
33. Lakune banjur wis tekan ing panggonan kang aran Golgota, tegese pacumplungan.
34. Gusti Yesus nuli dicaosi ngunjuk anggur campur rempelu. Bareng wis diicipi, ora karsa ngunjuk.
35. Sawise kasalib, pangagemane dibage-bage sarana kaundhi.
36. Wong-wong banjur linggih, njaga Gusti Yesus.
37. Ing sandhuwure mustakane kapasangan tulisan, kang mratelakake sababe kaukum, unine: “Iki Yesus ratune wong Yahudi.”
38. Nalika samana ana begal loro kang sinalib bebarengan karo Gusti Yesus, siji ana ing tengen, sijine ana ing kiwa.
39. Wong-wong sing padha liwat ing kono, padha ngala-ala Panjenengane, padha gedheg-gedheg
40. karo muni: “Heh, kowe, sing arep mbubrah Padaleman Suci lan mbangun maneh sajroning telung dina, coba awakmu dhewe luwarana. Manawa kowe Putraning Allah, mudhuna saka ing salib!”
41. Mangkono uga para pangareping imam, para ahli Toret lan para pinituwa, padha bebarengan moyoki, unine:
42. “Bisa nulungi wong liya, kok ora bisa nulungi awake dhewe! Iku Ratu Israel? Cikben mudhun saka ing salib, banjur aku kabeh bakal pracaya.
43. Dheweke kumandel marang Allah, cikben dipitulungi Gusti Allah, manawa pancen dadi keparenge. Rak wis kandha ngene: Aku iku Putraning Allah.”
44. Dalasan begal-begal kang bareng disalib iya ngala-ala Panjenengane mangkono.
45. Wiwit jam rolas nganti tumeka jam telu ana pagowong kang nglimputi satanah kabeh.
46. Kira-kira jam telu Gusti Yesus nguwuh-uwuh kanthi sora: “Eli, Eli, lama sabakhtani?” Tegese: Dhuh Allah Kawula, Allah Kawula, punapaa dene Kawula Paduka tegakaken?
47. Krungu kang mangkono iku wong sawatara kang padha ngadeg ana ing kono padha ngucap: “Elo, Dheweke ngundang Elia.”
48. Nuli ana wong siji kang enggal-enggal mrono, banjur njupuk jamur karang kacelupake ing anggur kecut, digarani glagah lan dicaosake Gusti Yesus supaya kaunjuk.
49. Nanging wong-wong liyane padha ngucap: “Aja, aku arep padha weruh, apa Nabi Elia rawuh ngluwari Dheweke.”
50. Gusti Yesus banjur nguwuh-uwuh maneh kanthi sora, nuli masrahake nyawane.
51. Ing kono gubahe Padaleman Suci suwek dadi loro wiwit saka ing dhuwur nganti tekan ngisor, lan ana lindhu, sarta gunung-gunung karang padha bengkah
52. apadene kuburan-kuburan padha menga, lan akeh wong suci kang wis padha mati, padha urip maneh.
53. Lan sawise Gusti Yesus wungu, wong-wong mau padha metu saka ing kubur, banjur lumebu ing kutha suci lan ngaton marang wong akeh.
54. Panggedhening prajurit dalah para wadyabalane sing padha njaga Gusti Yesus, bareng weruh lindhu lan apa kang wis kalakon, padha wedi, lan padha calathu mangkene: “Sanyata Panjenengane iku Putraning Allah.”
55. Ing kono ana wong wadon akeh kang padha nyawang saka ing kadohan, yaiku wong-wong wadon kang padha ndherekake Gusti Yesus saka ing Galilea prelu ngladosi Panjenengane,
56. kayata: Maryam Magdalena, lan Maryam ibune Yakobus lan Yusuf, lan ibune anak-anake Zebedheus.
57. Bareng sore ana wong sugih saka ing kutha Arimatea, jenenge Yusuf, kang uga wis dadi siswane Gusti Yesus,
58. seba marang ing ngarsane Sang Pilatus nyuwun layone Gusti Yesus. Sang Pilatus banjur dhawuh masrahake marang wong mau.
59. Layon tinampa dening Yusuf, nuli diulesi nganggo mori putih kang resik,
60. banjur kasarekake ing pakuburane dhewe kang anyar, kang digawe ing sajroning gumuk karang, lan sawise ngglundungake watu gedhe ing lawanging pasarean mau, nuli mulih.
61. Nanging Maryam Magdalena lan Maryam sijine padha ana ing kono padha linggih ing ngareping pasarean.
62. Esuke, yaiku sawise dina pacawisan, para pangareping imam lan para Farisi padha bebarengan sowan menyang ing ngarsane Sang Pilatus
63. lan padha matur: “Tuwan, kula sami kengetan, bilih juru panasaran punika nalika taksih gesang, cariyos makaten: Sawise telung dina Aku bakal tangi.
64. Awit saking punika, karsaa ndhawuhaken, supados kuburipun kajagi ngantos dumugi tigang dintenipun; manawi boten, saged ugi para sakabatipun lajeng dhateng nyolong Piyambakipun, nunten cariyos dhateng tiyang kathah: Piyambakipun sampun tangi saking antawisipun tiyang pejah, satemah panasaran ingkang kantun badhe langkung awon langkung awon tinimbang ingkang rumiyin.”
65. Pangandikane Sang Pilatus marang wong-wong mau: “Prajurit-prajurit iki gawenen, wis mangkata, pakuburane jaganen sing becik.”
66. Saundure banjur padha nganakake panjagan lan nyegel watu tutuping pasarean kabantu dening para prajurit mau.