1. Matatiasen ondorengoa beraren seme Judas izan zen, Makabearra deitua.
2. Senideak eta aitaren jarraitzaile guztiak bere alde izan zituen eta gogoz borrokatu ziren Israelen alde.
3. Bere herriaren izen ospetsuazabaldu zuen Judasek,erraldoiaren antzera jantzi zuenbular-oskola eta gerrian hartuborrokarako armak.Borroka egin zueneta bere ezpataz babestu gudarostea.
4. Lehoiaren antzeko izan zenegintzetan,harrapakinen aurreanorroka ari denlehoikumearen antzeko.
5. Lege gabeak bilatueta pertsegitu egin zitueneta herriaren nahasleei su eman.
6. Kikildu egin ziren lege-ukatzaileakhark ematen zien beldurraz,eta gaiztagin guztiak izutu ziren.Askapen-borrokak, hari esker,iritsi zuen bere xedea.
7. Atsekabez bete zuen errege asko;Jakoben ondorengoak, aldiz,pozez, bere egintzengatik.Haren oroipena mendez mendegoretsia izanen da.
8. Hiriz hiri ibili zen Judean,lege-ukatzaileak suntsiaraziz.Horrela urrundu zuenIsraelengandikJainkoaren haserrea.
9. Lurraren mugetarainohedatu zen haren izena.Eta bildu egin zituensakabanatuak.
10. Jentilak eta Samariako gudari-talde handia bildu zituen Apoloniok, Israelen kontra gudukatzeko asmoz.
11. Judasek, hori jakitean, bidera atera, menderatu eta hil egin zuen Apolonio. Jende asko erori zen zauritua; gainerakoek ihes egin zuten.
12. Harrapakinak bildurik, Judasek beretzat hartu zuen Apolonioren ezpata, eta aurrerantzean ezpata hura erabili zuen bere bizitzako gudukatze guztietan.
13. Gudura joateko asmoz Judasek bere inguruan gudari eta jende-talde leiala bildu zuela jakitean, Seronek, Siriako gudarostearen buruzagiak,
14. esan zuen bere baitan: «Izen handia eta ospea lortuko dut erresuma osoan, erregearen aginduak mespretxatzen dituzten Judasen eta beronen gizonen aurka borrokatuz».
15. Horrela, bada, jentil-talde indartsua berekin zuela, abiatu zen Seron, israeldarren mendekua egiteko asmoz.
16. Bet-Horoneko aldapara hurbiltzen ari zela, bidera atera zitzaion Judas gizatalde txiki batekin.
17. Hauek, nolako gudarostea zetorkien ikustean, esan zioten Judasi:—Nola borrokatuko gara gu, honen gutxi izanik, horrelako jendetza handi eta indartsuaren kontra? Gainera, oso ahulduak gaude, baraurik baikaude egun osoan.
18. Judasek ihardetsi zien:—Erraz eror daiteke jendetza handia gutxi batzuen esku. Berdin baitio Jainkoari askoren nahiz gutxiren bidez salbatu.
19. Borrokan garaipena ez du gudaroste handia izateak ematen, zerutik datorren indarrak baizik.
20. Harrokeriaz eta maltzurkeriaz gainezka datozkigu, gu, gure emazteak eta haurrak hondatu eta gure ondasunez jabetzeko asmoz.
21. Gu, aldiz, geure bizia eta ohiturak defendatzeko borrokatzen gara.
22. Jainkoak hondatuko ditu gure aurrean. Ez izan horien beldur.
23. Hitz egiten bukatu orduko, ekin zion Judasek ustekabean etsaien kontra eta menderatu egin zituen Seron eta beronen gudarostea,
24. eta beraien ondoren joan zen Bet-Horongo maldan behera, lautadaraino. Zortziehun etsai inguru hil ziren; gainerakoek ihes egin zuten filistearren lurraldera.
25. Inguru haietako jentilak Judasi eta beronen anaiei beldurra hartzen hasi ziren.
26. Antioko erregeaganaino heldu zen haren izena, eta herri guztietan mintzatzen ziren Judasen guduez.
27. Horren guztiaren berri izatean, haserre biziz suturik, bere erreinuko indar guztiak bildu eta gudaroste arras indartsua antolatzeko agindu zuen Antiokok.
28. Bere altxortegia ireki eta urte beteko soldata eman zien gudariei, edozertarako prest egoteko aginduz.
29. Ohartu zen, ordea, altxortegian dirurik ez zela gelditzen eta eskualde hartako zergak murritzak zirela. Antzinatik zetozen legeak deuseztatzean, erregeak berak herrialde hari erakarritako istilu eta hondamendiagatik gertatu zen hori.
30. Beldur zen erregea ez ote zuen aski izango, ordu arte hain eskuzabal, bere aurrekoek baino askoz ere esku zabalago, egin ohi zituen gastuak eta emaitzak ordaintzeko.
31. Herstura larri hartan, Pertsiara joan eta, hango eskualdeetako zergak bilduz, diru asko eskuratzea erabaki zuen.
32. Eufrates ibaitik Egiptoko mugak arteko lurraldean Lisias utzi zuen errege-arazoen arduradun nagusi; handikietakoa zen Lisias eta errege-jatorrikoa.
33. Bere seme Antiokoren heziketaz ere arduratzeko agindu zion, bera etorri arte.
34. Gudarostearen erdia eta elefante-taldea utzi zizkion, beraren erabaki guztiak betetzeko aginduz. Judea eta Jerusalemgo bizilagunen kontra
35. gudaroste handia bidali behar zuen, Israelgo indarrak eta Jerusalemen gelditzen zirenak apurtu eta deuseztatzera, herrialde hartan beraien oroitzapena ere ezabatzeraino.
36. Gero, jende arrotza kokarazi behar zuen juduen lurraldean, honetaz jabe zitezen.
37. Antioko erregea bera, gudarostearen beste erdia harturik, erreinuko hiriburu zen Antiokiatik abiatu zen, ehun eta berrogeita zazpigarren urtean. Eufrates ibaia igaro eta goi-lautadako eskualdeetan barrena ibili zen.
38. Erregearen adiskideen artean gizon boteretsu ziren Dorimenoren seme Ptolomeo, Nikanor eta Gorgias aukeratu zituen Lisiasek,
39. eta Judea herrialdea hartu eta birrintzera bidali, berrogei mila gudari oinezko eta zazpi mila zaldizkorekin, erregeak agindu bezala.
40. Beren gudarostearekin abiatu eta Emaus ingurura heldurik, hemengo lautadan ezarri zituzten oihal-etxolak.
41. Eskualde hartako merkatariak, haien berri entzutean, zilar eta urre ugari eta girgiluak harturik, kanpalekura joan ziren, israeldarrak esklabo erosteko asmotan. Siriar eta filistear multzoak ere bildu zitzaizkien.
42. Ohartu ziren Judas eta anaiak egoera geroz eta larriagoa zela, etsaien gudarostea beren lurraldean zutenez gero. Jakin zuten, orobat, herria erabat deuseztatzeko agindua emana zuela erregeak.
43. Eta esan zioten elkarri: «Jaikiaraz dezagun lur joa dagoen geure herria, eta borroka gaitezen geure herri eta santutegiaren alde!»
44. Orduan, batzarra bildu zuten, gudurako prestatu eta otoitz egin, eta Jainkoari gupida eta errukia eskatzeko.
45. Jerusalem toki bakartibihurtua zegoen,bertako seme-alabarik bat ereez zen sartzen, ez ateratzen.Santutegia profanatua zegoen,gotorlekua arrotzek hartua,jentilak bizi ziren bertan.Galdua zutenJakoben ondorengoek poza,isilik zeuden txirula eta harpa.
46. Horrela, bada, bildu eta Jerusalemen aurrez aurre dagoen Masfara joan ziren juduak, antzina ere Masfan otoizlekua egona baitzen israeldarrentzat.
47. Egun hartan barau egin zuten, dolu-jantzia hartu, burura errautsa bota eta urratu egin zituzten beren soinekoak.
48. Jentilek sasijainkoen irudiei kontsulta egin ohi dieten bezala, juduek lege-liburua zabaldu zuten, Jainkoaren nahia irakurtzeko.
49. Ekarri zituzten apaiz-jantziak, hasikinak eta hamarrenak, eta etorrarazi zituzten promesaldia burutua zuten nazireuak.
50. Eta oihu egin zioten Jainkoari, esanez: «Zer egin behar dugu hauekin? Nora eraman behar ditugu?
51. Izan ere, zure santutegia zapaldua eta profanatua dago, apaizak atsekabetuak eta apalduak,
52. eta jentilak gu suntsitzeko elkartu dira. Badakizu zein asmo duten gure kontra.
53. Nola egin diezaiekegu aurre, zuk laguntzen ez badiguzu?»
54. Orduan, turutak jo eta deiadar handia egin zuten.
55. Ondoren, gudarosteko buruzagiak izendatu zituen Judasek: mila, ehun, berrogeita hamar eta hamarna gizoneko taldeburuak.
56. Beren etxea eraikitzen ari zirenak, ezkonberriak, mahastia landatzen ari zirenak eta koldarrak etxera itzularazi zituen, legeak agindu bezala.
57. Gero, abiatu eta Emausetik hegoaldera ezarri zuten kanpalekua.
58. Judasek esan zuen: «Har itzazue armak, izan ausart eta egon prest, gu eta gure santutegia desegiteko elkartu diren jentil-herri horiei bihar egunsentian erasotzeko.
59. Hobe dugu borrokan hil, gure herriaren eta santutegiaren hondamendia ikusi baino.
60. Jainkoak nahi duena izan dadila».