1. Ο βασιλιάς Ιωσίας γιόρτασε το Πάσχα προς τιμήν του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, όπου και θυσίασε τα αρνιά για τη γιορτή, στις δεκατέσσερις του πρώτου μήνα.
2. Εγκατέστησε τους ιερείς τον καθένα στην υπηρεσία του στο ναό του Κυρίου ντυμένους με τις στολές τους.
3. Έδωσε εντολές στους λευίτες, που υπηρετούσαν στο ναό, να εξαγνιστούν σύμφωνα με το νόμο, για να είναι σε θέση να τοποθετήσουν την άγια κιβωτό του Κυρίου στο ναό που είχε χτίσει ο βασιλιάς Σολομών, γιος του Δαβίδ. «Δεν είναι ανάγκη πια», τους είπε, «να τη μεταφέρετε στους ώμους σας.
4. Από ’δω και πέρα θα προσφέρετε τις υπηρεσίες σας στον Κύριο το Θεό σας και στο ισραηλιτικό έθνος. Ετοιμαστείτε λοιπόν κατά οικογένειες και συγγένειες να αναλάβετε τα καθήκοντά σας, όπως έχει διατάξει ο Δαβίδ ο βασιλιάς του Ισραήλ και που με μεγαλοπρέπεια εκτέλεσε ο γιος του ο Σολομών.
5. Εσείς οι λευίτες πάρτε τις θέσεις σας στο ναό σύμφωνα με τις οικογενειακές σας τάξεις για να υπηρετείτε τους συμπατριώτες σας, τους Ισραηλίτες.
6. Σφάξτε τα πασχαλινά αρνιά κι ετοιμάστε τις θυσίες για τους συμπατριώτες σας για να γιορτάσετε το Πάσχα σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου που δόθηκε στο Μωυσή».
7. Ο Ιωσίας δώρισε στο λαό, που ήταν εκεί, τριάντα χιλιάδες αρνιά και κατσίκια και τρεις χιλιάδες μοσχάρια. Αυτά δόθηκαν από τη βασιλική περιουσία στο λαό, στους ιερείς και στους λευίτες, σύμφωνα με την υπόσχεση του βασιλιά.
8. Οι επόπτες του ναού Χελκίας, Ζαχαρίας και Ησκήλος έδωσαν κι αυτοί στους ιερείς για το Πάσχα δύο χιλιάδες εξακόσια πρόβατα και τριακόσια μοσχάρια.
9. Οι χιλίαρχοι Ιεχονίας, Σαμαΐας κι ο αδερφός του ο Ναθαναήλ, ο Ασαβίας, ο Οχιήλος και ο Ιωράμ έδωσαν στους λευίτες για το Πάσχα πέντε χιλιάδες πρόβατα και εφτακόσια μοσχάρια.
10. Τα πράγματα έγιναν έτσι: Οι ιερείς και οι λευίτες στέκονταν στολισμένοι
11. κρατώντας άζυμα ψωμιά όσα και οι συγγένειες,
12. και τις μερίδες των οικογενειών. Το πρωί τα πρόσφεραν θυσία στον Κύριο ενώπιον του λαού, κατά τα γραμμένα στο βιβλίο του Μωυσή.
13. Έψησαν τα πασχαλινά αρνιά στη φωτιά, κατά τα διατεταγμένα, και τα υπόλοιπα μέρη των θυσιασθέντων ζώων τα έβρασαν σε χάλκινες χύτρες και σε λέβητες για να ευωδιάζουν, και τα πρόσφεραν στο λαό.
14. Μετά απ’ αυτά, ετοίμασαν για να φάνε από τα αρνιά αυτοί και οι συμπατριώτες τους ιερείς, οι απογόνοι του Ααρών· γιατί οι ιερείς ήταν απασχολημένοι μέχρι αργά τη νύχτα, να καίνε στο θυσιαστήριο τα λίπη των θυσιών.
15. Οι ψάλτες, απόγονοι του Ασάφ, είχαν πάρει κι εκείνοι τις θέσεις τους, σύμφωνα με όσα είχε διατάξει ο Δαβίδ. Μαζί τους ήταν κι ο Ασάφ, ο Ζαχαρίας και ο Εδδινούς ως αντιπρόσωποι του βασιλιά· οι θυρωροί ήταν κι εκείνοι στις θέσεις τους μπροστά σε κάθε πύλη του ναού. Κανείς δεν ήταν ανάγκη να εγκαταλείψει τη θέση του, γιατί οι συμπατριώτες τους οι λευίτες είχαν ετοιμάσει γι’ αυτούς το πασχαλινό φαγητό.
16. Εκείνη την ημέρα τέλειωσαν όλα τα σχετικά με τις θυσίες του Κυρίου: Γιορτάστηκε το Πάσχα και προσφέρθηκαν οι θυσίες στο θυσιαστήριο, όπως είχε διατάξει ο βασιλιάς Ιωσίας.
17. Όλοι οι Ισραηλίτες που ήταν εκεί παρόντες εκείνο τον καιρό, γιόρτασαν το Πάσχα και τη γιορτή των Αζύμων εφτά μέρες.
18. Τέτοιο Πάσχα είχαν να γιορτάσουν οι Ισραηλίτες από τα χρόνια του προφήτη Σαμουήλ.
19. Κανένας από τους βασιλιάδες του Ισραήλ δεν είχε οργανώσει τέτοιο γιορτασμό του Πάσχα, σαν αυτό που γιόρτασαν τώρα ο Ιωσίας, οι ιερείς, οι λευίτες, οι Ιουδαίοι και όλοι οι Ισραηλίτες που κατοικούσαν τότε στα Ιεροσόλυμα.
20. Ήταν τον δέκατο όγδοο χρόνο της βασιλείας του Ιωσία.
21. Ο Κύριος ευχαριστήθηκε από τα έργα του Ιωσία, γιατί τα έκανε από βαθιά ευσέβεια μέσα του.
22. Τα γεγονότα όμως που έλαβαν χώρα στις μέρες του, αναφέρονται και σε αρχαιότερα χρονικά. Αναφέρονται τα σχετικά μ’ εκείνους που αμάρτησαν κι έδειξαν ασέβεια στον Κύριο περισσότερο από κάθε άλλο έθνος ή βασίλειο. Τον λύπησαν αφάνταστα, έτσι που οι απειλές του Κυρίου πραγματοποιήθηκαν εναντίον του Ισραήλ.
23. Όταν ο Ιωσίας είχε τελειώσει όλα αυτά τα έργα του, ήρθε ο βασιλιάς της Αιγύπτου για πόλεμο στην Χαρκεμίς, κοντά στον ποταμό Ευφράτη, κι ο Ιωσίας βγήκε να τον αντιμετωπίσει.
24. Ο Φαραώ τού έστειλε αγγελιοφόρους και του έλεγε: «Δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ μας, βασιλιά της Ιουδαίας!
25. Δε με στέλνει εναντίον σου ο Κύριος ο Θεός σου. Εγώ τις χώρες του Ευφράτη πάω να πολεμήσω. Ο Κύριος είναι μαζί μου, κι αυτός με ωθεί στις επιχειρήσεις μου. Φύγε λοιπόν από το δρόμο μου και μην εναντιώνεσαι στον Κύριο».
26. Ο Ιωσίας όμως δεν επέστρεψε στο άρμα του αλλά ανέλαβε να τον πολεμήσει, χωρίς να λάβει υπόψη του τα λόγια που είχε πει ο προφήτης Ιερεμίας εκ μέρους του Κυρίου.
27. Πολέμησε, λοιπόν, το Φαραώ στην πεδιάδα Μεγιδδώ, αλλά οι αξιωματικοί του αιγυπτιακού στρατού του επιτεθήκαν και τον χτύπησαν.
28. Τότε εκείνος είπε στους δούλους του: «Τραβήξτε με από τη μάχη. Πληγώθηκα άσκημα». Αμέσως οι δούλοι του τον πήραν από τη μάχη,
29. τον ανέβασαν στο δεύτερο άρμα του και τον μετέφεραν στην Ιερουσαλήμ. Εκεί πέθανε και ενταφιάστηκε στον τάφο των προγόνων του.
30. Σ’ όλη την Ιουδαία πένθησαν τον Ιωσία. Ο προφήτης Ιερεμίας συνέθεσε για χάρη του ένα θρήνο, που μ’ αυτόν τον μοιρολογούν οι άρχοντες μαζί με τις γυναίκες τους μέχρι σήμερα. Επίσης δόθηκε διαταγή να καθιερωθεί αυτό το έθιμο στις επόμενες γενιές των Ισραηλιτών.
31. Όλα τα έργα που έκανε ο Ιωσίας και στο παρελθόν και τώρα, η δόξα του και η γνώση που είχε του νόμου του Κυρίου, αναφέρονται στο Βιβλίο των βασιλιάδων του Ισραήλ και του Ιούδα.
32. Ο λαός έκανε βασιλιά το γιο του Ιωσία, τον Ιεχονία, στη θέση του πατέρα του, σε ηλικία είκοσι τριών ετών.
33. Αυτός βασίλεψε στην Ιουδαία και στην Ιερουσαλήμ τρεις μήνες. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου τον εκθρόνισε από την Ιερουσαλήμ
34. και επέβαλε φόρο στο ισραηλιτικό έθνος εκατό ασημένια τάλαντα και ένα χρυσό.
35. Βασιλιά της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ διόρισε ο Φαραώ τον Ιωακίμ, αδερφό του Ιεχονία.
36. Αυτός φυλάκισε τους άρχοντες του λαού· αλλά τον αδερφό του τον Ζαρίον τον συνέλαβε και τον έφερε μαζί του από την Αίγυπτο.
37. Ο Ιωακίμ ήταν είκοσι πέντε ετών όταν έγινε βασιλιάς στην Ιουδαία και στην Ιερουσαλήμ, κι έκανε ό,τι δυσαρεστεί τον Κύριο.
38. Γι’ αυτό ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ εισέβαλε στην Ιουδαία, τον συνέλαβε και τον οδήγησε αλυσοδεμένο στη Βαβυλώνα.
39. Πήρε επίσης και μερικά από τα ιερά σκεύη του Κυρίου και τα έφερε και τα τοποθέτησε στο δικό του ναό στη Βαβυλώνα.
40. Οι διηγήσεις για τον Ιωακίμ, η αισχρότητά του και η ασέβειά του είναι όλα γραμμένα στο Βιβλίο των Χρονικών των βασιλιάδων.
41. Στη θέση του βασίλεψε ο γιος του ο Ιωακίμ. Όταν ανακηρύχθηκε βασιλιάς, ο Ιωακίμ, ήταν δεκαοχτώ ετών·
42. βασίλεψε τρεις μήνες και δέκα μέρες στην Ιερουσαλήμ και έπραξε ό,τι δυσαρεστεί τον Κύριο.
43. Γι’ αυτό, μετά από ένα χρόνο ο Ναβουχοδονόσορ έστειλε και τον μετέφερε αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα μαζί με ιερά σκεύη του ναού.
44. Ο Ναβουχοδονόσορ διόρισε βασιλιά στην Ιουδαία και στην Ιερουσαλήμ το Σεδεκία, σε ηλικία είκοσι ενός ετών. Βασίλεψε έντεκα χρόνια,
45. κι έπραξε κι αυτός ό,τι δυσαρεστεί τον Κύριο· δεν έλαβε υπόψη του τους λόγους που είχε πει ο προφήτης Ιερεμίας εκ μέρους του Κυρίου.
46. Αν και είχε ορκιστεί πίστη στο Ναβουχοδονόσορ στο όνομα του Κυρίου, ο Σεδεκίας παραβίασε τον όρκο· επαναστάτησε και πεισματάρης και ισχυρογνώμων, όπως ήταν, παρέβη τις εντολές του Κυρίου, του Θεού του Ισραήλ.
47. Οι αρχηγοί του λαού και των ιερέων διέπραξαν κι αυτοί πολλές ασέβειες· ξεπέρασαν σε ανηθικότητα όλα τα έθνη, και μόλυναν τον άγιο ναό του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα.
48. Ο Θεός των προγόνων τους εξακολουθούσε να τους στέλνει τους προφήτες του και να τους καλεί να μετανοήσουν, γιατί λυπόταν τους ίδιους και το ναό του.
49. Αλλά όταν ο Κύριος τους μιλούσε με τους προφήτες του, εκείνοι τους κορόιδευαν και τους περιπαίζανε. Τελικά ο Κύριος οργίστηκε τόσο πολύ κατά του λαού του, ώστε διέταξε να εκστρατεύσουν εναντίον τους οι βασιλιάδες των Βαβυλωνίων και κατέσφαξαν τους νέους γύρω από τον άγιο ναό.
50. Δε λυπήθηκαν κανέναν: αγόρια και κορίτσια, νέους και γέρους· όλους τους παρέδωσε ο Κύριος στην εξουσία τους.
51. Επίσης άρπαξαν όλα τα ιερά σκεύη από το ναό, μικρά και μεγάλα, τα αντικείμενα της κιβωτού του Κυρίου και τα βασιλικά θησαυροφυλάκια και τα μετέφεραν στη Βαβυλώνα.
52. Έκαψαν το ναό, γκρέμισαν τα τείχη της Ιερουσαλήμ κι έβαλαν φωτιά στους πύργους τους·
53. κατέστρεψαν κάθε ομορφιά της πόλης κι έσυραν αιχμάλωτους στη Βαβυλώνα όσους επέζησαν.
54. Εκεί έμειναν υπόδουλοι στο Ναβουχοδονόσορ και στους διαδόχους του, μέχρις ότου εμφανίστηκε η περσική αυτοκρατορία. Έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει με τον προφήτη Ιερεμία:
55. «Η χώρα θα ερημωθεί, ώσπου ν’ αποζημιωθεί για τα σαββατικά έτη που δεν τα είχε τηρήσει –δηλαδή εβδομήντα χρόνια».