20. Die Here het gevra: “Is Israel nie nog steeds my seun vir wie Ek baie lief is nie? Is hy nie my lieflingskind nie? Selfs al moes Ek hom beskuldig dat hy verkeerde dinge doen, het Ek steeds ’n sagte plekkie vir hom gehad. Ek voel jammer vir hom; daarom sal Ek sag met hom werk.” Dit is wat die Here sê.
21. “Plant vir julle rigtingwysers langs die pad. Maak merke op die pad. Kyk baie mooi waarlangs julle destyds gegaan het. Kom terug, Israel! Kom terug na julle stede.
22. Hoe lank sal julle nog hink op twee gedagtes? Julle is mense wat aan My ontrou is. Ek gaan iets nuuts en anders laat gebeur: so vreemd as wat dit is vir ’n vrou om ’n man te beskerm, so vreemd sal dit wees wat met Israel gaan gebeur. Ek gaan Israel as ’n beskermer laat optree.”
23. Die Here is sterker as alles en almal. Hy is die God van Israel en Hy sê: “As Ek Israel se omstandighede verander in Juda en in al hulle stede, sal hulle weer sê: ‘Mag die Here jou voorspoedig maak, Jerusalem!’ Jerusalem is die Here se spesiale woonplek.
24. Al die mense in die stede en in die gebied van Juda, die boere en die herders, sal in rus en vrede saambly.
25. Want Ek sal rus gee aan al die mense wat moeg is. En as daar mense is wat honger is, sal Ek vir hulle kos gee.”
26. By hierdie punt het ek wakker geword en om my rondgekyk. Wat ek ervaar het terwyl ek geslaap het, was baie aangenaam.
27. Die Here het gesê: “Die tyd het nou gekom dat Ek die mense van Israel en Juda meer sal maak. Ek sal ook die getalle van die diere meer laat word.
28. In die verlede het Ek hierdie volk se wortels uitgetrek. Ek het hulle afgebreek. Ek het hierdie volk skade aangedoen en vernietig. Verder het Ek ook slegte dinge oor hulle gebring. Maar Ek sal net mooi die teenoorgestelde doen in die toekoms. Ek sal hulle weer plant net soos ’n mens ’n boom plant. Ek sal hulle weer ’n nasie maak wat ’n reg op ’n bestaan het. Soos ’n gebou steen vir steen opgebou word, so sal Ek hulle ook weer as ’n volk opbou,” sê die Here.
29. “Die mense sal nie langer hierdie spreekwoord gebruik nie: ‘Die ouers het druiwe geëet wat suur is, maar die kinders se mond het op ’n plooi getrek van die suur smaak.’
30. Elke mens sal doodgaan as gevolg van die verkeerde goed wat hy self gedoen het. Dit is die mens wat die suur druiwe geëet het se eie mond wat op ’n plooi sal trek.”
31. Die Here sê: “Die dag sal kom dat Ek ’n nuwe ooreenkoms met Israel en Juda sal maak.
32. Hierdie ooreenkoms sal nie wees soos die een wat Ek met hulle voorouers gemaak het nie. Ek het hulle destyds aan die hand gevat en uit Egipte gelei. Hulle het die ooreenkoms tussen ons verbreek. Dit het nie eens vir hulle saak gemaak dat Ek hulle liefgehad het soos ’n man sy vrou liefhet nie.
33. Maar so sal die nuwe ooreenkoms lyk wat Ek later met Israel sal maak: Ek sal dit wat Ek van hulle verwag, in hulle gedagtes plant. Hulle sal in hulle hart weet wat Ek van hulle verwag. Dan sal Ek hulle God wees en hulle sal my eie mense wees.
34. Dit sal nie vir hulle nodig wees om hulle bure of familie te leer en vir hulle te sê: ‘Lewe naby aan die Here dat julle Hom kan ken’ nie. Almal, klein en groot, sal reeds hierdie naby kennis van My hê,” sê die Here. “Hulle sal weet hoe Ek wil hê hulle moet lewe. En Ek sal al die slegte goed vergewe wat hulle gedoen het. Ek sal nooit eens weer dink aan die verkeerde goed wat hulle gedoen het nie.”