1. “เราจึงหันขึ้นไปยังทางสู่บาชาน แล้วโอกกษัตริย์แห่งบาชานทรงออกมาสู้รบกับเรา พร้อมด้วยประชาชนทั้งหมดของพระองค์เพื่อสู้รบที่เอเดรอี
2. แต่พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘อย่ากลัวเขาเลย เพราะเราได้มอบเขาและประชาชนทั้งหมดรวมทั้งแผ่นดินของเขาไว้ในมือของเจ้าแล้ว และเจ้าจะทำกับเขาเหมือนอย่างที่ได้ทำกับสิโหนกษัตริย์คนอาโมไรต์ซึ่งอยู่ที่เฮชโบน’
3. พระยาห์เวห์พระเจ้าของเราจึงทรงมอบไว้ในมือของเรา ทั้งโอกกษัตริย์แห่งบาชานและประชาชนทั้งสิ้นของเขา และพวกเราได้ฆ่าพวกเขาจนไม่มีเหลือ
4. เวลานั้นเรายึดเอาเมืองทั้งหมดของเขารวมหกสิบเมือง ไม่มีเหลือสักเมืองเดียวซึ่งเราไม่ได้ยึดมาจากพวกเขา ดินแดนทั้งสิ้นแห่งอารโกบ ซึ่งเป็นอาณาจักรของโอกในบาชาน
5. เมืองเหล่านี้ทั้งสิ้นเป็นเมืองที่มีกำแพงสูง มีประตู มีดาลประตู และยังมีหมู่บ้านอีกมากที่ไม่มีกำแพง
6. เราได้ทำลายพวกเขาอย่างสิ้นเชิง ได้ทำลายพวกผู้ชาย ผู้หญิงและเด็กในทุกเมือง เหมือนเราทำต่อสิโหนกษัตริย์แห่งเฮชโบนนั้น
7. แต่ฝูงสัตว์ทั้งหมดและของริบจากเมืองเหล่านั้น เราแย่งชิงมาเป็นของเรา
8. เวลานั้นเรายึดแผ่นดินจากมือของกษัตริย์ทั้งสองของคนอาโมไรต์ ผู้อยู่ฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน ตั้งแต่แม่น้ำอารโนนถึงภูเขาเฮอร์โมน
9. (ภูเขาเฮอร์โมนนั้นชาวไซดอนเรียกว่าสีรีออน และชาวอาโมไรต์เรียกว่าเสนีร์)
10. คือเมืองทั้งหมดในที่ราบสูงและกิเลอาดทั้งหมด และบาชานทั้งหมด จนถึงเมืองสาเลคาห์และเมืองเอเดรอี ซึ่งเป็นเมืองแห่งอาณาจักรของโอกในบาชาน
11. (ด้วยยังเหลืออยู่แต่โอกกษัตริย์แห่งบาชานซึ่งเป็นพวกเรฟาอิม นี่แน่ะ เตียงนอนของท่านทำด้วยเหล็ก เตียงนอนนั้นไม่ได้อยู่ที่เมืองรับบาห์ของคนอัมโมนหรือ ยาวถึงสี่เมตร กว้างเกือบสองเมตรตามมาตรฐานการวัด)
12. “แผ่นดินนี้ที่พวกเรายึดครองได้เวลานั้น คือตั้งแต่อาโรเออร์ซึ่งอยู่ริมแม่น้ำอารโนน และแดนเทือกเขากิเลอาดครึ่งหนึ่งกับเมืองในพื้นที่นั้น ข้าพเจ้าให้แก่เผ่ารูเบนและเผ่ากาด
13. ส่วนกิเลอาดที่ยังเหลืออยู่กับบาชานทั้งหมด ซึ่งเป็นอาณาจักรของโอก คือดินแดนอารโกบทั้งหมด ข้าพเจ้าให้แก่เผ่ามนัสเสห์ครึ่งเผ่า (บาชานทั้งหมดนั้นเรียกว่าดินแดนของพวกเรฟาอิม
14. ยาอีร์บุตรเผ่ามนัสเสห์ตีได้ดินแดนอารโกบทั้งหมด คือเมืองบาชานจนถึงเขตแดนเมืองของชาวเกชูร์ และเมืองของชาวมาอาคาห์) และเรียกชื่อเมืองเหล่านั้นตามชื่อของตนว่า ฮาวโวทยาอีร์ จนถึงทุกวันนี้
15. เมืองกิเลอาดนั้นข้าพเจ้าให้แก่มาคีร์
16. ส่วนเผ่ารูเบนและเผ่ากาดนั้น ข้าพเจ้าให้ดินแดนตั้งแต่กิเลอาดถึงแม่น้ำอารโนน ถือเอากลางแม่น้ำเป็นเขตแดนเรื่อยมาถึงแม่น้ำยับบอก อันเป็นเขตแดนของคนอัมโมน
17. ทั้งบริเวณที่ราบด้วย มีแม่น้ำจอร์แดนเป็นพรมแดนตั้งแต่ทะเลคินเนเรทจนถึงทะเลแห่งอาราบาห์ คือทะเลตาย ที่ราบแถบเนินเขาปิสกาห์ซึ่งอยู่ทิศตะวันออก
18. “เวลานั้นข้าพเจ้าบัญชาท่านทั้งหลายว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงให้พวกท่านยึดครองแผ่นดินนี้ แต่ทหารพร้อมรบทั้งสิ้นของท่าน จงถืออาวุธยกข้ามไปก่อนคนอิสราเอลผู้เป็นพี่น้องของท่าน
19. ส่วนภรรยา บุตรเล็กๆ กับฝูงปศุสัตว์ของท่าน(เพราะข้าพเจ้าทราบอยู่แล้วว่า ท่านทั้งหลายมีฝูงปศุสัตว์จำนวนมาก) จงอยู่ในเขตเมืองที่ข้าพเจ้ายกให้พวกท่านนั้นก่อน
20. จนกว่าพระยาห์เวห์จะประทานการหยุดพักแก่พี่น้องของท่าน ดังที่ประทานแก่ท่านแล้ว จนพวกเขาจะยึดครองแผ่นดิน ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่เขาที่ฟากตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน แล้วพวกท่านแต่ละคนจึงจะกลับมายังที่อยู่ของตน ซึ่งข้าพเจ้าได้ให้แก่ท่านแล้ว’
21. เวลานั้นข้าพเจ้าสั่งโยชูวาว่า ‘นัยน์ตาของท่านได้เห็นทุกอย่างที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านทรงทำกับกษัตริย์ทั้งสองนั้นแล้ว ดังนั้นพระยาห์เวห์จะทรงทำกับอาณาจักรทั้งสิ้นซึ่งท่านจะข้ามไปอยู่เช่นเดียวกัน
22. ท่านทั้งหลายอย่ากลัวพวกเขาเลย เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านจะทรงสู้รบเพื่อท่านทั้งหลาย’
23. “เวลานั้นข้าพเจ้าอ้อนวอนพระยาห์เวห์ว่า
24. ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์เพิ่งทรงสำแดงความยิ่งใหญ่และพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ของพระองค์แก่ผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะมีพระเจ้าองค์ไหนเล่าในสวรรค์ หรือในแผ่นดินโลกที่ทรงสามารถทำกิจการต่างๆ และการอิทธิฤทธิ์เหมือนพระองค์ทรงกระทำ
25. ขอทรงอนุญาตให้ข้าพระองค์ข้ามไปดูแผ่นดินดีที่อยู่ฟากตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน ดูแดนเทือกเขางดงามและเลบานอนด้วย’
26. แต่พระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธต่อข้าพเจ้า เพราะพวกท่านเป็นเหตุ พระองค์จึงไม่ทรงฟังข้าพเจ้า และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘พอแล้ว เจ้าอย่าพูดเรื่องนี้กับเราอีกต่อไป
27. เจ้าจงขึ้นไปถึงยอดปิสกาห์และมองดูทิศตะวันตก ทิศเหนือ ทิศใต้ และทิศตะวันออก แลดูแผ่นดินนั้นด้วยนัยน์ตาของเจ้า เพราะเจ้าจะไม่ได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนนี้
28. แต่เจ้าจงกำชับโยชูวา จงหนุนใจและเสริมกำลังเขาให้เข้มแข็ง เพราะเขาจะต้องนำหน้าชนชาตินี้ข้ามไป และจะทรงให้เขาเข้ายึดครองแผ่นดินที่เจ้ามองเห็นนั้น’
29. ฉะนั้นพวกเราจึงยับยั้งอยู่ในหุบเขาตรงข้ามกับเบธเปโอร์