บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เฉลยธรรมบัญญัติ 2 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

ระยะ​ปี​ที่​อยู่​ใน​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดาร

1. “ต่อ‍มา​พวก‍เรา​ได้​เดิน​กลับ​เข้า​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดาร​ตาม​ทาง​สู่​ทะเล​แดง ตาม​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า และ​พวก‍เรา​ได้​เดิน‍วน​ภูเขา​เส‌อีร์​หลาย​วัน

2. แล้ว​พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส‍สั่ง​ข้าพ‌เจ้า​ว่า

3. ‘พวก‍เจ้า​ได้​เดิน​วน‍เวียน​ใน​แดน​เทือก‍เขา​นี้​นาน​พอ​แล้ว จง​หัน​ไป​ทาง​ทิศ​เหนือ​เถิด

4. และ​จง​บัญชา​ประ‌ชา‍ชน​ว่า พวก‍เจ้า​กำลัง​จะ​เดิน​ผ่าน​เขต‍แดน​เมือง​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า คือ​ลูก‍หลาน​ของ​เอ‌ซาว​ที่​อยู่​ใน​เส‌อีร์​แล้ว และ​พวก‍เขา​จะ​กลัว​พวก‍เจ้า ฉะนั้น​จง​ระวัง​ตัว​ให้​ดี

5. อย่า​ต่อ‍สู้​เขา เพราะ​เรา​จะ​ไม่‍ให้​ดิน‍แดน​ของ​เขา​แก่​เจ้า​เลย จะ​ไม่‍ให้​ที่‍ดิน​แม้​เพียง​ฝ่า‍เท้า​เหยียบ เพราะ​เรา​ได้​ให้​ภูเขา​เส‌อีร์​แก่​เอ‌ซาว​เป็น​กรรม‍สิทธิ์

6. พวก‍เจ้า​จง​เอา​เงิน​ซื้อ​เสบียง​อาหาร​จาก​พวก‍เขา​เพื่อ​จะ​ได้​กิน และ​จง​เอา​เงิน​ซื้อ​น้ำ​จาก​เขา​ด้วย​เพื่อ​จะ​ได้​ดื่ม

7. เพราะ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า ได้​ทรง​อวย‍พร​เจ้า​ใน​งาน​ทุก‍อย่าง​ที่​มือ​ของ​เจ้า​ทำ พระ‍องค์​ทรง​ทราบ​ทาง​ที่​เจ้า​เดิน​ใน​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดาร​ใหญ่​นี้ พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า​ได้​อยู่​กับ​เจ้า​มา​สี่‍สิบ​ปี​แล้ว เจ้า​ไม่​ขาด​สิ่ง‍ใด​เลย’

8. แล้ว​เรา​จึง​เดิน​เลย​ไป​จาก​พี่‍น้อง​ของ​เรา​คือ พวก​ลูก‍หลาน​เอ‌ซาว​ผู้​อาศัย​อยู่​ที่​เส‌อีร์ ออก​จาก​เส้น‍ทาง​แห่ง​อา‌รา‌บาห์​จาก​เอ‌ลัท​และ​จาก​เอ‌ซิ‌โอน‌เก‌เบอร์“และ​เรา​ได้​เลี้ยว​ไป​เดิน​ตาม​ทาง​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดาร​โม‌อับ

9. และ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ได้​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า ‘อย่า​เป็น​ศัตรู​กับ​พวก​โม‌อับ​และ​อย่า​รบ​กับ​เขา​เลย เพราะ​เรา​จะ​ไม่‍ให้​ดิน‍แดน​ของ​เขา​แก่​เจ้า​เป็น​กรรม‍สิทธิ์ เพราะ​เรา​ได้​ให้​เมือง​อาร์​แก่​ลูก‍หลาน​ของ​โลท​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​แล้ว’

10. (แต่​ก่อน​คน​เอ‌มิม​อยู่​ที่‍นั่น เป็น​ชน‍ชาติ​ใหญ่​และ​มี​จำ‌นวน​มาก และ​สูง​อย่าง​คน​อา‌นาค

11. คน​เหล่า‍นี้​ได้​ชื่อ​อีก​ว่า​เร‌ฟา‌อิม เหมือน​คน​อา‌นาค แต่​คน​โม‌อับ​เรียก​พวก‍นี้​ว่า​เอ‌มิม

12. เมื่อ​ก่อน​พวก​โฮ‌รี​อยู่​ที่​เส‌อีร์​ด้วย แต่​ลูก‍หลาน​ของ​เอ‌ซาว​ได้​มา​อยู่​แทน​พวก‍เขา และ​ทำ‍ลาย​เขา​เสีย และ​เข้า​อาศัย​แทน​ที่​เขา เหมือน​อิสรา‌เอล​ทำ​ต่อ​ดิน‍แดน​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ประ‌ทาน​ให้​เขา​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​นั้น)

13. ‘บัด‍นี้​พวก‍เจ้า​จง​ยก​เดิน​ข้าม​แม่‍น้ำ​เศ‌เรด’ พวก‍เรา​จึง​ข้าม​แม่‍น้ำ​เศ‌เรด

14. และ​นับ​เป็น​เวลา​สาม‍สิบ‍แปด​ปี​ที่​เรา​มา​จาก​คา‌เดช‌บาร‌เนีย จน​เรา​ได้​ข้าม​แม่‍น้ำ​เศ‌เรด จน​คน​รุ่น‍นั้น​หมด​ไป คือ​พวก​ผู้‍ชาย​ใน​ค่าย​ที่​ออก‍รบ​ได้​นั้น​ตาย​หมด ตาม​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​ปฏิ‌ญาณ​กับ​พวก‍เขา

15. แท้‍จริง​พระ‍หัตถ์​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​ต่อ‍สู้​พวก‍เขา ทรง​ทำ‍ลาย​พวก‍เขา​จาก​ท่าม‍กลาง​ค่าย จน​พวก‍เขา​พินาศ​หมด‍สิ้น

16. “ต่อ‍มา​เมื่อ​คน​ที่​ออก‍รบ​ได้​ตาย​ไป​หมด​จาก​ท่าม‍กลาง​ประ‌ชา‍ชน​แล้ว

17. พระ‍ยาห์‌เวห์​ได้​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า

18. ‘วัน‍นี้​เจ้า​จะ​เดิน​ข้าม​เมือง​อาร์​เขต‍แดน​ของ​คน​โม‌อับ

19. และ​เมื่อ​เข้า​ใกล้​ชาย‍แดน​ของ​คน​อัม‌โมน อย่า​เป็น​ศัตรู​และ​อย่า​รบ​กับ​เขา เพราะ​เรา​จะ​ไม่‍ให้​ดิน‍แดน​ของ​ลูก‍หลาน​คน​อัม‌โมน​แก่​เจ้า​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​เลย ด้วย​เรา​ได้​ให้​ที่‍นั่น​แก่​ลูก‍หลาน​ของ​โลท​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​แล้ว’

20. (ทั้ง​ที่‍นั่น​ก็​นับ‍ว่า​เป็น​แผ่น‍ดิน​ของ​พวก​เร‌ฟา‌อิม แต่​ก่อน​คน​เร‌ฟา‌อิม​เคย​อยู่​ที่​นั่น แต่​คน​อัม‌โมน​ได้​เรียก​พวก‍เขา​ว่า​ศัม‌ซุม‌มิม

21. คน​เหล่า‍นั้น​สูง‍ใหญ่​และ​มี​จำ‌นวน​มาก เหมือน​คน​อา‌นาค แต่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​ทำ‍ลาย​พวก‍เขา​เสีย และ​พวก​อัม‌โมน​ได้​ยึด‍ครอง​และ​เข้า​อยู่​แทน​ที่​เขา

22. เหมือน​พระ‍องค์​ได้​ทรง​ทำ​ต่อ​ลูก‍หลาน​ของ​เอ‌ซาว​ผู้​อยู่​ที่​เส‌อีร์ เมื่อ​พระ‍องค์​ทรง​ทำ‍ลาย​พวก​โฮ‌รี​เสีย และ​พวก‍เขา​ได้​ยึด‍ครอง​แล้ว​เข้า​อาศัย​แทน​ที่​เขา​จน​ทุก​วัน‍นี้

23. ส่วน​พวก​อัฟ‌วิม​ที่​อยู่​ใน​หมู่​บ้าน​ต่างๆ จน‍ถึง​กา‌ซา คน​คัฟ‌โทร์​ซึ่ง​มา​จาก​คัฟ‌โทร์ ก็​ได้​ทำ‍ลาย​พวก‍เขา​และ​เข้า​อาศัย​แทน​ที่​เขา)

24. ‘พวก‍เจ้า​จง​ลุก‍ขึ้น​เดิน‍ทาง​ข้าม​ลุ่ม‍แม่‍น้ำ​อาร‌โนน นี่‍แน่ะ เรา​ได้​มอบ​สิ‌โหน​ชาว​อา‌โม‌ไรต์​ผู้​เป็น​กษัตริย์​แห่ง​เฮช‌โบน และ​ดิน‍แดน​ของ​เขา​ไว้​ใน​มือ​ของ​เจ้า เจ้า​จง​เริ่ม​เข้า​ยึด‍ครอง​และ​สู้‍รบ​กับ​เขา

25. วัน‍นี้​เรา​จะ​ให้​ชน‍ชาติ​ทั้ง‍หลาย​ทั่ว​ใต้​ฟ้า​ครั่น‍คร้าม​และ​กลัว​เจ้า เมื่อ​พวก‍เขา​ได้‍ยิน​ข่าว​เรื่อง​เจ้า​ก็​จะ​กลัว​จน​ตัว‍สั่น​และ​ลน‍ลาน​เพราะ​เจ้า’

พิชิต​กษัตริย์​สิ‌โหน

26. “ข้าพ‌เจ้า​จึง​ใช้​ผู้‍สื่อ‍สาร​จาก​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดาร​เค‌เด‌โมท​ไป​เข้า‍เฝ้า​สิ‌โหน​กษัตริย์​แห่ง​เฮช‌โบน ทูล​ถ้อย‍คำ​อัน​สันติ​ว่า

27. ‘ขอ​ให้​ข้า‍พระ‍บาท​ผ่าน​ดิน‍แดน​ของ​ฝ่า‍พระ‍บาท ข้า‍พระ‍บาท​จะ​เดิน​ไป​ตาม​ทาง‍หลวง​เท่า‍นั้น จะ​ไม่​เลี้ยว​ไป​ทาง​ขวา​หรือ​ทาง​ซ้าย​เลย

28. ขอ​ฝ่า‍พระ‍บาท​ขาย​เสบียง​เอา​เงิน เพื่อ​ข้า‍พระ‍บาท​จะ​ได้​กิน และ​ขอ​ขาย​น้ำ​เอา​เงิน เพื่อ​ข้า‍พระ‍บาท​จะ​ได้​ดื่ม ขอ​เพียง​ให้​ข้า‍พระ‍บาท​เดิน​ผ่าน​ไป​เท่า‍นั้น

29. เช่น​เดียว​กับ​ลูก‍หลาน​ของ​เอ‌ซาว​ซึ่ง​อยู่​ที่​เส‌อีร์ และ​คน​โม‌อับ​ที่​อยู่​เมือง​อาร์ ได้​ทำ​กับ​ข้า‍พระ‍บาท​นั้น จน​ข้า‍พระ‍บาท​จะ​ข้าม​แม่‍น้ำ​จอร์‌แดน​เข้า​ไป​ใน​แผ่น‍ดิน​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ข้า‍พระ‍บาท​ได้​ประ‌ทาน​ให้​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท’

30. แต่​สิ‌โหน​กษัตริย์​แห่ง​เฮช‌โบน ไม่​ยอม​ให้​เรา​ผ่าน​เขต‍แดน​ของ​เขา เพราะ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน ทรง​ทำ​ให้​จิต‍ใจ​ของ​สิ‌โหน​กระ‌ด้าง และ​ทรง​ทำ​ให้​ใจ​แข็ง เพื่อ​จะ​ทรง​มอบ​เขา​ไว้​ใน​มือ​ของ​ท่าน​ดัง​ที่​เป็น​อยู่​ทุก​วัน‍นี้

31. และ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า ‘นี่‍แน่ะ เรา​เริ่ม​มอบ​สิ‌โหน​และ​แผ่น‍ดิน​ของ​เขา​ไว้​กับ​เจ้า จง​เข้า​ยึด‍ครอง​เพื่อ​เจ้า​จะ​ได้​แผ่น‍ดิน​ของ​เขา​เป็น​กรรม‍สิทธิ์’

32. แล้ว​สิ‌โหน​ยก​ออก​มา​ต่อ‍สู้​กับ​เรา​ที่​ยา‌ฮาส ทั้ง​เขา​และ​ประ‌ชา‍ชน​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เขา

33. และ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ได้​ทรง​มอบ​เขา​ไว้​ต่อ​เรา และ​เรา​ได้​ตี​ทำ‍ลาย​เขา​กับ​บุตร​และ​ประ‌ชา‍ชน​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เขา​เสีย

34. เวลา​นั้น​เรา​ได้​ยึด​เมือง​ทั้ง‍หมด​ของ​เขา และ​ได้​ทำ‍ลาย​ผู้‍ชาย​ผู้‍หญิง​และ​เด็ก​ใน​ทุก​เมือง​ไม่‍มี​ผู้​เหลือ​รอด‍ชีวิต​เลย

35. เหลือ​แต่​ฝูง‍สัตว์ เรา​ก็​ยึด​มา​เป็น​ของ​แย่ง‍ชิง​ของ​เรา ทั้ง​ของ‍ริบ​ใน​เมือง​เหล่า‍นั้น​ที่​เรา​ตี​มา

36. ตั้ง‍แต่​อา‌โร‌เออร์​ที่​อยู่​ริม​ลุ่ม‍แม่‍น้ำ​อาร‌โนน และ​ตั้ง‍แต่​เมือง​ที่​อยู่​ใน​ลุ่ม‍แม่‍น้ำ​นั้น​จน‍ถึง​เมือง​กิ‌เล‌อาด ไม่‍มี​เมือง​ใด​ต่อ‍ต้าน​เรา​ได้ พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ทรง​มอบ​ทั้ง‍หมด​นั้น​ไว้​กับ​เรา

37. ขอ​เพียง​แต่​ท่าน​ไม่​เข้า​ใกล้​แผ่น‍ดิน​คน​อัม‌โมน คือ​ฝั่ง‍แม่‍น้ำ​ยับ‌บอก​และ​เมือง​ที่​อยู่​บน​ภูเขา และ​ที่​ใดๆ ซึ่ง​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ตรัส​ห้าม​เรา​นั้น