1. Łagodna odpowiedź uśmierza zapalczywość, a słowo, które obraża podnieca gniew.
2. Język mędrców zdobi wiedza, a usta głupców tryskają niedorzecznością.
3. Na każdym miejscu są oczy WIEKUISTEGO, spoglądają na złe i dobre.
4. Łagodność języka należy do drzewa Życia, a w nim przewrotność zadaje rany duchowi.
5. Głupiec gardzi napominaniem ojca, a kto zwraca uwagę na przestrogę – nabierze rozumu.
6. W domu sprawiedliwego jest wiele zapasów; a w dorobku niegodziwca panuje zamieszanie.
7. Usta mędrców rozsiewają wiedzę, a serce głupców – nieprawdę.
8. Ofiara niegodziwych jest ohydą dla WIEKUISTEGO, a modlitwa prawych Jego upodobaniem.
9. Droga niegodziwego jest ohydą dla WIEKUISTEGO, ale miłuje tego, co się ugania za sprawiedliwością.
10. Surowa kaźń spotyka tego, kto opuszcza prawdziwą drogę; kto nienawidzi napomnienia – musi zginąć.
11. Kraina Umarłych i zatracenie są otwarte przed WIEKUISTYM; o ileż bardziej ludzkie serca.
12. Szyderca nie lubi, by go napominano oraz nie bywa u mędrców.
13. Wesołe serce wypogadza oblicze, a w strapieniu serca i duch znękany.
14. Serce rozumnego szuka wiedzy, a oblicza kpiarzy karmią się głupotą.
15. Wszystkie dni biednego są smutne; ale kto jest właściwego usposobienia, ma ustawiczne wesele.
16. Lepsza odrobina w bojaźni WIEKUISTEGO, niż wielki skarb, a przy tym niepokój.
17. Lepsza porcja jarzyny i do tego miłość, niż utuczony byk, a przy tym nienawiść.
18. Zapalczywy człowiek wszczyna swary, a pobłażliwy uśmierza zwadę.
19. Droga opieszałego jest jak cierniowy płot, a ścieżka prawych jest równa.
20. Mądry syn jest pociechą ojca, a człek głupi lekceważy swą matkę.
21. Głupota jest radością bezmyślnego, a mąż rozważny idzie prostą drogą.
22. Gdzie brak narady, tam zamysły spełzają na niczym; ale ostoją się tam, gdzie dużo doradców.
23. Człowiek się cieszy z odpowiedzi swych ust; jak piękne jest słowo wypowiedziane we właściwym czasie.
24. Rozumnego prowadzi w górę ścieżka życia, by uniknął przepaści na nizinie.
25. WIEKUISTY zburzy dom pysznych, lecz utwierdzi granicę wdowy.
26. Ohydą dla WIEKUISTEGO są zamysły niecnego, a miłymi są dla Niego słowa czystych.
27. Kto jest chciwy nieprawych zysków, wtrąca w biedę swój dom; a będzie żył ten, kto nienawidzi łapówek.
28. Serce sprawiedliwego rozważa, co należy odpowiedzieć; lecz usta niegodziwych wylewają niecności.
29. WIEKUISTY dalekim jest od niegodziwych; ale słyszy modlitwę sprawiedliwego.
30. Jasne spojrzenie rozwesela serce, a pomyślna wieść orzeźwia członki.
31. Ucho, które słucha życiodajnego napomnienia – będzie przebywać pośród mędrców.
32. Kto porzuca przestrogę – lekceważy sam siebie; a kto słucha przygany – nabiera rozumu.
33. Bojaźń WIEKUISTEGO jest ćwiczeniem ku mądrości, a pokora wyprzedza sławę.