1. Mój synu! Uważaj na Moją Mądrość; ku Mojej roztropności skłoń twe ucho,
2. byś zachował rozwagę, a twoje usta strzegły poznania.
3. Bowiem usta cudzej kapią samościekającym miodem, a jej podniebienie gładsze jest niż oliwa.
4. Ale jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
5. Jej nogi schodzą do śmierci, a jej kroki trzymają się Krainy Umarłych.
6. Chwieją się jej manowce, byś nie wyrównał sobie drogi życia; nie zdołasz jej poznać.
7. Zatem teraz, synowie, Mnie posłuchajcie oraz nie odstępujcie od wyroków Mych ust.
8. Oddalaj od niej twą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9. byś nie oddawał obcym twego wdzięku, a twoich lat – okrutnemu.
10. By obcy nie nasycali się twoim mieniem, a twe trudy nie przeszły na cudzy dom.
11. Abyś w końcu nie jęczał, kiedy zanikną mięśnie i twoje ciało,
12. i powiedział: Znienawidziłem napomnienia, a me serce gardziło przestrogą.
13. Nie słuchałem głosu mych przewodników i nie skłaniałem mojego ucha do moich nauczycieli.
14. Pośród zboru i zgromadzenia, ledwie nie popadłem we wszelkie nieszczęście.
15. Pij wodę z własnej krynicy oraz to, co tryska z dna twojej własnej studni.
16. Czy twe źródła mają się przelewać na zewnątrz; strumienie twoich wód na publiczne place?
17. Niech należą do ciebie samego, a nie do obcych przy tobie.
18. Niech twa krynica będzie błogosławiona, byś się cieszył kobietą twojej młodości.
19. Rozkoszna łania, urocza sarna – niech jej piersi nasycają cię każdego czasu; jej miłością wciąż możesz się odurzać.
20. Bo czemu, Mój synu, miałbyś odurzać się obcą i pieścić łono cudzej?
21. Przed oczami WIEKUISTEGO, drogi każdego są otwarte i On toruje wszystkie jego ścieżki.
22. Niegodziwca oplątują jego własne winy oraz zostaje zatrzymany więzami swoich występków.
23. On zginie z powodu braku karności i zabłąka się w pełni swojej głupoty.