1. Τότε θα σταθεί με πολύ θάρρος ο δίκαιος απέναντι σ’ εκείνους που τον στενοχώρησαν και αμφισβήτησαν τους κόπους του.
2. Οι ασεβείς όταν τον δουν θα ταραχθούν και θα τα χάσουν για την αναπάντεχη σωτηρία του·
3. Θ’ αναστενάξουν και θα πουν μετανιωμένοι και θλιμμένοι:
4. «Αυτός δεν είν’ εκείνος, που κάποτε τον περιγελούσαμε; Εμείς οι ασεβείς τον περιπαίζαμε με σκωπτικά τραγούδια· τον νομίζαμε τρελό που ζούσε τέτοια ζωή και θεωρήσαμε ντροπή τον πρόωρο θάνατό του.
5. Πώς λοιπόν υπολογίστηκε ανάμεσα στους γιους του Θεού; Πώς βρέθηκε ανάμεσα στους αγίους;
6. Άρα λοιπόν», θα σκεφτούν, «είχαμε απομακρυνθεί από το δρόμο της αλήθειας, ποτέ η ζωή μας δε φωτίστηκε με το φως της δικαιοσύνης κι ο ήλιος της ζωής ποτέ δεν ανέτειλε πάνω μας.
7. Ακολουθήσαμε σταθερά το δρόμο της ασέβειας και της καταστροφής, περάσαμε αδιάβατες ερήμους κι αρνηθήκαμε να γνωρίσουμε το δρόμο του Κυρίου.
8. «Τι μας ωφέλησε, αλήθεια, η υπερηφάνεια μας;» θα αναλογιστούν οι ασεβείς. «Τι μας πρόσφερε ο πλούτος, που γι’ αυτόν καμαρώναμε;
9. Όλα εκείνα πέρασαν σαν σκιά, σαν είδηση που έρχεται και φεύγει·
10. σαν πλοίο που διασχίζει την τρικυμισμένη θάλασσα, που δεν μπορεί κανείς να βρει τα ίχνη του, να βρει το δρόμο της καρίνας μέσα στα κύματα.
11. Πέρασαν όλα σαν το όρνιο που διασχίζει τον αέρα δίχως ν’ αφήσει ίχνη· μόνο το πλατάγισμα των φτερών του στον αέρα ακούγεται, όταν ανοίγουν δρόμο με ορμή· περνάει χτυπώντας τα φτερά του κι ύστερα κανείς δε βρίσκει από πού πέταξε.
12. Πέρασαν όλα σαν ένα βέλος που ρίχτηκε στο στόχο· διασχίστηκε ο αέρας του μα γρήγορα ξαναγύρισε στη θέση του χωρίς να δώσει σημασία στο πέρασμα του βέλους.
13. Έτσι κι εμείς», θα πουν οι ασεβείς, «γεννηθήκαμε και πεθάναμε χωρίς να έχουμε να δείξουμε κανένα σημάδι της αρετής μας. Καταστρέψαμε τη ζωή μας με την κακία μας».
14. Πράγματι, η ελπίδα του ασεβή είναι σαν το χνούδι που ο άνεμος το παίρνει ή σαν λεπτή ομίχλη που διαλύεται από τη λαίλαπα· σαν καπνός είναι, που τον σκορπίζει ο άνεμος, σαν την ανάμνηση κάποιου περαστικού για μία μόνο μέρα· μετά φεύγει.
15. Οι δίκαιοι όμως ζουν αιώνια. Ο Κύριος θα τους αμείψει, ο Ύψιστος γι’ αυτούς φροντίζει.
16. Γι’ αυτό θα λάβουν από το χέρι του Κυρίου το στέμμα το λαμπρό, για να βασιλεύσουν δοξασμένοι. Ο Κύριος θα τους προστατέψει με τη δύναμή του την ακαταμάχητη, με το βραχίονά του θα τους υπερασπιστεί.
17. Με όπλο το ζήλο του κι όλη του τη δημιουργία θα αποκρούσει τους εχθρούς του.
18. Θα φορέσει για θώρακα τη δικαιοσύνη και θα βάλει για περικεφαλαία του την κρίση του την αμερόληπτη.
19. Απροσπέλαστη ασπίδα του θα έχει την αγιότητα,
20. και για ρομφαία θ’ ακονίσει τη φοβερή οργή του· και μαζί του θα πολεμήσει όλη η κτίση εναντίον των ασεβών.
21. Όπως εξακοντίζεται το βέλος από ένα καλοτεντωμένο τόξο, έτσι μέσ’ απ’ τα σύννεφα θα εκτοξευθούν αστραπές, που εύστοχα θα βρουν το στόχο τους.
22. Και όπως από τη σφενδόνη εξαπολύονται τα λιθάρια, έτσι θα πέσει το χαλάζι με ορμή· θα ξεσπάσουν οργισμένα εναντίον τους τα κύματα της θάλασσας και σαν ποτάμια που απότομα θα πλημμυρίσουν.
23. Θα σηκωθεί εναντίον τους άνεμος ισχυρός που σαν καταιγίδα θα τους διασκορπίσει.Έτσι όλη τη γη η ανομία θα την ερημώσει και το κακό θα ανατρέψει τους θρόνους των ισχυρών.