1. Η ατεκνία όταν συνοδεύεται από την αρετή είναι καλύτερη· αναγνωρίζεται και από το Θεό και από τους ανθρώπους και όλοι τη θυμούνται για πάντα.
2. Αυτή την ατεκνία με την αρετή όταν υπάρχει, τη μιμούνται· κι όταν απουσιάζει την επιθυμούν· πάντοτε κάνει τη θριαμβευτική της πορεία στεφανωμένη με τη νίκη· νίκησε σ’ όλα τα αγωνίσματα και κέρδισε πολύτιμα βραβεία.
3. Οι πολυάριθμοι απόγονοι των ασεβών θα είναι άχρηστοι· σαν τα κλαδιά που φυτεύονται στο χώμα, αλλά δεν μπορούν να σταθούν, γιατί δεν έχουν ρίζες.
4. Βγάζουν για λίγον καιρό κλαδιά αλλά δεν έχουν ριζώσει για τα καλά· και στο πρώτο φύσημα του ορμητικού ανέμου ξεριζώνονται.
5. Σπάζουν κι οι κλώνοι πριν καρποφορήσουν, και ο καρπός τους είναι σκάρτος, είναι άγουρος και δεν τρώγεται, είναι άχρηστος.
6. Τα παιδιά που γεννιούνται από παράνομες σχέσεις είναι μάρτυρες της αμαρτίας των γονιών τους όταν θα τους κρίνει ο Θεός.
7. Ο δίκαιος όμως κι όταν πεθάνει πρόωρα, θ’ αναπαυθεί στην αιώνια ευτυχία.
8. Αυτό που φέρνει τιμή στα γηρατειά δεν είναι τα πολλά τα χρόνια.
9. Η φρόνηση στους ανθρώπους αξίζει περισσότερο από τ’ άσπρα μαλλιά· κι η άμεμπτη ζωή από τη μεγάλη ηλικία.
10. Κάποτε ένας άνθρωπος ήταν αρεστός στο Θεό και αγαπήθηκε απ’ αυτόν, κι επειδή ζούσε ανάμεσα στους αμαρτωλούς μετατέθηκε στην άλλη ζωή.
11. Αρπάχθηκε για να μην επιδράσει στη φρόνησή του η κακία, για να μην τον εξαπατήσει η δολιότητα.
12. Πράγματι, η δολιότητα της κακίας αμαυρώνει τα καλά, κι η παραζάλη της αμαρτωλής επιθυμίας διαφθείρει και το πιο αγνό μυαλό.
13. Επειδή ο άνθρωπος αυτός έζησε ως τέλειος τα λίγα χρόνια του, αυτά ισοδυνάμησαν με πολλά χρόνια επίγειας ζωής.
14. Ήταν αρεστός στον Κύριο, και γι’ αυτό αρπάχθηκε γρήγορα μέσα από τον κακό αυτό κόσμο. Οι λαοί το είδαν αλλά δεν το κατάλαβαν ούτε θέλησαν να λάβουν υπόψη τους ένα πράγμα:
15. ότι χάρη και αγάπη περιμένει τους εκλεκτούς του Θεού και προστασία αυτούς που ζουν μ’ ευσέβεια ενώπιόν του.
16. Έτσι, ο ευσεβής που πέθανε κατακρίνει με το παράδειγμά του τους ασεβείς που ζουν. Κι ένας νέος που από τα νιάτα του έφτασε να είναι τέλειος, ελέγχει με τη διαγωγή του το γέροντα τον ασεβή.
17. Οι ασεβείς βλέπουν το θάνατο του ευσεβή, αλλά δεν καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Κυρίου γι’ αυτόν, και πώς αυτός τον προστατεύει.
18. Το βλέπουν και χλευάζουν τους δικαίους· όμως κι ο Κύριος θα περιγελάσει τους ασεβείς.
19. Όταν πεθάνουν, κανένας δεν θα σεβαστεί το σκήνωμά τους· θα ζήσουν στην αιώνια καταφρόνια στον άδη, ανάμεσα στους νεκρούς. Ο Κύριος θα τους συντρίψει και θα τους αφήσει καταγής άφωνους με το πρόσωπο στο χώμα. Συθέμελα θα τους ταρακουνήσει και θα τους καταστρέψει μέχρι τον τελευταίο· θα πονέσουν κι απ’ όλους θα ξεχαστούν.
20. Όταν καλέσει ο Θεός τους ασεβείς για να τους κρίνει, αυτοί θα παρουσιαστούν δειλοί μπροστά του καθώς θα σκέφτονται τα αμαρτήματά τους· οι ίδιες τους οι ανομίες θα τους κατηγορήσουν κατά πρόσωπο.