1. Τα ορυχεία είναι γνωστά όπου το ασήμι βγαίνει,τα μέρη όπου το χρυσάφι καθαρίζεται.
2. Βγάζει ο άνθρωπος τον σίδηρο απ’ το χώμακαι λιώνει από την πέτρα το χαλκό.
3. Στις σκοτεινές στοές των ορυχείων φέρνει φωςκι αναζητάει μέσα στης γης τα έγκατα το πέτρωμα,στην αφεγγιά και στο βαθύ σκοτάδι.
4. Ανοίγει σήραγγες από τον κόσμο μακριά,σ’ άγνωστα για τους ταξιδιώτες μέρηκαι με σκοινιά κρέμεται στο κενό.
5. Η γη απ’ όπου βγαίνει το ψωμίανασκαλεύεται μέσα στα βάθη της,λες και την πέρασε φωτιά.
6. Ζαφείρια έχουν οι πέτρες τηςκαι σκόνη από χρυσάφι.
7. Τα μονοπάτια της αυτά δεν τα γνωρίζουνε τ’ αρπαχτικά πουλιά·και μάτι γερακιού δεν τα ’δε.
8. Περήφανα θηρία δεν τα πάτησαν,δεν τα περπάτησε λιοντάρι.
9. Μονάχα ο άνθρωπος χτυπάει το γρανιτένιο βράχοκι αναποδογυρίζειαπ’ τα συθέμελά τους τα βουνά.
10. Στοές ανοίγει μες στους βράχουςκι ανακαλύπτει κάθε τι πολύτιμο το μάτι του.
11. Φράζει τις διαρροές στα υπόγεια ρεύματακαι ό,τι κρύβεται εκείστο φως το φέρνει.
12. Μα, τη σοφία πού μπορεί κανένας να τη βρει;και πού να βρίσκεται η πηγή της φρόνησης;
13. Ο άνθρωπος δεν ξέρει την αξία της·δε βρίσκεται στων ζωντανών τη χώρα.
14. Λέει ο απύθμενος ωκεανός:«Δεν την έχω εγώ».Κι η θάλασσα κι εκείνη λέει:«Δε βρίσκεται σ’ εμένα».
15. Δε γίνεται ν’ αγοραστείμε καθαρό χρυσάφιούτε και με καντάρια ασήμι να αποκτηθεί.
16. Δεν μπορεί σε αξία να συγκριθείμε το χρυσάφι της Οφείρ,ούτε με τον πολύτιμο τον όνυχα και το ζαφείρι.
17. Ούτε χρυσάφι ούτε γυαλίμπορεί σε αξία να τη φτάσει·με χρυσαφένιο τάσιδεν μπορεί ν’ ανταλλαχθεί.
18. Κοράλλια, αν πεις, και κρύσταλλαδε λογαριάζονται.Πιότερο αξίζει η σοφία, παρά πολύτιμα μαργαριτάρια.
19. Δε φτάνει την αξία της το αιθιοπικό τοπάζικαι με το καθαρό χρυσάφι δε συγκρίνεται.
20. Λοιπόν, από πού έρχεται η σοφία;πού βρίσκεται η φρόνηση;
21. Κρύβεται απ’ τα βλέμματα όλων των ζωντανών,ακόμα κι από τ’ ουρανού τα πετεινά ξεφεύγει.
22. Ο θάνατος κι ο άδης λένε:«Μονάχα η φήμη της στ’ αυτιά μαςέχει φτάσει».
23. Μόνο ο Θεός το δρόμο της γνωρίζεικαι ξέρει αυτός πού η σοφία βρίσκεται.
24. Γιατί εκείνος βλέπει ως και τα πέρατα της γηςκι όλα κάτω απ’ τον ουρανότα διακρίνει.
25. Όταν έδινε αυτός στον άνεμο το βάρος τουκαι των νερών καθόριζε τον όγκο,
26. όταν τους νόμους όριζε για τη βροχήκαι για τον κεραυνό χάραζε δρόμο,
27. τότε είδε τη σοφία και την αξιολόγησε,την αναγνώρισε για θησαυρόκαι να μείνει τη δέχτηκε μαζί του.
28. Κατόπιν ο Θεός είπε στον άνθρωπο:«Ο σεβασμός στον Κύριοαυτό είν’ η σοφίακαι του κακού η αποφυγήείναι η φρόνηση».