33. κι αυτός βγήκε να τους αντιμετωπίσει με τρεις χιλιάδες πεζούς και τετρακόσιους ιππείς.
34. Στη μάχη εκείνη σκοτώθηκαν λίγοι άντρες από τους Ιουδαίους.
35. Αλλά ένας χειροδύναμος έφιππος, που λεγόταν Δοσίθεος, από τους άντρες του Βακήνορα, έπιασε το Γοργία από τη χλαμύδα και τον έσερνε βίαια με σκοπό να συλλάβει ζωντανό αυτόν τον καταραμένο άνθρωπο. Τότε ένας από τους Θράκες ιππείς επιτέθηκε στο Δοσίθεο και του έκοψε τον ώμο. Έτσι ο Γοργίας διέφυγε στην πόλη Μαρισά.
36. Οι άντρες του Έσδριν πολεμούσαν για πολύν καιρό και είχαν πια κουραστεί. Τότε ο Ιούδας παρακάλεσε τον Κύριο να του φανερώσει ότι πραγματικά πολεμάει στο πλευρό του, επικεφαλής του στρατού του στη μάχη.
37. Μετά άρχισε να ψέλνει διάφορους ύμνους στη μητρική του γλώσσα και με δυνατή φωνή επιτέθηκε αιφνιδιαστικά εναντίον των δυνάμεων του Γοργία και τις έτρεψε σε φυγή.
38. Μετά τη μάχη ο Ιούδας ανασυγκρότησε το στρατό του και βάδισε προς την πόλη Οδολλάμ. Κι επειδή πλησίαζε η έβδομη μέρα, εξαγνίστηκαν κατά το έθιμο και γιόρτασαν το Σάββατο εκεί.
39. Την επόμενη μέρα ήρθαν επειγόντως οι άντρες του Ιούδα για να μεταφέρουν τα πτώματα των σκοτωμένων και να τα θάψουν μαζί με τους συγγενείς τους στους τάφους των προγόνων τους.
40. Κάτω όμως από τα ρούχα του κάθε νεκρού βρέθηκαν μικρά ειδώλια των θεών της Ιάμνειας, που ο νόμος τα απαγόρευε στους Ιουδαίους. Έτσι έγινε φανερό σε όλους ότι αυτοί είχαν σκοτωθεί εξαιτίας αυτών των ιερών αντικειμένων.
41. Τότε όλοι δοξολόγησαν τον Κύριο, το δίκαιο Κριτή, για τον τρόπο με τον οποίο αποκαλύπτει όλα τα κρυπτά
42. και τον παρακάλεσαν να εξαλειφθεί τελείως αυτή η αμαρτία.Ο γενναίος Ιούδας κάλεσε το λαό να μην αμαρτήσουν πια, αφού είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια τι συνέβηκε σ’ αυτούς που είχαν αμαρτήσει.
43. Μετά συγκέντρωσε συνεισφορές από κάθε άντρα κι έστειλε στα Ιεροσόλυμα δύο χιλιάδες δραχμές ασήμι, για να χρηματοδοτήσει μια θυσία για την εξιλέωση της αμαρτίας. Αυτή τη θεάρεστη πράξη την έκανε επειδή πίστευε πως υπάρχει ανάσταση νεκρών.
44. Γιατί αν δεν πίστευε ότι θ’ αναστηθούν αυτοί, που λίγο πριν είχαν σκοτωθεί, θα ήταν περιττό κι ανόητο να προσεύχεται γι’ αυτούς.
45. Εξάλλου ο Ιούδας ήταν βέβαιος ότι όσοι πέθαιναν έχοντας πίστη στο Θεό, θα είχαν εξαιρετική μεταχείριση· γι’ αυτό επρόκειτο για μια άγια και θεάρεστη σκέψη. Έτσι, έκαναν τη θυσία για την εξιλέωση των νεκρών, ώστε οι τελευταίοι ν’ απαλλαγούν από την αμαρτία που είχαν διαπράξει.