1. Αφού έγιναν όλες αυτές οι συμφωνίες, ο μεν Λυσίας επέστρεψε στο βασιλιά, οι δε Ιουδαίοι γύρισαν στις αγροτικές τους εργασίες.
2. Μερικοί όμως από τους κυβερνήτες της περιοχής, δηλαδή ο Τιμόθεος και ο Απολλώνιος, γιος του Γενναίου, ο Ιερώνυμος, ο Δημοφών κι επίσης ο Νικάνωρ, κυβερνήτης της Κύπρου, δεν τους άφηναν ήσυχους, ν’ ασχοληθούν με τα ειρηνικά τους έργα.
3. Εκείνη την εποχή οι κάτοικοι της Ιόππης διέπραξαν ένα τρομερό έγκλημα εναντίον των Ιουδαίων που κατοικούσαν στην πόλη τους: Τους προσκάλεσαν να μπουν μαζί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους σε πλοία που εκείνοι είχαν προμηθευτεί, για να τους δείξουν δήθεν τα φιλικά τους αισθήματα.
4. Επειδή αυτό ήταν κοινή απόφαση της πόλης και οι Ιουδαίοι ήθελαν να έχουν καλές σχέσεις μαζί τους, δέχτηκαν ανυποψίαστοι την πρόσκληση. Τους πήγαν, λοιπόν, στ’ ανοιχτά και τους βύθισαν όλους στη θάλασσα. Έτσι πνίγηκαν πάνω από διακόσια άτομα.
5. Όταν ο Ιούδας έμαθε την ωμή αυτή μεταχείριση εναντίον των συμπατριωτών του, διέταξε τους άντρες του να ετοιμαστούν για πόλεμο.
6. Αφού προσευχήθηκαν στο Θεό, το δίκαιο κριτή, επιτέθηκε εναντίον των φονιάδων των συμπατριωτών του: Έβαλε τη νύχτα φωτιά στο λιμάνι κι έκαψε τα καράβια, και κατέσφαξε όλους όσοι είχαν καταφύγει σ’ αυτά για να σωθούν.
7. Βρήκε όμως τις πύλες της πόλης κλειστές κι έτσι υποχώρησε προσωρινά με σκοπό να ξαναγυρίσει και να εξοντώσει όλους τους κατοίκους της Ιόππης.
8. Όταν έμαθε ότι και οι κάτοικοι της Ιάμνειας σκόπευαν να κάνουν τα ίδια στους Ιουδαίους που ζούσαν στην πόλη τους,
9. επιτέθηκε νύχτα εναντίον τους κι έβαλε φωτιά στο λιμάνι και στο στόλο τους, έτσι που οι φλόγες φαίνονταν από την Ιερουσαλήμ, που απείχε διακόσια σαράντα στάδια από ’κει.
10. Όταν είχαν ξεμακρύνει εννιά στάδια από την Ιάμνεια και κατευθύνονταν εναντίον του Τιμόθεου, τους επιτεθήκαν Άραβες νομάδες πάνω από πέντε χιλιάδες πεζοί και πεντακόσιοι ιππείς.
11. Έγινε φοβερή μάχη αλλά ο Ιούδας και οι άντρες του πέτυχαν στις επιχειρήσεις, γιατί τους βοηθούσε ο Θεός. Οι Άραβες νικήθηκαν και ζητούσαν από τον Ιούδα συνθηκολόγηση, με την υπόσχεση να τους παραχωρήσουν κοπάδια ζώων και να τους παράσχουν κάθε είδους βοήθεια.
12. Ο Ιούδας κατάλαβε ότι πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι θα του ήταν σε πολλά χρήσιμοι κι έτσι συμφώνησε να κάνει ειρήνη μαζί τους. Αυτοί δέχτηκαν τις διαβεβαιώσεις του και γύρισαν στις σκηνές τους.
13. Επίσης ο Ιούδας επιτέθηκε σε μια πόλη που ονομαζόταν Κάσπιν. Ήταν οχυρωμένη με επιχώματα και περιβαλλόταν από τείχη. Οι κάτοικοί της ήταν διαφόρων εθνοτήτων
14. και φέρονταν προκλητικά στον Ιούδα και στους άντρες του, γιατί στηρίζονταν στην αντοχή των τειχών τους και στις προμήθειές τους. Τους χλεύαζαν, λοιπόν, κι εκτόξευαν εναντίον τους άπρεπα λόγια, καθώς και βλασφημίες εναντίον του Θεού τους.
15. Οι άντρες του Ιούδα, όμως, επικαλέστηκαν το μεγάλο κυβερνήτη του κόσμου, αυτόν που τον καιρό του Ιησού του Ναυή είχε γκρεμίσει τα τείχη της Ιεριχώ χωρίς πολεμικούς κριούς ή πολιορκητικές μηχανές, και όρμησαν σαν θηρία εναντίον του τείχους της Κάσπιν.
16. Με το θέλημα του Θεού κυρίεψαν την πόλη και ήταν τέτοια η σφαγή που έκαναν, ώστε μια λίμνη εκεί κοντά, δύο στάδια πλατιά, φαινόταν να έχει πλημμυρίσει από το αίμα.
17. Από την Κάσπιν βάδισαν ακόμη εφτακόσια πενήντα στάδια και έφτασαν στο Χάρακα, όπου κατοικούσαν οι λεγόμενοι Τουβιανοί Ιουδαίοι.
18. Δε βρήκαν εκεί τον Τιμόθεο, γιατί ο ίδιος είχε φύγει από κείνα τα μέρη άπρακτος· είχε αφήσει όμως πίσω του μια πολύ ισχυρή φρουρά.
19. Οι στρατηγοί του Μακκαβαίου Δοσίθεος και Σωσίπατρος βγήκαν και σκότωσαν πάνω από δέκα χιλιάδες άντρες, τους οποίους είχε αφήσει στο οχύρωμα ο Τιμόθεος.
20. Μετά ο Ιούδας χώρισε το στρατό του σε ομάδες και όρισε το Δοσίθεο και το Σωσίπατρο αρχηγούς σε καθεμιά απ’ αυτές.Έτσι ο Ιούδας καταδίωξε τον Τιμόθεο και μαζί του εκατόν είκοσι χιλιάδες πεζούς και δύο χιλιάδες ιππείς.
21. Όταν ο Τιμόθεος αντιλήφθηκε ότι ο Ιούδας ερχόταν κατόπιν του, έστειλε για ασφάλεια τα γυναικόπαιδα και τις αποσκευές σε μια πόλη που ονομαζόταν Καρνίον. Εκεί η περιοχή ήταν δύσβατη και δύσκολο να την πολιορκήσει κανείς, γιατί όλες οι προσβάσεις προς την πόλη ήταν πολύ στενές.
22. Όταν φάνηκε η πρώτη ομάδα του Ιούδα, φόβος και πανικός κατέλαβε τους εχθρούς από την παρουσία του πανεπόπτη Θεού. Τότε τράπηκαν όλοι σε άτακτη φυγή, τρέχοντας άλλος εδώ κι άλλος εκεί, έτσι που πολλές φορές χτυπιούνταν μεταξύ τους και τραυματίζονταν από τα ίδια τους τα σπαθιά.
23. Ο Ιούδας και οι άντρες του τους καταδίωξαν με μεγαλύτερη ορμή και κατέσφαξαν από τους ασεβείς τριάντα χιλιάδες άντρες.
24. Ο ίδιος ο Τιμόθεος έπεσε στα χέρια των αντρών του Δοσίθεου και του Σωσίπατρου αλλά αυτός με πανουργία τούς παρακαλούσε να τον αφήσουν ελεύθερο. Τους έλεγε ότι οι γονείς των περισσοτέρων τους και μερικών τα αδέρφια ήταν στη διάθεσή του κι ότι οι άντρες του θα τους σκότωναν αν του έκαναν κανένα κακό.
25. Τους έδωσε, λοιπόν, επανειλημμένα διαβεβαιώσεις ότι θα έστελνε πίσω τους συγγενείς τους σώους και αβλαβείς κι έτσι τον άφησαν ελεύθερο, για να σωθούν οι δικοί τους.
26. Στη συνέχεια ο Ιούδας επιτέθηκε εναντίον του Καρνίου και του ναού της Αταργάτης και κατέσφαξε εκεί είκοσι πέντε χιλιάδες άτομα.
27. Μετά απ’ αυτήν την καταδίωξη και τις καταστροφές που έκανε, ο Ιούδας οδήγησε το στρατό του εναντίον της οχυρωμένης πόλης Εφρών, όπου κατοικούσε ο Λυσίας και μεγάλο πλήθος διαφόρων εθνοτήτων. Μπροστά στα τείχη είχαν παραταχθεί ρωμαλέοι νέοι άντρες και πολεμούσαν γενναία, ενώ μέσα στην πόλη υπήρχαν πολλές πολεμικές μηχανές και βέλη.
28. Οι Ιουδαίοι επικαλέστηκαν τον Παντοδύναμο, που συντρίβει τη δύναμη των εχθρών· κυρίεψαν την πόλη και σκότωσαν είκοσι πέντε χιλιάδες άντρες.
29. Από ’κει έφυγαν και στράφηκαν με ορμή εναντίον της Σκυθόπολης, που απέχει εξακόσια στάδια από την Ιερουσαλήμ.
30. Αλλά οι Ιουδαίοι της πόλης τούς διαβεβαίωσαν ότι οι Σκυθοπολίτες τούς αγαπούσαν και τους είχαν φερθεί με καλοσύνη σε δύσκολες στιγμές.
31. Έτσι ο Ιούδας και οι άντρες του ευχαρίστησαν τους κατοίκους της πόλης και τους παρότρυναν να συνεχίσουν να δείχνουν και στο μέλλον τα ίδια φιλικά αισθήματα προς τους Ιουδαίους.Στη συνέχεια ο Ιούδας και ο στρατός του έφτασαν στα Ιεροσόλυμα, όταν πλησίαζε η εορτή των Εβδομάδων.
32. Μετά τη γιορτή της Πεντηκοστής ο Ιούδας και οι άντρες του βάδισαν με μεγάλη ταχύτητα εναντίον του Γοργία, κυβερνήτη της Ιδουμαίας,
33. κι αυτός βγήκε να τους αντιμετωπίσει με τρεις χιλιάδες πεζούς και τετρακόσιους ιππείς.
34. Στη μάχη εκείνη σκοτώθηκαν λίγοι άντρες από τους Ιουδαίους.
35. Αλλά ένας χειροδύναμος έφιππος, που λεγόταν Δοσίθεος, από τους άντρες του Βακήνορα, έπιασε το Γοργία από τη χλαμύδα και τον έσερνε βίαια με σκοπό να συλλάβει ζωντανό αυτόν τον καταραμένο άνθρωπο. Τότε ένας από τους Θράκες ιππείς επιτέθηκε στο Δοσίθεο και του έκοψε τον ώμο. Έτσι ο Γοργίας διέφυγε στην πόλη Μαρισά.
36. Οι άντρες του Έσδριν πολεμούσαν για πολύν καιρό και είχαν πια κουραστεί. Τότε ο Ιούδας παρακάλεσε τον Κύριο να του φανερώσει ότι πραγματικά πολεμάει στο πλευρό του, επικεφαλής του στρατού του στη μάχη.
37. Μετά άρχισε να ψέλνει διάφορους ύμνους στη μητρική του γλώσσα και με δυνατή φωνή επιτέθηκε αιφνιδιαστικά εναντίον των δυνάμεων του Γοργία και τις έτρεψε σε φυγή.
38. Μετά τη μάχη ο Ιούδας ανασυγκρότησε το στρατό του και βάδισε προς την πόλη Οδολλάμ. Κι επειδή πλησίαζε η έβδομη μέρα, εξαγνίστηκαν κατά το έθιμο και γιόρτασαν το Σάββατο εκεί.
39. Την επόμενη μέρα ήρθαν επειγόντως οι άντρες του Ιούδα για να μεταφέρουν τα πτώματα των σκοτωμένων και να τα θάψουν μαζί με τους συγγενείς τους στους τάφους των προγόνων τους.
40. Κάτω όμως από τα ρούχα του κάθε νεκρού βρέθηκαν μικρά ειδώλια των θεών της Ιάμνειας, που ο νόμος τα απαγόρευε στους Ιουδαίους. Έτσι έγινε φανερό σε όλους ότι αυτοί είχαν σκοτωθεί εξαιτίας αυτών των ιερών αντικειμένων.
41. Τότε όλοι δοξολόγησαν τον Κύριο, το δίκαιο Κριτή, για τον τρόπο με τον οποίο αποκαλύπτει όλα τα κρυπτά
42. και τον παρακάλεσαν να εξαλειφθεί τελείως αυτή η αμαρτία.Ο γενναίος Ιούδας κάλεσε το λαό να μην αμαρτήσουν πια, αφού είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια τι συνέβηκε σ’ αυτούς που είχαν αμαρτήσει.
43. Μετά συγκέντρωσε συνεισφορές από κάθε άντρα κι έστειλε στα Ιεροσόλυμα δύο χιλιάδες δραχμές ασήμι, για να χρηματοδοτήσει μια θυσία για την εξιλέωση της αμαρτίας. Αυτή τη θεάρεστη πράξη την έκανε επειδή πίστευε πως υπάρχει ανάσταση νεκρών.
44. Γιατί αν δεν πίστευε ότι θ’ αναστηθούν αυτοί, που λίγο πριν είχαν σκοτωθεί, θα ήταν περιττό κι ανόητο να προσεύχεται γι’ αυτούς.
45. Εξάλλου ο Ιούδας ήταν βέβαιος ότι όσοι πέθαιναν έχοντας πίστη στο Θεό, θα είχαν εξαιρετική μεταχείριση· γι’ αυτό επρόκειτο για μια άγια και θεάρεστη σκέψη. Έτσι, έκαναν τη θυσία για την εξιλέωση των νεκρών, ώστε οι τελευταίοι ν’ απαλλαγούν από την αμαρτία που είχαν διαπράξει.