Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Heskiheel 35 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:

2. Menscherl, richt di an n d Seierberg und weissag dyrgögn:

3. Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: I pack di an, Seier; i ströck mein Hand gögn di aus und mach di zo ayner Wüestn und Oed.

4. Deine Stötn lög i in Trümmer, und i mach di zo aynn verlaassnen Land. Aft gaast dyrkennen, däß i dyr Herr bin.

5. Zwögns deiner Örbfeindschaft mit de Isryheeler halffst non recht zue aau, wie s mit Krieg überzogn und für ienerne Sünddn gstraafft wurdnd.

6. Drum laaß i di gscheid blüettn, so waar s mi geit, sait dyr Herr, mein Got. Dein Morddn sollt di einholn und auf di zruggfalln; du haast dyr daa +aau nie aynn Zwang antaan.

7. D Seierberg mach i zuer Oed und Wüestn und vernicht allss, was daadl kreucht und fleugt.

8. I mach seine gantzn Berg voller Dyrschlagne. Überall auf deine Hugln, in deine Täler und Schluftn gaand d Leut in n Krieg zgrundgeen.

9. Auf bständig mach i di zo ayner Oed, und kain Mensch wont meer in deine Stötn. Dann gaast gneussn, däß i dyr Herr bin.

10. Du gsagst non aau: He he, ietz ghoernd myr all +zwai Völker und Lönder; dös Land schnapp i myr!; dyrbei wont aber dyr Trechtein dortn.

11. Drum pack i di ietz mit dönn gleichn Zorn und Eifer, so waar i löb, sait dyr Herr, mein Got, wiest ys du mit deinn Hass angfalln haast. I zaig dyr schoon, wer i bin, wenn i di mein Straaff gspürn laaß.

12. Dann gaast ys nömlich gspannen, däß i dyr Trechtein bin, und däß i ghoert haan, wie oft däßst du d Isryheeler Berg gschmaeht haast: Gee, daa obn ist decht kain alte Sau meer; daa künn myr gscheid abraeumen.

13. Yso gageudntß und wurdtß saufrech gögn mi; i haan s diend selbn ghoert.

14. Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Weilst recht schadnfroo drüber bist, däß dös gantze Land veroedt daadlligt, dösswögn mach i aau di zuer Wüestn, dös gantze Seier und de gantze Roetem. Dann gaand s gspannen, däß i dyr Herr bin.

15. 0