Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Heskiheel 12 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:

2. "Menscherl, du wonst ja in aynn widerberstignen Volk, dös wo zamt de Augn nix seght und zamt seine Oorn nix hoert; Büffln seind s halt.

3. Menscherl, ietz pack zamm, wie wennst verschlöppt wurddst, und gee bei n höllliechtn Tag vor ienerne Augn furt, wie wennst vor ienerne Augn wögg müessetst eyn d Verbannung. Villeicht kemmend s mit, was gmaint ist, aber vil Hoffnung ist bei dene Böck nit.

4. Richt dein Sach bei n Tag vor ienerne Augn verder n Haus zamm, wie wennst verschlöppt wurddst; und auf Nacht raist vor ienerne Augn ab, wie wennst halt eyn d Verbannung müessetst.

5. Brich vor ienerne Augn ayn Loch durch d Mauer durchhin und kriech durchhin!

6. Schwing dyr deinn Pak überhin, wenn s is seghnd, und rais in dyr Finster ab! Verhüll dyr s Gsicht, däßst von n Land nix meer seghst! I mach di zo aynn Manzaichen für d Isryheeler."

7. Wie s myr angschafft war, yso gmach i s. Bei n Tag gricht i verder n Haus mein Sach zamm, wie öbber, wo verschlöppt werd. Auf Nacht braach i mit de Höndd ayn Loch durch d Wand durchhin und troch vor ienerne Augn in dyr Dunkl furt, mit meinn Pak auf de Axln.

8. Naehste Frueh ergieng yn n Trechtein sein Wort an mi:

9. "Menscherl, d Isryheeler, die Widerberstignen, habnd di decht gfraagt, wasst daa tuest.

10. Sag ien: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Dös richtt si gögn önn Künig z Ruslham und überhaaupt alle Isryheeler in derer Stat daadl.

11. Sag: I bin ayn Manzaichen für enk. Was +i taan haan, dös gschieght aft aau mit +ien. Eyn d Verbannung und Gföngnuss müessnd s.

12. Iener Künig gaat in dyr Dunkl seinn Pak auf d Schultter nemen und aushintröchen. Eyn d Mauer bröchend s ayn Loch einhin, däß s aushinkemmend. Er gaat syr s Gsicht verhülln, däß yr s Land nit seght.

13. I schmeiß iem s Nötz überhin, däß yr si drinn fangt, und aft bring i n auf Bäbl in Kaldau, aber daa seght yr nix dyrvon. Daadl +stirbt yr aau.

14. Allsand, wo bei iem dyrbei seind und iem helffen wollnd, seine Harstner allsand, verstraeu i waiß grad wohin und schick ien önn Krieg auf s Gnägg.

15. Dann gaand s gneussn, däß i dyr Herr bin. Wenn i s unter d Völker verspraitt und in alle Lönder vertreib,

16. laaß i ayn Öttlych von ien önn Krieg, önn Hunger und d Seuchn überlöbn, dyrmit s bei de Völker, daa wo s hinkemmend, verzöln künnend, was s allss Grausigs angstöllt habnd. Dann gaand d Haidn dyrkennen, däß i dyr Herr bin."

17. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:

18. "Menscherl, fibert, wennst dein Broot isst, und ängst und entsötz di, wannst dein Wasser trinkst!

19. Aft richtst yn de Leut in n Land aus: Yso spricht dyr Herr, mein Got, zo de Ruslhamer in Isryheel: Sö gaand iener Broot gängstter össn und iener Wasser gschröckter trinken, weil iener Land verwüestt und ausgraeumt werd, weil bei de Einwoner dyr Schaach +gar yso eingrissn ist.

20. De bewontn Stötn sollnd verhörgt und s Land verwüestt werdn. Dann gaatß dyrkennen, däß i dyr Herr bin."

21. Yn n Herrn sein Wort ergieng an mi:

22. "Menscherl, +wie sagtß ös daa glei in dönn isryheelischn Sprichwort?: 'De Zeit wär gar; d Schau werd nit waar.'

23. Drum sag iem: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Mit dönn Sprichwort mueß ietz ayn Rue sein! Dös gaat z Isryheel niemdd meer verwenddn. Sag ien dyrfür dös: 'De Zeit ist naah und d Schau glei daa.'

24. Mit de kainzn Sehersprüch und triegerischn Loesslungen ist s bei de Isryheeler bald vorbei.

25. Denn i, dyr Herr, sag öbbs, und dös gschieght aau. Was ligt, dös pickt! Es ist glei so weit, ös Widerberstignen; und wenn i s für ietz bald sag, dann +gschieght s aau ietz bald; dyrfür sorg i." Dös sait dyr Herr, mein Got.

26. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:

27. "Menscherl, d Isryheeler sagnd, wasst du schaust, wär öbbs für de ganz ferre Zuekumft.

28. Drum sag ien, däß nix von dönn, was i sag, eerst waiß grad wann gschieght, nän, nän, dös kimmt schoon hübsch bald", sait dyr Trechtein, mein Got.