Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Heskiheel 11 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa ghöbt mi dyr Geist eyn d Hoeh und brang mi zo n Oostertoor an n Templ, und vor dönn Toor stuenddnd fümfyzwainzg Mannen. Drunter saah i de Dietwärt Jäsynies Äsursun und Pelyties Beneiennsun.

2. Und er gsait zo mir: "Menscherl, dös seind die Leut, wo für dös gantze Sünddnlöbn in dyr Stat verantwortlich seind.

3. Die steend auf dönn Standpunt: 'So, bald richt myr üns daa wider häuslich ein! Mir seind mir, und dös pässt schoon!'

4. Drum weissag gögn ien, Menscherl; pack an!"

5. Daa überkaam mi dyr Heilige Geist, und er gsait zo mir: "Sag ien: Yso spricht dyr Trechtein: Yso maintß ös also, ös Isryheeler, ös Brüeder! Ja, maintß n ös, i wisset nit, aus wasß ös aushinwolltß?

6. So vil habtß in derer Stat abgmurxt, däß de gantzn Gassn voll seind dyrvon.

7. Drum sait dyr Trechtein, mein Got: Ös seitß ös, d Mörder, wo mittn in dyr Stat gwüett habnd. Und pässn tuet +gar nix, nit aynmaal ös meer in dö Stat einher. Daa draus vertreib i enk nömlich.

8. Önn Krieg scheuhtß yso, aber netty dönn bring i über enk, sait dyr Herr, mein Got.

9. I vertreib enk aus dyr Stat, lifert enk yn de Feindd aus und rechnet mit enk scharf ab.

10. In n Krieg kemmtß drunter. An Isryheel seiner Grentz urtlt i enk ab; und naacherd gaatß dyrkennen, däß i dyr Herr bin.

11. +Nix pässt in dyr Stat; und ös seitß aau nit +ös. Nän, an dyr Grentz von Isryheel rechnet i mit enk ab.

12. Daa dran gaatß dyrkennen, däß i dyr Herr bin, von dönn woß de Gsötzer nit ghaltn und d Satzungen nit befolgt habtß. Dyrfür habtß enk naach de Bräuch von de Völker rund umydum grichtt."

13. Dyrweil i dös gweissag, starb dyr Pelyties Beneiennsun ainfach wögg. Daa fiel i nider auf s Gsicht und schrir laut auf: "Ja, sag aynmaal, Herr und Got, willst n ietz de +lösstn Isryheeler +aau non ausrottn?"

14. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:

15. "Menscherl, d Ruslhamer bilddnd syr ein, weil deine Brüeder, dein Sippn und de viln andern Isryheeler verbannen seind, wärnd s weit wögg von n Trechtein; und s Land ghoeret ietz ganz und gar ien.

16. Drum stöll dös klaar: I haan s zwaar waiß grad wohin unter d Völker verstraeut, aber grad dösswögn bin ien i selbn daadl überall zo aynn neuen Heiligtuem wordn.

17. Drum sag ien: Yso spricht dyr Herr, mein Got: I füer enk aus allsand Völker zamm und sammlt enk aus dyr gantzn Spraid, und gib enk Isryheel.

18. Und daadl kemmend s aft hin, und die abscheuhlichnen Götzn schmeissnd s alle aushin aus n Land.

19. I erziegh s yso um, däßst ys niemer kennetst. Iener Stainhertz scherp i ien ausher, und aft mach i s zo Menschn aus Fleish und Bluet,

20. dyrmit s yso löbnd, wie i s ien gschribn haan. Sö gaand mein Volk sein und i iener Got.

21. Für die aber, wo mit ienerne Bluetsgötzn und Grauln weitertuend, segh i schwarz, sait dyr Trechtein, mein Got. Die werdnd s schoon seghn, wie weit däß s kemmend dyrmit!"

22. Aft gspannend de Kerebn ienerne Flügln, und d Rädl gsötznd si mit ien in Bewögung. D Herrlichkeit von Isryheel seinn Got war über ien.

23. Yn n Trechtein sein Rued stig aus dyr Stat eyn d Hoeh und blib auf dönn Berg ooster dyr Stat steen.

24. Dyr Geist ghöbt mi eyn d Hoeh und brang mi auf Kaldau zrugg zo de Verbannling. Dös war allss non in dönn Gesicht umbb n Heilignen Geist. Und aft war dö gantze Schau umhin.

25. Yn de Verschlöppling gverzöl i allss, was mi dyr Trechtein seghn laassn hiet.