Penodau

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50

Hen Destament

Testament Newydd

Genesis 3 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004 (BCN)

Anufudd-dod Dyn

1. Yr oedd y sarff yn fwy cyfrwys na'r holl fwystfilod gwyllt a wnaed gan yr ARGLWYDD Dduw. A dywedodd wrth y wraig, “A yw Duw yn wir wedi dweud, ‘Ni chewch fwyta o'r un o goed yr ardd’?”

2. Dywedodd y wraig wrth y sarff, “Cawn fwyta o ffrwyth coed yr ardd,

3. ond am ffrwyth y goeden sydd yng nghanol yr ardd dywedodd Duw, ‘Peidiwch â bwyta ohono, na chyffwrdd ag ef, rhag ichwi farw.’ ”

4. Ond dywedodd y sarff wrth y wraig, “Na! ni fyddwch farw;

5. ond fe ŵyr Duw yr agorir eich llygaid y dydd y bwytewch ohono, a byddwch fel Duw yn gwybod da a drwg.”

6. A phan ddeallodd y wraig fod y pren yn dda i fwyta ohono, a'i fod yn deg i'r golwg ac yn bren i'w ddymuno i beri doethineb, cymerodd o'i ffrwyth a'i fwyta, a'i roi hefyd i'w gŵr oedd gyda hi, a bwytaodd yntau.

7. Yna agorwyd eu llygaid hwy ill dau i wybod eu bod yn noeth, a gwnïasant ddail ffigysbren i wneud ffedogau iddynt eu hunain.

8. A chlywsant sŵn yr ARGLWYDD Dduw yn rhodio yn yr ardd gyda hwyr y dydd, ac ymguddiodd y dyn a'i wraig o olwg yr ARGLWYDD Dduw ymysg coed yr ardd.

9. Ond galwodd yr ARGLWYDD Dduw ar y dyn, a dweud wrtho, “Ble'r wyt ti?”

10. Atebodd yntau, “Clywais dy sŵn yn yr ardd, ac ofnais oherwydd fy mod yn noeth, ac ymguddiais.”

11. Dywedodd yntau, “Pwy a ddywedodd wrthyt dy fod yn noeth? A wyt ti wedi bwyta o'r pren y gorchmynnais iti beidio â bwyta ohono?”

12. A dywedodd y dyn, “Y wraig a roddaist i fod gyda mi a roes i mi o ffrwyth y pren, a bwyteais innau.”

13. Yna dywedodd yr ARGLWYDD Dduw wrth y wraig, “Pam y gwnaethost hyn?” A dywedodd y wraig, “Y sarff a'm twyllodd, a bwyteais innau.”

Dedfryd Duw

14. Yna dywedodd yr ARGLWYDD Dduw wrth y sarff:“Am iti wneud hyn, yr wyt yn fwy melltigedigna'r holl anifeiliaid,ac na'r holl fwystfilod gwyllt;byddi'n ymlusgo ar dy dor,ac yn bwyta llwch holl ddyddiau dy fywyd.

15. Gosodaf elyniaeth hefyd rhyngot ti a'r wraig,a rhwng dy had di a'i had hithau;bydd ef yn ysigo dy ben di,a thithau'n ysigo'i sawdl ef.”

16. Dywedodd wrth y wraig:“Byddaf yn amlhau yn ddirfawr dy boen a'th wewyr;mewn poen y byddi'n geni plant.Eto bydd dy ddyhead am dy ŵr,a bydd ef yn llywodraethu arnat.”

17. Dywedodd wrth Adda:“Am iti wrando ar lais dy wraig,a bwyta o'r pren y gorchmynnais i ti beidio â bwyta ohono,melltigedig yw'r ddaear o'th achos;trwy lafur y bwytei ohoni holl ddyddiau dy fywyd.

18. Bydd yn rhoi iti ddrain ac ysgall, a byddi'n bwyta llysiau gwyllt.

19. Trwy chwys dy wyneb y byddi'n bwyta barahyd oni ddychweli i'r pridd,oherwydd ohono y'th gymerwyd;llwch wyt ti, ac i'r llwch y dychweli.”

20. Rhoddodd y dyn i'w wraig yr enw Efa, am mai hi oedd mam pob un byw.

21. A gwnaeth yr ARGLWYDD Dduw beisiau crwyn i Adda a'i wraig, a'u gwisgo amdanynt.

22. Yna dywedodd yr ARGLWYDD Dduw, “Edrychwch, y mae'r dyn fel un ohonom ni, yn gwybod da a drwg. Yn awr, rhaid iddo beidio ag estyn ei law a chymryd hefyd o bren y bywyd, a bwyta, a byw hyd byth.”

23. Am hynny anfonodd yr ARGLWYDD Dduw ef allan o ardd Eden, i drin y tir y cymerwyd ef ohono.

24. Gyrrodd y dyn allan; a gosododd gerwbiaid i'r dwyrain o ardd Eden, a chleddyf fflamllyd yn chwyrlïo, i warchod y ffordd at bren y bywyd.