10. Die gelowiges het hard geskree en gevra: “Here, U wat heilig is en wat altyd dieselfde bly, hoe lank sal dit nog wees voordat U die mense op die aarde sal oordeel en hulle sal straf omdat hulle ons doodgemaak het?”
11. Toe het God vir hulle elkeen wit klere gegee. En Hy het vir hulle gesê hulle moet ’n kort tydjie wag, want die mense sal nog ander dienaars van God ook doodmaak. Hulle moet wag totdat daardie ander gelowiges ook almal dood is.
12. Toe die Lam die sesde seël van die boekrol breek, sien ek daar is ’n groot aardbewing. Die son het donker geword, soos swart rouklere, en die maan het rooi geword soos bloed.
13. Die sterre in die lug het op die aarde geval. Dit het gelyk soos wanneer ’n sterk wind ’n vyeboom skud en die vye wat nog nie ryp is nie, op die grond val.
14. Die lug het verdwyn, soos wanneer iemand ’n boekrol toerol. Elke berg en eiland het verdwyn, hulle was weg.
15. Die konings van die aarde, die belangrike mense, die generaals, die ryk mense, die mense wat oor ander mense regeer, die slawe en die mense wat nie slawe is nie, hulle almal het gaan wegkruip in grotte en tussen die rotse op die berge.
16. Hulle het vir die berge en rotse gesê: “Julle moet op ons val, julle moet ons toemaak! Ons wil nie hê dat God ons moet sien nie, God wat op die troon sit. Ons wil nie hê dat die Lam ons moet straf nie!
17. Want die tyd is nou hier wanneer Hulle ons sal straf, en ons sal nie aanhou lewe nie!”