บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

อพยพ 10 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

ภัย‍พิบัติ​ที่​แปด: ฝูง​ตั๊ก‌แตน

1. พระ‍ยาห์‌เวห์​จึง​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า “จง​เข้า​ไป​หา​ฟา‌โรห์ เพราะ​เรา​ได้​ทำ​ให้​ใจ​ของ​เขา​และ​ใจ​ของ​บรร‌ดา​ข้า‍ราช‌การ​ของ​เขา​แข็ง​กระ‌ด้าง เพื่อ​เรา​จะ​ได้​แสดง​หมาย‍สำคัญ​เหล่า‍นี้​ของ​เรา​ท่าม‍กลาง​พวก‍เขา

2. เพื่อ​เจ้า​จะ​ได้​เล่า​เหตุ‍การณ์​ที่​เรา​ทำ​ใน​อียิปต์​และ​หมาย‍สำคัญ​ต่างๆ ที่​เรา​ทำ​ท่าม‍กลาง​พวก‍เขา​ให้​ลูก‍หลาน​ของ​เจ้า​ฟัง เพื่อ​พวก‍เจ้า​จะ​รู้​ว่า​เรา​คือ​ยาห์‌เวห์”

3. โม‌เสส​และ​อา‌โรน​จึง​ไป​เข้า‍เฝ้า​ฟา‌โรห์​ทูล​ว่า “พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​คน​ฮีบรู​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า ‘เจ้า​จะ​ขัด‍ขืน​ไม่​ยอม​อ่อน‍น้อม​ต่อ​เรา​นาน​สัก​เท่า‍ไร? จง​ปล่อย​ประ‌ชา‍กร​ของ​เรา​ไป​นมัส‌การ​เรา

4. ถ้า​เจ้า​ไม่​ยอม​ปล่อย​ประ‌ชา‍กร​ของ​เรา​ไป นี่‍แน่ะ พรุ่ง‍นี้​เรา​จะ​ให้​ตั๊ก‌แตน​ปา‌ทัง‌ก้า​เข้า‍มา​ใน​เขต‍แดน​ของ​เจ้า

5. มัน​จะ​ลง‍มา​เต็ม​ไป​หมด​จน​มอง​ไม่​เห็น​พื้น‍ดิน และ​มัน​จะ​กิน​สิ่ง​ที่​เหลือ​จาก​ลูก‍เห็บ​ทำ‍ลาย และ​มัน​จะ​กิน​ต้น‍ไม้​ทุก​ต้น​ซึ่ง​งอก‍ขึ้น​ให้​เจ้า​ใน​ทุ่ง‍นา​นั้น​จน​หมด

6. มัน​จะ​เข้า​ไป​ใน​ราช‌วัง ใน​บ้าน‍เรือน​ของ​ข้า‍ราช‌การ​และ​ของ​คน​อียิปต์​จน​เต็ม​หมด อย่าง​ที่​บิดา​และ​ปู่​ทวด​ของ​เจ้า​ไม่​เคย​เห็น​เช่น‍นี้​เลย​ตั้ง‍แต่​เกิด​มา​จน​ทุก​วัน‍นี้’ ” แล้ว​โม‌เสส​ก็​หัน​ออก​ไป​จาก​ฟา‌โรห์

7. บรร‌ดา​ข้า‍ราช‌การ​กราบ‍ทูล​ฟา‌โรห์​ว่า “คน​นี้​จะ​เป็น​บ่วง‍แร้ว​ดัก​เรา​อีก‍นาน‍สัก‍เท่า‍ไร? ขอ​ทรง​ปล่อย​คน​เหล่า‍นั้น​ให้​ไป​นมัส‌การ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​พวก‍เขา​เถิด ฝ่า‍พระ‍บาท​ทรง​ทราบ​แล้ว​ว่า​อียิปต์​กำลัง​พินาศ​ไม่‍ใช่​หรือ?”

8. โม‌เสส​และ​อา‌โรน​ถูก​นำ​ตัว​เข้า‍เฝ้า​ฟา‌โรห์​อีก พระ‍องค์​จึง​ตรัส​ว่า “จง​ไป​นมัส‌การ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า แต่​ใคร​จะ​ไป​บ้าง?”

9. โม‌เสส​ทูล​ว่า “พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​จะ​พา​กัน​ไป​ทั้ง​คน​หนุ่ม​และ​ผู้‍อาวุโส ทั้ง​บุตร‍ชาย​และ​บุตร‍หญิง และ​ฝูง‍แพะ‍แกะ​และ​ฝูง‍โค เพราะ​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​มี​เทศ‌กาล​เลี้ยง​ถวาย‍เกียรติ​พระ‍ยาห์‌เวห์”

10. ฟา‌โรห์​ตรัส​กับ​เขา​ทั้ง‍สอง​ว่า “พระ‍ยาห์‌เวห์​คง​สถิต​กับ​พวก‍เจ้า​แน่ ถ้า​เรา​ยอม​ให้​พวก‍เจ้า​ไป​กับ​ผู้​หญิง​และ​เด็ก​ด้วย เจ้า​คิด​ไม่​ซื่อ​แล้ว

11. อนุญาต​ไม่‍ได้ จง​พา​เฉพาะ​ผู้‍ชาย​ไป​นมัส‌การ​พระ‍ยาห์‌เวห์ เพราะ​พวก‍เจ้า​ปรารถ‌นา​เช่น‍นี้​เท่า​นั้น” แล้ว​โม‌เสส​กับ​อา‌โรน​ก็​ถูก​ขับ‍ไล่​ไป​จาก​พระ‍พักตร์​ของ​ฟา‌โรห์

12. พระ‍ยาห์‌เวห์​จึง​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า “จง​เหยียด​มือ​ออก​เหนือ​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ แล้ว​ฝูง​ตั๊ก‌แตน​จะ​ขึ้น​มา​บน​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ และ​กิน​พืช​ผัก​ทุก‍อย่าง​บน​แผ่น‍ดิน​ซึ่ง​เหลือ​จาก​ถูก​ลูก‍เห็บ​ทำ‍ลาย”

13. โม‌เสส​จึง​ยื่น​ไม้‍เท้า​ออก​เหนือ​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ พระ‍ยาห์‌เวห์​ก็​ทรง​บัน‌ดาล​ให้​ลม​ตะ‌วัน‍ออก​พัด​มา​เหนือ​แผ่น‍ดิน​ตลอด‍วัน​และ​ตลอด‍คืน พอ​รุ่ง‍เช้า ลม​ตะ‌วัน‍ออก​ก็​หอบ​ฝูง​ตั๊ก‌แตน​มา

14. ฝูง​ตั๊ก‌แตน​ลง‍มา​ทั่ว​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ และ​เกาะ​อยู่​ทั่ว​เขต‍แดน​อียิปต์ แต่​ก่อน​ไม่​เคย​มี​ตั๊ก‌แตน​ฝูง​ใหญ่​อย่าง‍นี้​เลย และ​ต่อ‍ไป​ข้าง‍หน้า​ก็​จะ​ไม่‍มี​อย่าง​นั้น​อีก

15. พวก‍มัน​ปก‍คลุม​ทั่ว‍พื้น‍แผ่น‍ดิน​จน​มืด​ไป​หมด มัน​กิน​พืช​ผัก​ทุก‍อย่าง​ใน​แผ่น‍ดิน และ​ผล​ไม้​ทุก‍อย่าง​ซึ่ง​เหลือ​จาก​ถูก​ลูก‍เห็บ​ทำ‍ลาย ไม่‍มี​พืช​ใบ​เขียว​เหลือ​เลย​ทั่ว​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ ไม่​ว่า​ต้น‍ไม้​หรือ​ผัก​ใน​ทุ่ง

16. ฟา‌โรห์​ทรง​รีบ​ให้​คน​ไป​ตาม​ตัว​โม‌เสส​และ​อา‌โรน​เข้า‍เฝ้า​แล้ว​ตรัส​ว่า “เรา​ได้​ทำ​บาป​ต่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า​และ​ต่อ​เจ้า​ทั้ง‍สอง​ด้วย

17. ขอ​เจ้า​ยก​โทษ​บาป​ครั้ง‍นี้​ให้​เรา​สัก​ครั้ง​หนึ่ง​เถิด จง​วิง‍วอน​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า เพื่อ​พระ‍องค์​จะ​โปรด​ให้​ความ​ตาย​นี้​พ้น​ไป​จาก​เรา”

18. โม‌เสส​ก็​ไป​จาก​ฟา‌โรห์ และ​กราบ‍ทูล​วิง‍วอน​พระ‍ยาห์‌เวห์

19. พระ‍ยาห์‌เวห์​จึง​ทรง​เปลี่ยน​กระ‌แส​ลม​ให้​เป็น​พายุ​รุน‍แรง​จาก​ทิศ​ตะ‌วัน‍ตก​หอบ​ฝูง​ตั๊ก‌แตน​ไป​ตก​ใน​ทะเล​แดง​จน​ไม่​เหลือ​เลย​สัก​ตัว​เดียว​ทั่ว​เขต‍แดน​อียิปต์

20. แต่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​บัน‌ดาล​ให้​พระ‍ทัย​ของ​ฟา‌โรห์​กระ‌ด้าง ฟา‌โรห์​จึง​ไม่​ทรง​ยอม​ปล่อย​คน​อิสรา‌เอล​ไป

ภัย‍พิบัติ​ที่​เก้า: ความ​มืด

21. พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า “จง​ชู​มือ​ของ​เจ้า​ขึ้น​สู่​ท้อง‍ฟ้า เพื่อ​ให้​มี​ความ​มืด​ทั่ว​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ เป็น​ความ​มืด​จน​สัมผัส​ได้”

22. โม‌เสส​จึง​ชู​มือ​ขึ้น​สู่​ท้อง‍ฟ้า แล้ว​ความ​มืด‍ทึบ​ก็​เกิด‍ขึ้น​ทั่ว​แผ่น‍ดิน​อียิปต์​สาม​วัน

23. พวก‍เขา​มอง​กัน​ไม่​เห็น ไม่‍มี​ใคร​ลุก​ไป​จาก​ที่​อยู่​ของ​ตน​สาม​วัน แต่​มี​แสง‍สว่าง​อยู่​ใน​ที่​อาศัย​ของ​ชน‍ชาติ​อิสรา‌เอล​ทั้ง‍หมด

24. ฟา‌โรห์​จึง​ทรง​เรียก​โม‌เสส​เข้า‍เฝ้า ตรัส​ว่า “พวก‍เจ้า​จง​ไป​นมัส‌การ​พระ‍ยาห์‌เวห์​เถิด แต่​ให้​ฝูง‍แกะ​และ​ฝูง‍โค​อยู่ ส่วน​เด็กๆ ไป​กับ​พวก‍เจ้า​ได้”

25. โม‌เสส​จึง​กราบ‍ทูล​ว่า “ฝ่า‍พระ‍บาท​ต้อง​ประ‌ทาน​เครื่อง‍สัตว‌บูชา​และ​เครื่อง‍บูชา‍เผา‍ทั้ง‍ตัว​แก่​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​ด้วย เพื่อ​จะ​ได้​เตรียม​ถวาย‍บูชา​ต่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท

26. พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​ต้อง​นำ​ฝูง‍ปศุ‌สัตว์​ไป​ด้วย ขาด​ไม่‍ได้​สัก​ตัว​เดียว เพราะ​ว่า​จะ​ต้อง​เอา​สัตว์​จาก​ฝูง​เหล่า‍นั้น​ไป​ถวาย​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท นอก‍จาก‍นี้​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​ยัง​ไม่​ทราบ​ว่า​จะ​ต้อง​เอา​สัตว์​ตัว​ไหน​ถวาย​พระ‍ยาห์‌เวห์​จน‍กว่า​จะ​ถึง​ที่​นั่น”

27. แต่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​ทำ​ให้​พระ‍ทัย​ฟา‌โรห์​กระ‌ด้าง ฟา‌โรห์​จึง​ไม่​ทรง​ยอม​ปล่อย​พวก‍เขา​ไป

28. ฟา‌โรห์​มี​รับ‍สั่ง​แก่​โม‌เสส​ว่า “ไป​ให้​พ้น ระวัง​ตัว​ให้​ดี​เถอะ อย่า​มา​ให้​เรา​เห็น​หน้า​อีก​เลย เพราะ​ถ้า​เจ้า​เห็น​หน้า​เรา​วัน‍ไหน เจ้า​จะ​ตาย​วัน‍นั้น”

29. โม‌เสส​จึง​กราบ‍ทูล​ว่า “ฝ่า‍พระ‍บาท​ตรัส​ถูก​แล้ว ข้า‍พระ‍บาท​จะ​ไม่​มา​ให้​ฝ่า‍พระ‍บาท​เห็น​หน้า​อีก​เลย”