1. Sauli, që vazhdonte të kërcënonte deri edhe me vdekje dishepujt e Zotit, shkoi te kryeprifti
2. dhe i kërkoi që ky t’i shkruante letra për sinagogat e Damaskut, me qëllim që po të gjente ndokënd që i përkiste Udhës së Zotit Jezu, burra a gra, t’i sillte të lidhur në Jerusalem.
3. Ndërsa po udhëtonte e po i afrohej Damaskut, befas shndriti përreth tij një dritë prej qiellit.
4. Ai u rrëzua dhe dëgjoi një zë që i tha: «Saul, Saul, përse më përndjek?».
5. Sauli pyeti: «Kush je ti, o Zot?».Ai u përgjigj: «Unë jam Jezui, që ti po përndjek.
6. Ngrihu e hyr në qytet dhe atje do të të thuhet çfarë duhet të bësh».
7. Burrat që po udhëtonin me të, mbetën pa fjalë, sepse e dëgjuan zërin, por nuk panë askënd.
8. Sauli u ngrit nga toka, por edhe pse i kishte sytë të hapur, nuk shihte. Atëherë e morën për dore dhe e çuan në Damask.
9. Ai nuk shihte dhe as nuk hëngri e as nuk piu për tri ditë.
10. Në Damask gjendej një dishepull me emrin Hanani. Zoti i tha atij në një vegim: «Hanani!». Ai u përgjigj: «Ja ku jam, o Zot».
11. Zoti i tha: «Ngrihu e shko te rruga që quhet ‘e Drejtë’ dhe kërko te shtëpia e Judës një njeri me emrin Saul, nga Tarsi. Ja, ai po lutet
12. dhe ka parë në vegim një njeri me emrin Hanani duke hyrë në shtëpi e duke i vënë duart mbi të, që t’i kthehet shikimi».
13. Por Hanania u përgjigj: «Zot, kam dëgjuar prej shumë vetave sesa të këqija u ka bërë besimtarëve të tu në Jerusalem ky njeri.
14. Ndërsa këtu ka ardhur i autorizuar nga kryepriftërinjtë për t’u vënë prangat të gjithëve atyre që besojnë në ty».
15. Por Zoti i tha: «Shko, se ai është mjeti që unë e kam zgjedhur për ta bërë të njohur emrin tim para kombeve pagane, para mbretërve dhe para bijve të Izraelit.
16. Unë do t’i tregoj atij sesa shumë i duhet të vuajë për shkak të emrit tim».
17. Atëherë Hanania shkoi në atë shtëpi, vuri duart mbi Saulin dhe i tha: «Vëlla Saul, Zoti Jezu që t’u shfaq rrugës duke ardhur këtu më ka dërguar që të shohësh përsëri e të mbushesh me Shpirtin e Shenjtë».
18. Menjëherë diçka si luspa i ranë nga sytë dhe iu kthye shikimi. Pastaj u ngrit, u pagëzua
19. dhe, pasi hëngri, iu kthye fuqia.Sauli ndenji disa ditë me dishepujt në Damask
20. e menjëherë filloi të predikonte Jezuin nëpër sinagoga e të thoshte se Jezui është Biri i Perëndisë.
21. Të gjithë ata që e dëgjonin, çuditeshin e thoshin: «Po a nuk është ky ai që në Jerusalem përndoqi me dhunë ata që besonin në Jezuin? A nuk erdhi këtu për t’u vënë prangat e për t’i çuar te kryepriftërinjtë?».
22. Sauli forcohej gjithnjë e më shumë e i habiste judenjtë që jetonin në Damask, duke ua vërtetuar se Jezui është Krishti.
23. Pasi kaluan disa ditë, judenjtë i ngritën kurth për ta vrarë,
24. por Sauli e mori vesh kurthin e tyre. Natë e ditë ata i ruanin portat e qytetit që ta vrisnin Saulin.
25. Atëherë dishepujt e tij e morën natën, e nxorën nga e çara e një muri dhe e zbritën me një kosh.
26. Kur arriti në Jerusalem, ai u përpoq të bashkohej me dishepujt, por të gjithë kishin frikë prej tij, sepse nuk besonin që ai ishte dishepull.
27. Megjithatë, Barnaba e mori, e solli te apostujt dhe u tregoi sesi Sauli gjatë udhëtimit kishte parë Zotin, i cili i kishte folur, e sesi Sauli kishte predikuar me guxim në Damask në emrin e Jezuit.
28. Atëherë Sauli ndenji me apostujt dhe hynte e dilte nga Jerusalemi, duke predikuar me guxim në emër të Zotit.
29. Ai fliste e diskutonte me judenjtë greqishtfolës, por ata përpiqeshin ta vrisnin.
30. Kur vëllezërit e morën vesh këtë gjë, e çuan Saulin në Cezare dhe që andej e dërguan në Tars.
31. Ndërkohë, në të gjithë Judenë, Galilenë e Samarinë, kisha kishte paqe dhe përparonte duke jetuar me druajtjen e Zotit e rritej me ngushëllimin e Shpirtit të Shenjtë.
32. Ndërsa Pjetri po përshkonte gjithë krahinat përreth, shkoi edhe te besimtarët e krishterë që jetonin në Lidë.
33. Atje gjeti një njeri me emrin Enea, i cili kishte tetë vjet që dergjej në shtrat, i paralizuar.
34. Atëherë Pjetri i tha: «Enea, Jezu Krishti po të shëron. Ngrihu e rregulloje shtratin!». Ai u ngrit menjëherë.
35. Të gjithë banorët e Lidës e të Sharonit e panë këtë e u kthyen te Zoti.
36. Në Jopë jetonte një grua besimtare me emrin Tabita, që e përkthyer do të thotë Gazelë Ajo bënte shumë vepra të mira e jepte shumë lëmoshë.
37. Ato ditë ajo u sëmur e vdiq. Pasi e lanë me ujë, e vendosën në dhomën e sipërme.
38. Lida ishte afër Jopës dhe dishepujt, kur dëgjuan se Pjetri ishte aty, dërguan tek ai dy burra me këtë lutje: «Eja te ne pa vonesë».
39. Atëherë Pjetri u ngrit e shkoi me ta.Kur arriti, e çuan te dhoma e sipërme. Të gjitha vejushat iu afruan duke qarë e duke i treguar tunikat e rrobat e tjera që kishte bërë Gazela kur kishte qenë gjallë.
40. Pjetri i nxori të gjithë përjashta dhe ra në gjunjë e u lut. Pastaj iu drejtua së vdekurës e tha: «Tabita, ngrihu!». Atëherë ajo hapi sytë, pa Pjetrin dhe u ngrit ndenjur.
41. Pjetri i dha dorën dhe e ngriti në këmbë.Pastaj thirri vëllezërit e krishterë dhe vejushat dhe ua tregoi Tabitën gjallë.
42. E gjithë Jopa e mori vesh këtë gjë e shumë veta besuan në Zotin.
43. Ndërkohë Pjetri qëndroi në Jopë për pak kohë me një farë Simoni, që ishte lëkurëpunues.