1. Leanuidh an grádh, agus bíodh mían na neitheann sbioradálta oraibh, achd go madh mó go ndéanadh sibh fáidheadóireachd.
2. Oír an tí labhrus a dteanguidh choimhthighe ní ré dáoinibh labhrus sé, achd ré Día: oír ní thuigeann éanduine é; bíodh go labhrann sé ruindíamhradh san sbioruid.
3. Achd an tí do ní fáidheadóireachd as ré dáoinibh labhrus sé chum follamnuighthe, chum teaguisg, agus chum comhfhurtachda.
4. An tí labhrus a dteanguidh choimhthighe a sé féin fhollumnuigheas sé; achd an tí do ní faidheadóireachd follamnuighidh sé a neagluis.
5. Agus do bfearr leam go labhradh sibh uile ré teangthuibh, achd bá fonnmhaire leam ná sin sibh do dhéunamh fáidheadóireachda: óir is mó an tí do ní fáidheadoireachd ná an tí labhrus ré teangthuibh, achd muna ccuiridh sé a gcéill íad, chum follamnuighthe dfágháil don neagluis.
6. Agus a nois, a dhearbhráithreacha, dá dtigidh mé chugaibh ag labhairt ré teangthuibh, créud é an sochar do dhéunad díbh, muna labhra mé ribh a bhfoillsiughadh, nó a néolas, nó a bhfáidheadóireachd, nó a dteagusg?
7. Tuilleadh eile fós na neithe gan anam do ní fuáim, mas píob nó cláirseach, muna ndéarna síad eidirdhealughadh ann a ngothuibh, cionnus do géubhthar a fhios créud shinntear ar an bpíob nó ar an gcláirsigh?
8. Mar an gcéudna má bheir an trompa fuáim neimhchinnte úadh, cía uillmhéóchas é fein chum catha?
9. As amhluidh sin sibhse, muna labhartháoi bríathra sothuigsionacha tres an dteanguidh, cionnus aithéontar a ní labharthar; oir is fá a naiéur laibhéorus sibh.
10. Atáid, (do réir mar thárrla ann,) a noiread sin do ghnéithibh gothann sa domhan, agus ní bhfuil éunghuth dhíobh gan chéill.
11. Uime sin muna dtuige mé brígh an ghótha, biáidh mé barbartha ag an to labhrus, agus biáidh an tí labhrus barbartha agumsa.
12. As mar sin sibhse, mar an gcéadna, do bhrigh go sanntuigheann sibh neithe sbioradálta, íarraidh bárr do bhreith chum follamnuighthe na heagluisi.
13. Uime sinn an tí labhrus a dteanguidhe choimhthighe guidheadh sé go madh éidir leis ní éidirmhíniughadh.
14. Oír má ním urnuighe a dteanguidh choimhthighe, do ní mo sbiorad urnuighe, gidheadh atá mo thuigsi neamhthoruidheach.
15. Créud eile maseadh? do dheuna mé urnuighe ris an sbioruid, gidheadh do dhéana mé urnuighe ris a tuigsi mar an gcéudna: do dhéuna mé céol ris an sbioruid, achd fos do dhéuna mé céol ris an tuigse.
16. Nó má bheir tú buidheachas ris an spioruid, cionnus a déuruidh an tí atá a náit an túata Amén ré breith bhuidheachais duitsi, agus nach feas dó créud a deir tú?
17. Oír go deimhin as maith bheireas tusa buídheachas, gidheadh ní fhaghann neach eile a fhollamnughadh.
18. Beirim a bhuídhe rém Dhía, gur mó labhruim do theangthuibh ná sibh uile.
19. Gidheadh do bfearr leam cúig focail maille rém thuighsi do labhairt sa neagluis, chum daóineadh eile do theaguisg mar an gcéudna, na deich míle focal a dteanguidh choimhthighe.
20. A dhearbhráithreacha, na bighidh bhur leanbuibh a dtuigsi: achd a dtáobh dhrochmhéine bighidh bhur leanbuibh, gidheadh a dtúigse bighidh foirfe.
21. Atá sgríobhtha sa reachd, Laibhéora mé ris an bpobalsa a dteangthuibh agus a núrlabhra eile; agus mar sin fós ní chluinfid mé, a deir an Tighearna.
22. Uime sin as mar chómhartha atáid na teangtha coimhthigheacha, ní don druing chreideas, achd don druing atá air dhíth creidimh: gidheadh ní don druing atá gan chreideamh fhoghnus fáidheadóireachd, achd don druing chreideas.
23. Uime sin da gcruinnighe a neagluis uile a gceann a cheile ann éin áit, agus go laibhéoruid uile ré teangthuibh choimhthigheacha, agus go dtiucfuid túatadha no dáoine ar dhíth creidimh a sdeach, a né nach aibéoruid síad go bhfuil sibh air buile?
24. Gidheadh dá rabhuid uile ag fáidheadoireachd, agus duine gan chreideamh, nó túata do theachd a sdeach, sbreagthar úatha uile é, agus do níd uile breitheamhnus air:
25. Agus mar sin foillsighthear neithe folaigheacha a chroidhe; agus amhluidh sin ar dtuitim ar a aghaidh dhó dh bhéura sé onóir do Dhía, ag foillsiughadh go bhfuil Día eadruibhse go fírinneach.
26. Maseadh créd é sin, a dhearbhráithreacha? ar dteachd a gceann a cheile dhíbh, atá salm, atá teagusg, atá teanguidh, atá foillsiughadh, atá míniughadh ag gach duine agaibh. Déuntar na huile neithe chum follamnuighthe.
27. Dá labhruidh áonduine a dteanguidh choimhthigh, labhradh dias, no tríur an chuid is mó dhe, agus sin a ndiáigh a chéile; agus déunadh áon éidirmhíniughadh.
28. Achd muna mbiáidh fear éidirmhínighthe ann, bíodh sé na thochd sa neagluis; agus labhradh ris féin, agus ré Día.
29. Agus labhradh días nó tríur do na faidhibh, agus déunadh an chuid eile breitheamhnus.
30. Achd má ghéibh faidh eile shuidheas na naice, taisbéunadh bíodh an céudduine na thochd.
31. Oír is féidir libh uile fó leith fáidheadóireach do dhéunamh chum foghlama, agus comhfhurtachda dfagháil díbh uile.
32. Agus atáid Sbiorada na bhfáidheadh úmhal do na fáidhibh.
33. Oír ní hé Día úghdar na buáidheartha, achd na siothchana, mar (as léir) a nuile eagluisibh na náomh.
34. Bíodh bhur mná na dtochd sna heagluisibh: óir ní ceaduigheach dhóibh labhairt; achd a bheith úmhal, amhuil a deir an reachd mar an gcéudna.
35. Agus dá raibh fonn éinneithe dfoghluim orrtha, fiafruighidís a stigh dha bhfearaibh é: óir as nár do mhnaói labhairt sa neagluis.
36. Aneadh? an úaibhse tháínic bríathar Dé? no an chugaibhse amháin ráinic sí?
37. Más dóigh ré héinneach gur fáidh, nó duine sbioradálta é féin, bíodh a fhios aige na neithe sgríobhuimse chuguibh gur ab íad aitheanta an Tighearna íad.
38. Achd an tí atá ainbhfeasach, bíodh ainbhfeasach.
39. Uime sin, a dhearbhráithre, bíodh ro fhonn oruibh fáidheadoireachd do dhéunamh, agus ná cuiridh toirmeasg fá labhairt ré teangthuibh.
40. Déuntar na huile neithe go deaghmhaiseach agus do réir orduighe.