1. ایوب در پاسخ گفت:
2. «شخص بی‌قوّت را عجب یاری رسانده‌ای!بازوی ناتوان را عجب نجات داده‌ای!
3. شخص بی‌حکمت را عجب مشورت داده‌ای!خردمندی را عجب به نمایش گذاشته‌ای!
4. به یاریِ چه کسی چنین سخنان بر زبان رانده‌ای،و روحِ کیست که از طریق تو سخن گفته است؟
5. «ارواح مردگان می‌لرزند،آنان که زیر آبهایند و همۀ ساکنانش.
6. هاویه به حضور وی عریان است،و اَبَدون را پوششی نیست.
7. شمال را بر خلاء می‌گسترانَد،و زمین را بر نیستی می‌آویزد.
8. آبها را در ابرهای خود می‌پیچد،اما ابرها زیر بار آنها شکافته نمی‌شود.
9. روی ماهِ تمام را می‌پوشانَد،و ابرهای خویش را بر آن می‌گسترانَد.
10. دایره‌ای بر سطح آبها کشیده است،و آن را حدِ بین روشنایی و تاریکی قرار داده است.
11. ستونهای آسمان می‌لرزدو از عتاب او حیران می‌ماند.
12. به نیروی خویش دریا را آرام می‌سازد،و به حکمتِ خویش رَهَب را خُرد می‌کند.
13. به روح او آسمانها زینت داده شده‌اند،و دست او مارِ تیزرو را سُفته است.
14. براستی که اینها تنها حواشی طریقهای اوست،و چه نجوای آرامی از او می‌شنویم!اما رعدِ جَبَروتِ او را کیست که درک توانَد کرد؟»