1. پس بلدد شوحی در جواب گفت:
2. «تا به کی این چیزها را خواهی گفت و سخنان دهانت باد شدید خواهد بود؟
3. آیا خداوندداوری را منحرف سازد؟ یا قادر مطلق انصاف رامنحرف نماید؟
4. چون فرزندان تو به او گناه ورزیدند، ایشان را بهدست عصیان ایشان تسلیم نمود.
5. اگر تو به جد و جهد خدا را طلب میکردی و نزد قادر مطلق تضرع مینمودی،
6. اگر پاک و راست میبودی، البته برای تو بیدارمی شد، و مسکن عدالت تو را برخوردارمی ساخت.
7. و اگرچه ابتدایت صغیر میبود، عاقبت تو بسیار رفیع میگردید.
8. زیرا که ازقرنهای پیشین سوال کن، و به آنچه پدران ایشان تفحص کردند توجه نما،
9. چونکه ما دیروزی هستیم و هیچ نمی دانیم، و روزهای ما سایهای برروی زمین است.
10. آیا ایشان تو را تعلیم ندهند وبا تو سخن نرانند؟ و از دل خود کلمات بیرون نیارند؟
11. آیا نی، بیخلاب میروید، یا قصب، بیآب نمو میکند؟
12. هنگامی که هنوز سبزاست و بریده نشده، پیش از هر گیاه خشک میشود.
13. همچنین است راه جمیع فراموش کنندگان خدا. و امید ریاکار ضایع می شود،
14. که امید او منقطع میشود، واعتمادش خانه عنکبوت است.
15. بر خانه خودتکیه میکند و نمی ایستد، به آن متمسک میشودو لیکن قایم نمی ماند.
16. پیش روی آفتاب، تر وتازه میشود و شاخه هایش در باغش پهن میگردد.
17. ریشه هایش بر توده های سنگ درهم بافته میشود، و بر سنگلاخ نگاه میکند.
18. اگر ازجای خود کنده شود، او را انکار کرده، میگوید: تو را نمی بینم.
19. اینک خوشی طریقش همین است و دیگران از خاک خواهند رویید.
20. هماناخدا مرد کامل را حقیر نمی شمارد، و شریر رادستگیری نمی نماید،
21. تا دهان تو را از خنده پرکند، و لبهایت را از آواز شادمانی.
22. خصمان توبه خجالت ملبس خواهند شد، و خیمه شریران نابود خواهد گردید.»