1. پس ایوب در جواب گفت:
2. «به درستی که شما قوم هستید، و حکمت با شما خواهد مرد.
3. لیکن مرا نیز مثل شما فهم هست، و از شما کمتر نیستم. و کیست که مثل این چیزها را نمی داند؟
4. برای رفیق خود مسخره گردیدهام. کسیکه خدا را خوانده است و او رامستجاب فرموده، مرد عادل و کامل، مسخره شده است.
5. در افکار آسودگان، برای مصیبت اهانت است. مهیا شده برای هرکه پایش بلغزد.
6. خیمه های دزدان به سلامت است و آنانی که خدا را غضبناک میسازند ایمن هستند، که خدای خود را در دست خود میآورند.
7. «لیکن الان از بهایم بپرس و تو را تعلیم خواهند داد. و از مرغان هوا و برایت بیان خواهندنمود.
8. یا به زمین سخن بران و تو را تعلیم خواهدداد، و ماهیان دریا به تو خبر خواهند رسانید.
9. کیست که از جمیع این چیزها نمی فهمد که دست خداوند آنها را بهجا آورده است،
10. که جان جمیع زندگان در دست وی است، و روح جمیع افراد بشر؟
11. آیا گوش سخنان رانمی آزماید، چنانکه کام خوراک خود رامی چشد؟
12. نزد پیران حکمت است، و عمردراز فطانت میباشد.
13. لیکن حکمت و کبریایی نزد وی است. مشورت و فطانت از آن او است.
14. اینک او منهدم میسازد و نمی توان بنا نمود. انسان را میبندد و نمی توان گشود.
15. اینک آبهارا باز میدارد و خشک میشود، و آنها را رهامی کند و زمین را واژگون میسازد.
16. قوت ووجود نزد وی است. فریبنده و فریب خورده از آن او است.
17. مشیران را غارت زده میرباید، وحاکمان را احمق میگرداند.
18. بند پادشاهان را می گشاید و در کمر ایشان کمربند میبندد.
19. کاهنان را غارت زده میرباید، و زورآوران راسرنگون میسازد.
20. بلاغت معتمدین را نابودمی گرداند، و فهم پیران را برمی دارد.
21. اهانت رابر نجیبان میریزد و کمربند مقتدران را سست میگرداند.
22. چیزهای عمیق را از تاریکی منکشف میسازد، و سایه موت را به روشنایی بیرون میآورد.
23. امتها را ترقی میدهد و آنهارا هلاک میسازد، امتها را وسعت میدهد وآنها را جلای وطن میفرماید.
24. عقل روسای قوم های زمین را میرباید، و ایشان را در بیابان آواره میگرداند، جایی که راه نیست.
25. درتاریکی کورانه راه میروند و نور نیست. و ایشان را مثل مستان افتان و خیزان میگرداند.