1. پس ایوب در جواب گفت:
2. «امروز نیز شکایت من تلخ است، وضرب من از ناله من سنگینتر.
3. کاش میدانستم که او را کجا یابم، تا آنکه نزد کرسی او بیایم.
4. آنگاه دعوی خود را به حضور وی ترتیب میدادم، ودهان خود را از حجتها پر میساختم.
5. سخنانی را که در جواب من میگفت میدانستم، و آنچه راکه به من میگفت میفهمیدم.
6. آیا به عظمت قوت خود با من مخاصمه مینمود؟ حاشا! بلکه به من التفات میکرد.
7. آنگاه مرد راست با اومحاجه مینمود و از داور خود تا به ابد نجات مییافتم.
8. اینک به طرف مشرق میروم و اویافت نمی شود و به طرف مغرب و او را نمی بینم.
9. به طرف شمال جایی که او عمل میکند، و او رامشاهده نمی کنم. و او خود را به طرف جنوب میپوشاند و او را نمی بینم،
10. زیرا او طریقی راکه میروم میداند و چون مرا میآزماید، مثل طلابیرون میآیم.
11. پایم اثر اقدام او را گرفته است وطریق او را نگاه داشته، از آن تجاوز نمی کنم.
12. از فرمان لبهای وی برنگشتم و سخنان دهان اورا زیاده از رزق خود ذخیره کردم.
13. لیکن اوواحد است و کیست که او را برگرداند؟ و آنچه دل او میخواهد، به عمل میآورد.
14. زیرا آنچه را که بر من مقدر شده است بجا میآورد، و چیزهای بسیار مثل این نزد وی است.
15. از این جهت ازحضور او هراسان هستم، و چون تفکر مینمایم از او میترسم،
16. زیرا خدا دل مرا ضعیف کرده است، و قادرمطلق مرا هراسان گردانیده.
17. چونکه پیش از تاریکی منقطع نشدم، و ظلمت غلیظ را از نزد من نپوشانید.