1. Η ατεκνία όταν συνοδεύεται από την αρετή είναι καλύτερη· αναγνωρίζεται και από το Θεό και από τους ανθρώπους και όλοι τη θυμούνται για πάντα.
2. Αυτή την ατεκνία με την αρετή όταν υπάρχει, τη μιμούνται· κι όταν απουσιάζει την επιθυμούν· πάντοτε κάνει τη θριαμβευτική της πορεία στεφανωμένη με τη νίκη· νίκησε σ’ όλα τα αγωνίσματα και κέρδισε πολύτιμα βραβεία.
3. Οι πολυάριθμοι απόγονοι των ασεβών θα είναι άχρηστοι· σαν τα κλαδιά που φυτεύονται στο χώμα, αλλά δεν μπορούν να σταθούν, γιατί δεν έχουν ρίζες.
4. Βγάζουν για λίγον καιρό κλαδιά αλλά δεν έχουν ριζώσει για τα καλά· και στο πρώτο φύσημα του ορμητικού ανέμου ξεριζώνονται.
5. Σπάζουν κι οι κλώνοι πριν καρποφορήσουν, και ο καρπός τους είναι σκάρτος, είναι άγουρος και δεν τρώγεται, είναι άχρηστος.
6. Τα παιδιά που γεννιούνται από παράνομες σχέσεις είναι μάρτυρες της αμαρτίας των γονιών τους όταν θα τους κρίνει ο Θεός.
7. Ο δίκαιος όμως κι όταν πεθάνει πρόωρα, θ’ αναπαυθεί στην αιώνια ευτυχία.
8. Αυτό που φέρνει τιμή στα γηρατειά δεν είναι τα πολλά τα χρόνια.
9. Η φρόνηση στους ανθρώπους αξίζει περισσότερο από τ’ άσπρα μαλλιά· κι η άμεμπτη ζωή από τη μεγάλη ηλικία.
10. Κάποτε ένας άνθρωπος ήταν αρεστός στο Θεό και αγαπήθηκε απ’ αυτόν, κι επειδή ζούσε ανάμεσα στους αμαρτωλούς μετατέθηκε στην άλλη ζωή.