1. Είπαν λοιπόν μέσα τους χωρίς να σκεφτούν σωστά: «Σύντομη και γεμάτη λύπες είναι η ζωή μας· ο θάνατος του ανθρώπου δεν μπορεί να αποτραπεί· μήπως γνωρίσαμε κανέναν που να γύρισε απ’ τον άδη;
2. Τυχαία δημιουργηθήκαμε· και μετά το θάνατο θα πάμε στην ανυπαρξία. Η αναπνοή μας είναι σαν την πάχνη κι οι σκέψεις μας είναι σπίθες που πετάγονται καθώς χτυπάει η καρδιά μας.