9. Η σύναξη των παρανόμων είν’ ένα μάτσο από στουπιά, που μες στη φλόγα της φωτιάς θα καταλήξει.
10. Ο δρόμος των αμαρτωλών είναι ομαλός και λιθαροστρωμένος, αλλά του άδη ο λάκκος βρίσκεται στο τέρμα του.
11. Όποιος τηρεί το νόμο, κυριαρχεί στη σκέψη του, κι ο σεβασμός στον Κύριο έχει τελείωσή του τη σοφία.
12. Δε θα μπορέσει τίποτα να μάθει αυτός που δεν είν’ έξυπνος· υπάρχει όμως κι εξυπνάδα που πίκρα περισσή γεννάει.
13. Η γνώση του σοφού καθώς νερά κατακλυσμού θ’ αυξαίνει κι η συμβουλή του σαν πηγή που δίνει τη ζωή.
14. Ο νους του ανόητου ανθρώπου είναι λαγήνι ραγισμένο· δεν μπορεί να συγκρατήσει γνώση καμιά.
15. Αν ένας άνθρωπος με μάθηση ακούσει μια σοφή κουβέντα, θα την παινέψει και θα προσθέσει πάνω σ’ αυτήν· την ακούει κι ο άσωτος μα δεν του αρέσει και την πετάει πίσω του.
16. Του ανόητου τα λόγια είναι βαριά καθώς φορτίο σε οδοιπορία, ενώ τα λόγια ενός ανθρώπου συνετού είναι γεμάτα χάρη.
17. Σε μια συνάθροιση όλοι ζητούν ν’ ακούσουν εκείνον που έχει φρόνηση, κι αυτά που λέει θα τα σκέφτεται καθένας μέσα στην καρδιά του.