16. Του ανόητου τα λόγια είναι βαριά καθώς φορτίο σε οδοιπορία, ενώ τα λόγια ενός ανθρώπου συνετού είναι γεμάτα χάρη.
17. Σε μια συνάθροιση όλοι ζητούν ν’ ακούσουν εκείνον που έχει φρόνηση, κι αυτά που λέει θα τα σκέφτεται καθένας μέσα στην καρδιά του.
18. Σαν γκρεμισμένο σπίτι η σοφία του ανόητου και λόγια ασυνάρτητα του άφρονα η γνώση.
19. Δεσμά στα πόδια του είναι η παιδαγωγία για τον ανόητο και χειροπέδες στο δεξί του χέρι.
20. Ο ανόητος στο γέλιο του υψώνει τη φωνή του, μα ο γνωστικός μόλις που σκάει ένα χαμόγελο, κι εκείνο διακριτικό.
21. Για κείνον που έχει φρόνηση, η παιδαγωγία είναι ένα κόσμημα χρυσό και σαν βραχιόλι στο δεξί του χέρι.
22. Ο ανόητος μπαίνει βιαστικά μέσα στο ξένο σπίτι, μα ο έμπειρος ο άνθρωπος παρουσιάζεται σεμνά.
23. Ο ανάγωγος σκύβει απ’ την πόρτα και βλέπει μες στο σπίτι εξεταστικά· ο άνθρωπος που ’χει αγωγή, απ’ έξω περιμένει.
24. Δείχνει έλλειψη ανατροφής να κρυφακούει κανείς στην πόρτα, κι εκείνος που ’χει φρόνηση θα το θεωρούσε για ντροπή.
25. Των φλύαρων τα χείλη λένε και ξαναλέν’ των άλλων τις κουβέντες, μα καλοζυγισμένα είναι τα λόγια των σοφών.
26. Οι ανόητοι μιλάνε πριν σκεφτούν, ενώ οι σοφοί σκέφτονται πρώτα κι ύστερα μιλάνε.
27. Σαν καταριέται ο ασεβής το σατανά, τον εαυτό του καταριέται.
28. Όποιος κακολογεί, σπιλώνει την υπόληψή του· όλοι στο περιβάλλον του τον μισούν.