8. Η κυριαρχία μεταβιβάζεται από το ένα στο άλλο έθνος με αδικίες, αυθαιρεσίες, χρηματισμό.
9. Γιατί τόση αλαζονεία στον άνθρωπο, που είναι χώμα και στάχτη, αφού κι ενόσω ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του;
10. Μια αρρώστια μακροχρόνια εμπαίζει το γιατρό· κι ο σημερνός ο βασιλιάς αύριο θα πεθάνει.
11. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, έντομα τον κληρονομούν, σκουλήκια και προνύμφες.
12. Η έπαρση του ανθρώπου αρχίζει όταν αυτός απομακρύνεται απ’ τον Κύριο, όταν κρατάει την καρδιά του από τον Πλάστη του μακριά.
13. Πράγματι, η έπαρση αρχίζει από την ανταρσία στο Θεό· κι όποιος μ’ αυτήν εξοικειώνεται θα κάνει απαίσιες πράξεις ένα σωρό. Για τούτο ο Κύριος ρίχνει πάνω του απρόσμενους ολέθρους και τον εξαφανίζει ολότελα.
14. Ο Κύριος ανατρέπει των ισχυρών τους θρόνους και βάζει πράους να καθίσουνε στη θέση τους.
15. Ο Κύριος ξεριζώνει τους περήφανους λαούς και φυτεύει τους ταπεινούς λαούς στη θέση τους.
16. Ο Κύριος καταστρέφει των λαών τις χώρες και τις εξαφανίζει συθέμελα.
17. Μερικούς λαούς τούς σαρώνει και τους εξαφανίζει και την ανάμνησή τους τη σβήνει από τη γη.
18. Η αλαζονεία δεν έγινε για τους ανθρώπους, ούτε αυτοί γεννήθηκαν για να παραδίδονται στη βίαιη οργή.
19. Ποιο γένος είναι άξιο τιμής; Το γένος των ανθρώπων. Ποιοι άνθρωποι είναι άξιοι τιμής; Αυτοί που σέβονται τον Κύριο. Ποιο γένος είναι ανάξιο τιμής; Το γένος των ανθρώπων. Ποιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι τιμής; Εκείνοι που τις εντολές τις παραβαίνουν.
20. Οι αδερφοί τιμούν τον αρχηγό τους, κι ο Κύριος τιμά εκείνους που τον σέβονται.
21. Για να σ’ αποδεχτεί ο Κύριος πρέπει και να τον σέβεσαι· ενώ αν έχεις έπαρση και σκληρή καρδιά θα σ’ απορρίψει.
22. Είτε κάποιος είναι πλούσιος είτε διάσημος είτε φτωχός, μονάχα για το σεβασμό του προς τον Κύριο αξίζει να καυχιέται.
23. Σωστό δεν είναι να περιφρονείς τον φτωχό που έχει φρόνηση ούτε ταιριάζει να τιμάς έναν αμαρτωλό.