21. Μα η ελπίδα έρχεται ετούτο όταν θυμάμαι:
22. πως του Κυρίου η ευσπλαχνία δεν εξαντλήθηκε,ούτε και τέλειωσε το έλεός του.
23. Την κάθε αυγή ξαναγεννιούνται·κι είν’ η πιστότητά του απέραντη.
24. Είπα: «Ο Κύριος για μένα είναι το παν,γι’ αυτό και θα ’χω την ελπίδα μου σ’ αυτόν».
25. Ο Κύριος είναι καλός σ’ όποιον τον εμπιστεύεται,σ’ αυτόν που τον αναζητάει.
26. Είναι καλό να περιμένει κάποιος σιωπηλάαπό τον Κύριο τη βοήθεια.
27. Καλό είναι για τον άνθρωπονα ’χει απ’ τα νιάτα του υπομείνει δυσκολίες.
28. Ας περιμένει κι ας σιωπά,αφού ο Κύριος τις επιτρέπει.
29. Ας ταπεινώνεται ως τη γη· ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα.
30. Και τα χτυπήματα ας τα δέχεται,τις ταπεινώσεις ας τις υπομένει.
31. Γιατί ο Κύριος δεν θα τον ταλαιπωρεί για πάντα.
32. Κι όταν τις στενοχώριες δίνει,πάλι γίνεται σπλαχνικός·τόσο είναι μεγάλη η αγαθότητά του.
33. Δε χαίρεται όταν στενοχωρείκι όταν πικραίνει τους ανθρώπους.
34. Όταν ποδοπατιούνταιτης χώρας μας οι αιχμάλωτοι,
35. όταν στα μάτια του Υψίστου μπροςκαταπατιέται το δίκιο ενός ανθρώπου,
36. όταν στο δικαστήριο κάποιος αδικείται,αυτά ο Κύριος τάχα δεν τα βλέπει;
37. Ποιος είν’ αυτός που όταν πει κάτι, γίνεται;Ο Κύριος δεν είναι εκείνος που προστάζει;
38. Αν κάτι γίνεται κακό ή κάτι καλό,ο Ύψιστος το πρόσταξε!