19. Ο Θεός προειδοποιεί τον άνθρωπομε μια αρρώστια που τον ρίχνει στο κρεβάτι,με πόνους σ’ όλα του τα κόκαλα,
20. ως το σημείο ν’ αηδιάζει το ψωμί,ακόμα και το πιο εκλεκτό του φαγητό.
21. Η σάρκα του λιώνει και χάνεται,μπορούν να μετρηθούν τα κόκαλά του·
22. κοντεύει να ’χει το ’να πόδι μες στον τάφο,λες κι η ζωή του παραδόθηκε στο θάνατο.
23. Ίσως τότε σταθεί στο πλάι του ένας άγγελος,ένας απ’ τους χιλιάδες του Θεού αγγέλους,που δείχνουνε στον άνθρωπο το χρέος του.
24. Κι ο άγγελος αυτός ίσως τον σπλαχνιστεί και πει:«Απάλλαξέ τον, μην τον αφήσειςνα κατέβει μες στον τάφο·τα λύτρα του πληρώθηκαν».
25. Τότε από σφρίγος νεανικό η σάρκα του τονώνεται,ξαναγυρνάει στης νιότης του τις μέρες.
26. Στο Θεό προσεύχεταικι εκείνος του αποκρίνεται·με χαρά στο Θεό παρουσιάζεται,το Θεό, που τον έχει και πάλι δεχτεί.
27. Τότε αυτός ομολογεί δημόσια και λέει:«Αμάρτησα! Το σωστό δεν το ’πραξα,μα δεν μου το ανταπέδωσε ο Θεός.
28. Με φύλαξε απ’ του να κατεβώ στον τάφοκαι στης ζωής με κράτησε το φως».
29. Να, λοιπόν, όλα αυτά που κάνει ο Θεόςπάλι και πάλι για τον κάθε άνθρωπο,
30. ώστε να τον γλιτώσει από το τάφοκαι να του ξαναδώσει τη ζωή.
31. Προσεκτικά άκουσέ με, Ιώβ,σώπασε κι άφησέ με να μιλήσω.
32. Αν έχεις τίποτε να πεις, απάντησέ μου·πολύ θα ’θελα να παραδεχτώ το δίκιο σου.
33. Αλλ’ άκου με, αν δεν έχεις τι να πεις·σώπαινε, και σοφία θα σε διδάξω.