53. Δεν μπορούν να αποφασίσουν ούτε για τις δικές τους υποθέσεις και δεν μπορούν να αποδώσουν το δίκαιο σ’ έναν που αδικείται, γιατί δεν έχουν τέτοια δύναμη. Είναι σαν τις κουρούνες που πετούν στον αέρα.
54. Όταν ξεσπάσει φωτιά στο ναό των ξύλινων, των επίχρυσων και των επάργυρων αυτών θεών, οι ιερείς τους θα φύγουν για να σωθούν· οι θεοί τους όμως θα γίνουν στάχτη, μαζί με τους μεσαίους δοκούς του ναού.
55. Δεν μπορούν ν’ αντισταθούν στο βασιλιά και στους εχθρούς.
56. Πώς, λοιπόν, να τους δεχτεί κανείς αυτούς και να τους θεωρήσει θεούς;
57. Δεν μπορούν να γλιτώσουν από τους κλέφτες ή τους ληστές. Είναι ξύλινοι, επίχρυσοι και επάργυροι θεοί. Απ’ αυτούς οι επιτήδειοι αφαιρούν το χρυσάφι, το ασήμι και τις στολές τους. Τα παίρνουν και φεύγουν, αλλά τα είδωλα δεν μπορούν να βοηθήσουν ούτε τους εαυτούς τους.
58. Επομένως, περισσότερο αξίζει ο βασιλιάς που πολεμάει με γενναιότητα ή ακόμη κι ένα δοχείο στο σπίτι, που είναι χρήσιμο στον ιδιοκτήτη του, παρά οι ψεύτικοι θεοί· περισσότερο αξίζει μια πόρτα που προφυλάσσει τα πράγματα που βρίσκονται μέσα στο σπίτι ή μια ξύλινη στήλη στα ανάκτορα, παρά οι ψεύτικοι θεοί.
59. Ο ήλιος, το φεγγάρι και τα άστρα δίνουν το φως τους και εκπληρώνουν την αποστολή τους με το να είναι χρήσιμα στον άνθρωπο.
60. Επίσης και η αστραπή όταν λάμψει, φαίνεται παντού. Το ίδιο και ο άνεμος πνέει παντού στη χώρα.