9. Γι’ αυτό ο Κύριος δεν λησμόνησε να φέρει πάνω μας τις τιμωρίες του. Πράγματι, είναι δίκαιος σε ό,τι αποφασίζει εναντίον μας.
10. Δεν υπακούσαμε στις εντολές του, ώστε ν’ ακολουθήσουμε τις προσταγές του.
11. Παρ’ όλα αυτά, Κύριε, εσύ παραμένεις Θεός του Ισραήλ! Έβγαλες το λαό σου από την Αίγυπτο δυναμικά, με θαυμαστές ενέργειες και με την ακαταμάχητη δύναμή σου κι έκανες το όνομά σου γνωστό παντού μέχρι σήμερα.
12. Κύριε, Θεέ μας, αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε, παρακούσαμε όλες τις προσταγές σου.
13. Τώρα, όμως, πάψε να είσαι θυμωμένος μαζί μας, γιατί έχουμε απομείνει λίγοι ανάμεσα στα έθνη, όπου μας έχεις διασκορπίσει.
14. Άκου, Κύριε, την προσευχή μας και την παράκλησή μας και απάλλαξέ μας επειδή είσαι δοξασμένος, και κάνε ν’ αποκτήσουμε την εύνοια εκείνων που μας αιχμαλώτισαν.
15. Για να γνωρίσουν όλοι οι λαοί ότι εσύ είσαι ο Κύριος ο Θεός μας, και ότι έχεις διακηρύξει πως ο Ιακώβ και οι απόγονοί του είναι ιδιοκτησία σου.
16. Κοίταξε, Κύριε, από το άγιο σου κατοικητήριο στον ουρανό, και δες τη δυστυχία μας· άκουσέ μας με προσοχή.
17. Άνοιξε, Κύριε, τα μάτια σου και κοίταξε· γιατί δεν πρόκειται να σε δοξάσουν και ν’ αναγνωρίσουν τις μεγάλες πράξεις σου οι νεκροί στον άδη, που τους έχεις αφαιρέσει κάθε πνοή από τα σώματά τους.
18. Μόνον οι ζωντανοί θα σε δοξάσουν και θ’ αναγνωρίσουν τις δίκαιες πράξεις σου, ακόμη κι αν είναι λυπημένοι για τις πολλές τους αμαρτίες και εξαιτίας τους βαδίζουν σκυφτοί και αδύναμοι, εξαντλημένοι και με εξασθενημένα μάτια.
19. Σε παρακαλούμε, Κύριε Θεέ μας, στηριζόμενοι όχι στην εντιμότητα των προγόνων μας και των βασιλιάδων μας.
20. Άφησες, πράγματι, να ξεσπάσει ο φοβερός θυμός σου εναντίον μας, όπως ακριβώς το είχες προαναγγείλει με τους δούλους σου τους προφήτες, οι οποίοι μας έφεραν το δικό σου λόγο και μας έλεγαν:
21. «Ακούστε τι λέει για σας ο Κύριος: Υποταχθείτε και υπηρετήστε το βασιλιά της Βαβυλώνας και μείνετε στη χώρα που έδωσα στους προγόνους σας.