23. Τότε ο Ιούδας γύρισε να πάρει τα λάφυρα από το στρατόπεδο. Μάζεψαν πολύ χρυσάφι και ασήμι, υφάσματα βιολετιά και κόκκινα και πολλά άλλα αγαθά.
24. Γύρισαν υμνώντας και δοξολογώντας το Θεό. «Μεγάλη είναι η καλοσύνη του», έλεγαν «κι αιώνια διαρκεί η αγάπη του!»
25. Εκείνη την ημέρα ο Θεός έσωσε τους Ισραηλίτες με πολύ θαυμαστό τρόπο.
26. Όσοι από τους αλλοφύλους γλίτωσαν, πήγαν κι ανάφεραν στο Λυσία όλα τα συμβάντα.
27. Εκείνος όταν τα άκουσε, συγχύστηκε κι έπεσε σε μεγάλη στενοχώρια, γιατί τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενε εναντίον των Ισραηλιτών και μάλιστα συνέβη το αντίθετο απ’ ό,τι είχε διατάξει ο βασιλιάς.
28. Τον επόμενο χρόνο, λοιπόν, ο Λυσίας στρατολόγησε εξήντα χιλιάδες εκλεκτούς άντρες και πέντε χιλιάδες καβαλάρηδες για να πολεμήσει τους Ισραηλίτες.
29. Ήρθαν λοιπόν στην Ιδουμαία και στρατοπέδευσαν στη Βαιθσούρα, όπου ήρθε να τους αντιμετωπίσει ο Ιούδας με δέκα χιλιάδες άντρες.
30. Όταν είδε ο Ιούδας τον ισχυρό στρατό, προσευχήθηκε μ’ αυτά τα λόγια: «Ευλογημένος να ’σαι εσύ, σωτήρα του Ισραήλ! Εσύ εξουδετέρωσες την επίθεση του ισχυρού εκείνου γίγαντα μέσω του δούλου σου του Δαβίδ και παρέδωσες το στρατό των αλλοφύλων στην εξουσία του Ιωνάθαν, γιου του Σαούλ και του υπασπιστή του.
31. Έτσι και τώρα, παράδωσε στην εξουσία του λαού σου του Ισραήλ κι ετούτον εδώ το στρατό και κάνε κι αυτούς τους ειδωλολάτρες να ντροπιαστούν για το στρατό τους και το ιππικό τους.