38. Die priester Sadok en die profeet Natan en Benaja seun van Jojada en die Filistynse manne wat die koning moes oppas, het gegaan en hulle het vir Salomo op koning Dawid se muil laat ry. Hulle het hom na die Gihon-fontein geneem.
39. Die priester Sadok het die horing en olyf-olie uit die gewyde tent saamgebring en hy het vir Salomo gesalf. Toe blaas hulle die ramshoring, en al die manne sê: “Ons bid dat die koning lank sal lewe!”
40. Al die mense het saam met Salomo gegaan. Hulle het fluite geblaas en hulle was baie bly. Hulle het so hard geskree dat die aarde gebewe het.
41. Adonia en al die gaste wat hy genooi het, het klaar geëet en hulle het gehoor dat die mense skree. Toe Joab hoor hulle blaas die ramshoring, het hy gevra: “Hoekom raas die mense so in die stad?”
42. Terwyl Joab gepraat het, het Jonatan seun van die priester Abjatar daar aangekom. Adonia het gesê: “Kom nader, jy is ’n belangrike man en jy sal goeie nuus bring.”
43. Jonatan het geantwoord en vir Adonia gesê: “Nee, dit is nie goeie nuus vir jou nie. Ons meneer die koning Dawid het vir Salomo koning gemaak.
44. Die koning het die priester Sadok saam met Salomo gestuur, en ook die profeet Natan en Benaja seun van Jojada en die Filistynse manne wat die koning moet oppas. Hulle het Salomo op die koning se muil laat ry
45. en die priester Sadok en die profeet Natan het vir Salomo by die Gihon-fontein gesalf om koning te wees. Hulle het geskree en gejuig toe hulle van daar terugkom, en al die mense in die stad juig nou saam. Dit is wat julle gehoor het wat so geraas het.
46. Salomo sit nou op die troon van die koning,
47. en die koning se amptenare het ook gekom om ons meneer die koning Dawid geluk te wens. Hulle het gesê: ‘Koning Dawid, ons bid dat jou God vir Salomo ’n belangriker koning sal maak as wat jy was, sodat meer mense sal weet van hom as van jou.’“En koning Dawid het daar op sy bed gebuig en gebid.
48. Hy het gesê: ‘Ek prys die Here, die God van Israel. Hy het vandag een van my seuns op my troon laat sit en ek kan dit self sien.’ ”
49. Al die gaste wat by Adonia was, het geskrik en opgestaan en haastig weggegaan, elkeen op ’n ander pad.