1. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าความว่า
2. “บุตรมนุษย์เอ๋ย พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสแก่ดินแดนอิสราเอลดังนี้ว่า“ ‘จุดจบ! จุดจบมาเหนือสี่มุมของแผ่นดินแล้ว
3. วาระสุดท้ายมาถึงเจ้าแล้วเราจะระบายความโกรธลงเหนือเจ้าเราจะพิพากษาเจ้าตามความประพฤติของเจ้าและจะตอบแทนการกระทำอันน่าชิงชังทั้งสิ้นของเจ้า
4. เราจะไม่เหลียวแลเจ้าด้วยความเอ็นดูสงสารหรือไว้ชีวิตเจ้าเราจะตอบแทนเจ้าให้สาสมกับความประพฤติและการกระทำอันน่าชิงชังในหมู่พวกเจ้าอย่างแน่นอนแล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’
5. “พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘ภัยพิบัติ! ภัยพิบัติอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน!มันจะมาถึง!
6. จุดจบมาถึงแล้ว!จุดจบมาถึงแล้ว!มันก่อตัวขึ้นมาเล่นงานเจ้ามันมาถึงแล้ว!
7. ความพินาศมาเหนือเจ้าเหนือเจ้าผู้อาศัยอยู่ในดินแดนถึงเวลาแล้ว! วันนั้นใกล้เข้ามาแล้ว!บนภูเขาทั้งหลายจะมีแต่ความโกลาหลอลหม่าน ไม่ใช่ความชื่นชมยินดี
8. เรากำลังจะระบายโทสะลงเหนือเจ้าและระบายความโกรธต่อเจ้าเราจะพิพากษาเจ้าตามความประพฤติของเจ้าและจะตอบแทนเจ้าให้สาสมกับการกระทำอันน่าชิงชังทั้งสิ้นของเจ้า
9. เราจะไม่เหลียวแลเจ้าด้วยความเอ็นดูสงสารหรือไว้ชีวิตเจ้าเราจะตอบแทนเจ้าให้สาสมกับความประพฤติและการกระทำอันน่าชิงชังในหมู่พวกเจ้าเมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์นี่แหละที่ลงโทษพวกเจ้า
10. “ ‘วันนั้นมาถึงแล้ว!มันมาถึงแล้ว!หายนะปะทุขึ้นแล้วไม้เรียวผลิดอกแล้วและความหยิ่งยโสก็เบ่งบาน!
11. ความทารุณก็เติบโตเป็นไม้เรียวเพื่อลงโทษความชั่วร้ายไม่มีใครในชนชาตินั้นไม่มีสักคนในฝูงชนนั้นไม่มีทรัพย์สมบัติหรือสิ่งมีค่าเหลืออยู่เลย
12. เวลานั้นมาถึงแล้ว!วันนั้นมาถึงแล้ว!อย่าให้ผู้ซื้อลิงโลดอย่าให้ผู้ขายเศร้าโศกเพราะพระพิโรธอยู่เหนือกลุ่มชนทั้งหมด
13. ผู้ขายจะไม่ได้รับที่ดินซึ่งขายไปกลับคืนมาเป็นของตนตราบเท่าที่ทั้งสองฝ่ายยังมีชีวิตอยู่เพราะนิมิตเกี่ยวกับกลุ่มชนทั้งหมดจะไม่ผันแปรเนื่องจากบาปทั้งหลายของพวกเขาจึงไม่มีแม้สักคนจะรักษาชีวิตของตนไว้ได้
14. “ ‘แม้พวกเขาเป่าแตรและเตรียมทุกสิ่งไว้พร้อมสรรพแต่ก็จะไม่มีใครออกรบเลยเพราะโทสะของเราตกอยู่แก่กลุ่มชนทั้งหมด
15. นอกกรุงคือสงครามในกรุงคือโรคระบาดและการกันดารอาหารผู้ที่อยู่ในท้องทุ่งก็ตายเพราะสงครามส่วนผู้ที่อยู่ในกรุงก็ถูกกลืนกินเพราะการกันดารอาหารและโรคระบาด
16. คนทั้งปวงที่หนีรอดชีวิตไปได้จะหนีไปอยู่ตามภูเขาเหมือนนกพิราบตามหุบเขาพวกเขาจะร้องครวญครางเพราะบาปของตน
17. มือทุกมือจะอ่อนเปลี้ยและเข่าทุกเข่าจะอ่อนปวกเปียกเหมือนน้ำ
18. พวกเขาจะสวมใส่ผ้ากระสอบและนุ่งห่มความอกสั่นขวัญแขวนทุกใบหน้าจะถูกปิดด้วยความอัปยศอดสูและทุกศีรษะจะถูกโกน
19. “ ‘พวกเขาจะโยนเงินทิ้งตามถนนทองของพวกเขาจะมีค่าเท่ากับสิ่งโสโครกเงินและทองของพวกเขาจะไม่สามารถช่วยเขาให้รอดได้ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้ามันจะไม่ช่วยแก้หิวหรือช่วยให้อิ่มท้องเพราะมันทำให้พวกเขาสะดุดล้มลงในความบาป
20. พวกเขาภูมิใจในเพชรพลอยอันงดงามของตนและใช้มันทำรูปเคารพอันน่าชิงชังพวกเขาใช้มันทำเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์ดังนั้นเราจะเปลี่ยนสิ่งเหล่านี้ให้กลายเป็นสิ่งที่เป็นมลทินกับพวกเขา
21. เราจะยกความมั่งคั่งของพวกเขาให้เป็นของปล้นแก่คนต่างชาติให้เป็นของเชลยแก่คนชั่วร้ายบนโลกผู้ที่จะทำให้มันเป็นมลทิน
22. เราจะเบือนหน้าหนีจากประชากรและโจรจะย่ำยีสถานที่ที่เรารักพวกมันจะเข้ามาและจะทำให้ที่นั่นเป็นมลทิน
23. “ ‘จงเตรียมโซ่ตรวน!เพราะแผ่นดินนองเลือดและกรุงนี้เต็มไปด้วยความโหดร้ายทารุณ
24. เราจะนำประชาชาติที่ชั่วร้ายที่สุดมาครอบครองบ้านเรือนของพวกเขาเราจะยุติความหยิ่งยโสของผู้มีอำนาจและสถานนมัสการของพวกเขาจะถูกทำให้เป็นมลทิน
25. เมื่อความหวาดหวั่นพรั่นพรึงมาถึงพวกเขาจะแสวงหาสันติภาพแต่ก็ไร้ประโยชน์
26. หายนะโหมกระหน่ำเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่าและมีข่าวลือระลอกแล้วระลอกเล่าพวกเขาจะพยายามหานิมิตจากผู้เผยพระวจนะคำสอนของปุโรหิตจากบทบัญญัติจะหมดไปคำปรึกษาของบรรดาผู้อาวุโสจะสูญสิ้นไป
27. กษัตริย์จะคร่ำครวญเจ้านายจะคลุมกายด้วยความสิ้นหวังและประชาชนจะมือไม้สั่นเราจะจัดการกับพวกเขาตามความประพฤติของพวกเขาและเราจะพิพากษาพวกเขาตามมาตรฐานของพวกเขาเมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’ ”