บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอเสเคียล 21 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

บาบิโลนคือดาบแห่งการพิพากษาของพระเจ้า

1. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าความว่า

2. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปยังเยรูซาเล็ม และกล่าวตำหนิสถานนมัสการ จงพยากรณ์แก่ดินแดนอิสราเอล

3. และกล่าวแก่ดินแดนนั้นว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราเป็นศัตรูกับเจ้า เราจะชักดาบออกจากฝัก และเอาชีวิตทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรมไปจากเจ้า

4. เพราะเราจะไม่ไว้ชีวิตทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรม เราจะชักดาบออกจากฝักฟาดฟันทุกคนจากเหนือจดใต้

5. แล้วคนทั้งปวงจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ชักดาบของเราออกจากฝักและจะไม่เก็บมันเข้าฝักอีก’

6. “ฉะนั้นบุตรมนุษย์เอ๋ย! จงคร่ำครวญต่อหน้าพวกเขาด้วยหัวใจที่แตกสลายและด้วยความทุกข์ระทมขมขื่น

7. และเมื่อพวกเขาถามว่า ‘เจ้าครวญครางทำไม?’ จงกล่าวว่า ‘เพราะข่าวที่มาถึงทำให้หัวใจทุกดวงฝ่อลง ทุกมือก็อ่อนเปลี้ย วิญญาณทุกดวงหมดแรง ทุกเข่าอ่อนปวกเปียกเหมือนน้ำ’ สิ่งนั้นกำลังจะมาถึงแล้ว! จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น”

8. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า

9. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์ว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ ‘ดาบเล่มหนึ่ง ดาบเล่มหนึ่งลับไว้คมกริบและเปล่งประกายแวววับ

10. ลับไว้เพื่อเข่นฆ่าคมกริบเปล่งประกายดั่งสายฟ้า!“ ‘ยังจะให้พวกเราชื่นชมยินดีในไม้คทาแห่งยูดาห์ลูกของเราหรือ? ดาบนั้นรังเกียจไม้เช่นนั้นทุกอัน

11. “ ‘ดาบถูกลับไว้คมกริบกุมไว้มั่นกระชับมือลับให้ขึ้นเงาไว้แล้วเตรียมพร้อมอยู่ในมือเพชฌฆาต

12. บุตรมนุษย์เอ๋ย จงร้องไห้คร่ำครวญเถิดเพราะดาบนั้นฟาดฟันประชากรของเรามันห้ำหั่นบรรดาเจ้านายของอิสราเอลพวกเขาตกเป็นเหยื่อคมดาบพร้อมกับประชากรของเราฉะนั้นจงตีอกชกตัวตนเอง

13. “ ‘การทดสอบจะมาถึงอย่างแน่นอน จะว่าอย่างไรหากคทาแห่งยูดาห์ซึ่งดาบนั้นรังเกียจจะไม่คงอยู่ต่อไป? พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’

14. “ฉะนั้นบุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์จงปรบมือของเจ้าให้ดาบนั้นฟาดฟันสองครั้งหรือสามครั้งมันเป็นดาบเพื่อการเข่นฆ่าคือเป็นดาบสำหรับการเข่นฆ่าครั้งใหญ่ฟาดฟันพวกเขาจากรอบทิศ

15. หัวใจของเขาจึงฝ่อลงด้วยความกลัวและผู้คนล้มตายเป็นเบือเราได้ตั้งดาบเข่นฆ่าไว้ที่ประตูทุกบานดาบนั้นถูกกวัดแกว่งเปล่งประกายดั่งสายฟ้าถูกกุมไว้เพื่อการเข่นฆ่า

16. ดาบเอ๋ย จงฟันขวับไปทางขวาแล้วฟันขวับไปทางซ้ายที่ไหนก็ได้ตามแต่คมของเจ้าจะพลิกหันไป

17. เราเองก็จะปรบมือด้วยและโทสะของเราจะเบาบางลงเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้”

18. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า

19. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกาเครื่องหมายบอกทางสองสายไว้บนแผนที่ เพื่อให้ดาบของกษัตริย์ของบาบิโลนติดตามไป ทั้งสองสายเริ่มต้นจากประเทศเดียวกัน ทำป้ายบอกทางไว้ที่ถนนแยกเข้ากรุง

20. จงขีดบอกทางสายหนึ่งไว้ให้ดาบมาฟาดฟันเมืองรับบาห์ของชาวอัมโมน และอีกสายหนึ่งไปฟาดฟันยูดาห์กับเยรูซาเล็มซึ่งมีป้อมปราการ

21. เพราะกษัตริย์ของบาบิโลนจะหยุดอยู่ที่ทางแพร่ง ทางแยกของถนนสองสาย เขาจะเสี่ยงทายด้วยการเขย่าลูกธนู จะขอคำตอบจากรูปเคารพของเขา จะตรวจดูตับสัตว์เสี่ยงทาย

22. สลากของกรุงเยรูซาเล็มอยู่ในมือขวาของเขา เขาจะตั้งเครื่องกระทุ้งกำแพง ออกคำสั่งให้เข่นฆ่า โห่ร้องออกศึก ใช้เครื่องกระทุ้งกำแพงพังประตู ก่อเชิงเทินและสร้างปราการล้อมเมือง

23. สำหรับบรรดาผู้ถวายสัตยาบันเป็นพันธมิตรกับเขา จะรู้สึกว่ามันเป็นการเสี่ยงทายจอมปลอม แต่เขาจะทำให้คนเหล่านั้นระลึกถึงความผิดของตน แล้วก็จับคนเหล่านั้นไปเป็นเชลย

24. “ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสว่า ‘เนื่องจากพวกเจ้าทำให้นึกถึงความผิดของเจ้า ที่เจ้าได้ทำการทรยศอย่างโจ่งแจ้ง เปิดเผยบาปของตนออกมาในการกระทำทุกอย่าง เพราะเจ้าได้ทำเช่นนี้ เจ้าจึงจะตกเป็นเชลย

25. “ ‘เจ้านายแห่งอิสราเอลผู้ชั่วช้าเลวทรามเอ๋ย กำหนดเวลามาถึงเจ้าแล้ว วาระแห่งโทษทัณฑ์ของเจ้ามาถึงที่สุดแล้ว

26. พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า จงปลดผ้าโพกศีรษะ จงถอดมงกุฎออก มันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว ผู้ต่ำต้อยจะได้รับเกียรติ และผู้ทรงเกียรติจะตกต่ำลง

27. หายนะ! หายนะ! เราจะทำให้ถึงความหายนะ! จะไม่ได้กลับสู่สภาพดีจนกว่าผู้มีสิทธิโดยชอบธรรมนั้นจะมา ซึ่งเราจะมอบกรรมสิทธิ์ให้แก่ผู้นั้น’

28. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์และกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสเกี่ยวกับชาวอัมโมนและคำสบประมาทของพวกเขาไว้ว่า“ ‘ดาบเล่มหนึ่ง ดาบเล่มหนึ่งถูกชักออกมาเพื่อการเข่นฆ่าลับไว้คมกริบเพื่อคร่าชีวิตกวัดแกว่งเปล่งประกายดั่งสายฟ้า!

29. ทั้งๆ ที่มีนิมิตจอมปลอมเกี่ยวกับเจ้าและคำทำนายเท็จเรื่องเจ้าดาบนั้นก็จ่ออยู่ที่คอของคนชั่วผู้ที่กำลังจะถูกสังหารวันของเขามาถึงแล้วเวลาแห่งโทษทัณฑ์ของเขามาถึงที่สุดแล้ว

30. “ ‘จงเก็บดาบเข้าฝักเราจะพิพากษาเจ้าในที่ซึ่งเจ้าถูกสร้างขึ้นในดินแดนของบรรพบุรุษของเจ้า

31. เราจะระบายโทสะลงเหนือเจ้าเราจะพ่นความเกรี้ยวกราดร้อนแรงใส่เจ้าเราจะมอบเจ้าไว้ในมือของคนอำมหิตผู้ช่ำชองในการทำลายล้าง

32. เจ้าจะเป็นเชื้อฟืนให้ไฟเลือดของเจ้าจะหลั่งชโลมในดินแดนของเจ้าจะไม่มีใครจดจำเจ้าอีกเพราะเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้’ ”