บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอเสเคียล 27 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

บทคร่ำครวญแด่ไทระ

1. พระดำรัสจากองค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า

2. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงคร่ำครวญเกี่ยวกับเมืองไทระ

3. จงกล่าวแก่ไทระซึ่งตั้งอยู่ที่ทางออกสู่ทะเล นครวาณิชแห่งชนชาติทั้งหลายตามแผ่นดินชายฝั่งว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘ไทระเอ๋ย เจ้ากล่าวว่า“เรางามพร้อม”

4. เจ้าขยายอาณาจักรออกไปในท้องทะเลเหล่าผู้สร้างเจ้าทำให้เจ้างามสมบูรณ์แบบ

5. เจ้าเปรียบเหมือนเรือใหญ่ลำหนึ่งไม้กระดานทั้งสิ้นของเจ้าได้จากต้นสนแห่งเสนีร์เขานำไม้สนซีดาร์มาจากเลบานอนเพื่อทำเป็นเสากระโดงให้เจ้า

6. พวกเขาทำกรรเชียงของเจ้าจากไม้โอ๊กแห่งบาชานทำดาดฟ้าเรือของเจ้าด้วยไม้สนไซเปรสจากชายฝั่งทะเลไซปรัสแล้วฝังด้วยงาช้าง

7. ใบเรือของเจ้าทำด้วยผ้าลินินปักจากอียิปต์และใช้เป็นธงของเจ้าด้วยกันสาดของเจ้าเป็นผ้าสีน้ำเงินและสีม่วงจากชายฝั่งแห่งเอลีชาห์

8. ชาวไซดอนและชาวอารวัดเป็นฝีพายให้เจ้าไทระเอ๋ย ผู้เชี่ยวชาญการเดินเรือมาเป็นลูกเรือให้เจ้า

9. ช่างผู้ชำนาญจากเมืองเกบาลอยู่ประจำเรือมาเป็นช่างประจำคอยดูแลรักษาเรือของเจ้าเรือเดินทะเลทั้งสิ้นพร้อมลูกเรือมาค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้ากับเจ้า

10. “ ‘ชาวเปอร์เซีย ชาวลิเดียและชาวพูตเป็นทหารในกองทัพของเจ้าเขาแขวนโล่และหมวกเกราะที่กำแพงของเจ้าทำให้เจ้าดูงามสง่า

11. ชาวอารวัดและชาวเฮเลคประจำการที่กำแพงของเจ้าทุกด้านชาวกัมมาดอยู่ในหอรบของเจ้าพวกเขาแขวนโล่ไว้รอบกำแพงของเจ้าทำให้เจ้าสง่างามสมบูรณ์แบบ

12. “ ‘ชาวทารชิชไปมาค้าขายกับเจ้า เพราะเจ้ามีสินค้ามากมายหลายชนิด เขานำเงิน เหล็ก ดีบุก และตะกั่วมาแลกกับสินค้าของเจ้า

13. “ ‘ชาวกรีก ชาวทูบัล และชาวเมเชคค้าขายกับเจ้า เขาเอาทาสและเครื่องทองสัมฤทธิ์มาแลกกับผลิตผลของเจ้า

14. “ ‘ชาวเบธโทการมาห์ เอาม้า ม้าศึก และล่อมาแลกกับสินค้าของเจ้า

15. “ ‘ชาวโรดส์ค้าขายกับเจ้า ดินแดนชายฝั่งทะเลทั้งหลายเป็นลูกค้าของเจ้า พวกเขานำงาช้างและไม้มะเกลือมาเป็นค่าสินค้า

16. “ ‘ชาวอารัมติดต่อค้าขายกับเจ้า เพราะเจ้ามีสินค้าหลากชนิด เขานำพลอยขี้นกการเวก ผ้าสีม่วง ผ้าปัก ผ้าลินินเนื้อดี หินปะการัง และทับทิมมาแลกกับสินค้าของเจ้า

17. “ ‘ชาวยูดาห์และชาวอิสราเอลค้าขายกับเจ้า นำข้าวสาลีจากเมืองมินนิท ขนม น้ำผึ้ง น้ำมัน และขี้ผึ้งมาแลกกับสินค้าของเจ้า

18. “ ‘ชาวดามัสกัสนำเหล้าองุ่นจากเมืองเฮลโบนและขนแกะจากเมืองศาฮาร์มาค้าขายกับเจ้า เพราะเจ้ามีผลผลิตและสินค้าหลากชนิด

19. “ ‘ชาวดานและชาวกรีกจากเมืองอุซาลซื้อขายกับเจ้า เขานำเหล็กหล่อ อบเชย และเครื่องเทศมาแลกกับสินค้าของเจ้า

20. “ ‘ชาวเดดานค้าขายผ้ารองอานม้ากับเจ้า

21. “ ‘ชาวอาระเบียและเจ้านายทั้งปวงแห่งเคดาร์เป็นลูกค้าของเจ้า พวกเขานำลูกแกะ แกะผู้ และแพะมาแลกเปลี่ยนสินค้าของเจ้า

22. “ ‘พ่อค้าแห่งเชบาและราอามาห์ค้าขายกับเจ้า เขานำเครื่องเทศชั้นเยี่ยมทุกชนิดและอัญมณีกับทองคำมาแลกสินค้าของเจ้า

23. “ ‘ชาวฮาราน ชาวคานเนห์ ชาวเอเดน พ่อค้าเชบา ชาวอัสชูร์ และชาวคิลมาดค้าขายกับเจ้า

24. พวกเขานำเสื้อผ้าสวยงาม ผ้าสีน้ำเงิน ผ้าปัก พรมหลากสีทำด้วยเกลียวเชือกมัดอย่างแน่นหนามาค้าขายในตลาดของเจ้า

25. “ ‘บรรดาเรือแห่งทารชิชเป็นพาหนะบรรทุกสินค้าของเจ้าเจ้ามีสินค้าเก็บไว้เต็มคลังของเจ้าที่ใจกลางทะเล

26. พลกรรเชียงพาเจ้าออกไปกลางทะเลใหญ่แต่ลมตะวันออกจะซัดเจ้าให้อับปางที่ใจกลางทะเล

27. ทรัพย์สมบัติ สินค้า ผลผลิตนักเดินเรือ กะลาสี ช่างประจำเรือนายวาณิช ทหารทั้งปวงของเจ้าตลอดจนทุกคนที่อยู่ในเรือจะจมดิ่งลงสู่ใจกลางทะเลในวันที่เรือของเจ้าอับปาง

28. ชายฝั่งทะเลจะสั่นสะท้านเมื่อลูกเรือของเจ้าส่งเสียงร้อง

29. บรรดาผู้ถือกรรเชียงจะสละเรือนักเดินเรือและลูกเรือทั้งหลายจะยืนอยู่ที่ชายฝั่ง

30. พวกเขาจะส่งเสียงร่ำไห้ขมขื่นอาลัยเจ้าพวกเขาจะโปรยฝุ่นใส่ศีรษะและเกลือกกลิ้งในกองขี้เถ้า

31. พวกเขาจะโกนผมไว้ทุกข์ให้เจ้าและสวมเสื้อผ้ากระสอบพวกเขาจะร่ำไห้ให้เจ้าด้วยความทุกข์ทรมานในวิญญาณและคร่ำครวญด้วยความขมขื่น

32. ขณะร่ำไห้และคร่ำครวญเรื่องเจ้าพวกเขาจะคร่ำครวญเกี่ยวกับเจ้าว่า“มีใครหรือที่เคยถูกทำลายราบคาบเหมือนไทระที่นิ่งเงียบอยู่ก้นทะเล?”

33. เมื่อเจ้านำสินค้าออกสู่ทะเลเจ้าทำให้ชนหลายชาติพอใจเจ้าทำให้บรรดากษัตริย์ของโลกร่ำรวยด้วยทรัพย์สินมั่งคั่งและสินค้าของเจ้า

34. บัดนี้เจ้าเหมือนเรือที่แตกอยู่ในทะเลลึกสินค้าและลูกเรือทั้งปวงของเจ้าจมลงไปพร้อมกับเจ้า

35. ชาวดินแดนชายฝั่งทะเลตกตะลึงในชะตากรรมอันเลวร้ายของเจ้ากษัตริย์ทั้งหลายของพวกเขาสั่นสะท้านด้วยความสยดสยองใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว

36. พ่อค้าวาณิชของชนชาติต่างๆ รู้สึกว่าเรื่องของเจ้านั้นเหลือเชื่อเจ้ามาถึงจุดจบอันน่าสยดสยองและไม่มีเจ้าอีกต่อไป’ ”