บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอเสเคียล 19 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

บทคร่ำครวญแด่เจ้านายของอิสราเอล

1. “จงคร่ำครวญอาลัยถึงบรรดาเจ้านาย ของอิสราเอล

2. และกล่าวว่า“ ‘มารดาของเจ้าช่างเหมือนนางสิงห์ในหมู่สิงห์เสียนี่กระไร!นางเอนกายลงในหมู่สิงห์หนุ่มและเลี้ยงดูลูกๆ ของนาง

3. ลูกสิงห์ตัวหนึ่งของนางเติบโตเป็นสิงห์หนุ่มผู้แกร่งกล้าเขาเรียนรู้ที่จะฉีกเหยื่อและขย้ำมนุษย์

4. เมื่อประชาชาติทั้งหลายได้ยินเรื่องของเขาก็ดักจับเขาไว้ได้ในหลุมพรางพวกเขาเอาขอเกี่ยวสิงห์หนุ่มนั้นนำเขาไปยังดินแดนอียิปต์

5. “ ‘เมื่อนางสิงห์เห็นว่าความหวังไม่เป็นจริงความคาดหมายก็สูญสิ้นไปนางจึงเอาลูกสิงห์อีกตัวหนึ่งมาเลี้ยงให้เป็นสิงห์หนุ่มผู้แกร่งกล้า

6. เขาเที่ยวไปในหมู่สิงห์เพราะบัดนี้เขาเป็นสิงห์หนุ่มแกร่งกล้าเขาเรียนรู้ที่จะฉีกเหยื่อและขย้ำมนุษย์

7. เขาทลายที่มั่นและทำลายล้างเมืองต่างๆ ของพวกเขาดินแดนนั้นและพลเมืองทุกคนก็ตระหนกตกใจเมื่อเขาขู่คำราม

8. แล้วประชาชาติทั้งปวงจากภูมิภาคต่างๆ โดยรอบก็มาสู้กับเขาพวกเขากางตาข่ายดักเขาแล้วก็จับเขาได้ในหลุมพราง

9. เขาถูกลากด้วยขอเกี่ยวไปขังไว้ในกรงถูกนำตัวไปเข้าเฝ้ากษัตริย์บาบิโลนเขาถูกขังไว้ในคุกจึงไม่ได้ยินเสียงคำรามของเขาบนภูเขาทั้งหลายของอิสราเอลอีกต่อไป

10. “ ‘มารดาของเจ้าเหมือนเถาองุ่นปลูกไว้ริมน้ำในสวนองุ่นของเจ้ามีผลดกและเต็มไปด้วยกิ่งก้านสาขาเพราะมีน้ำท่าบริบูรณ์

11. กิ่งก้านของมันแข็งแรงเหมาะเป็นคทาของผู้ครอบครองมันชูก้านสูงเหนือแขนงอันหนาทึบโดดเด่นเพราะชูขึ้นสูงและแผ่ก้านงาม

12. แต่มันถูกถอนรากขึ้นมาด้วยโทสะอันแรงกล้าและถูกเหวี่ยงทิ้งลงกับพื้นลมตะวันออกทำให้มันเหี่ยวเฉาผลของมันถูกปลิดไปกิ่งก้านแข็งแรงของมันเหี่ยวเฉาและไฟก็เผาผลาญมัน

13. บัดนี้มันถูกนำไปปลูกไว้ในถิ่นกันดารซึ่งพื้นดินแห้งแล้งแตกระแหง

14. มีไฟลามออกมาจากกิ่งใหญ่กิ่งหนึ่งของมันเผาผลของมันวอดวายจึงไม่เหลือกิ่งก้านแข็งแรงที่เหมาะจะทำเป็นคทาของผู้ครอบครองอีก’“นี่คือบทคร่ำครวญและเอาไว้ใช้ในยามคร่ำครวญ”